Στρίντμπεργκ αλά φλαμένκο; Ακούγεται οξύμωρο, όμως αυτή η δίχως λόγια, αλλά μεστή πάθους χοροθεατρική εκδοχή του δράματος του 1888 είναι μια αποκάλυψη
Τη νύχτα του Αϊ-Γιάννη του Κλήδονα η δεσποινίς Τζούλια, εκστασιασμένη από το γιορτινό γλέντι του θερινού ηλιοστασίου, ζητά από τον υπηρέτη Ζαν να χορέψουν. Σε κατάσταση διέγερσης αυτή, μια κόμισσα, δίνεται ερωτικά στον υπηρέτη της, σχεδόν ενώπιον της μαγείρισσας κι ερωμένης του Κριστίν. Μετανιωμένη και ατιμασμένη την επόμενη μέρα, η Τζούλια οδηγείται από τον ιδιοτελή Ζαν στην αυτοκτονία.
Αφαιρώντας ολοσχερώς το λόγο, αλλά διατηρώντας τον πυρήνα της δομής και των σχέσεων εξουσίας που αναπτύσσονται σε αυτό το σύντομο, πυκνό και σφοδρό αριστούργημα, στη «Δεσποινίδα Τζούλια» (1888) του Στρίντμπεργκ, ο χορογράφος Σταύρος Λίτινας δημιουργεί μια βουβή, εξπρεσιονιστική και ακραιφνώς συμβολική (οι μπότες του απόντος πατέρα, το τραπέζι του μαγειρείου, το κόκκινο φόρεμα κ.λπ.) φλαμένκο εκδοχή του και μεγαλουργεί δραματουργικά όσο κι αισθητικά. ο ίδιος υπογράφει τα αριστουργηματικά κοστούμια και τους ευρηματικούς φωτισμούς, ενώ επιμελείται και τη μουσική.
Με τα βλέμματα και τα πέλματα, τους κρότους και τους κραδασμούς, την εκφραστικότητα των χειρονομιών και την εσωτερικότητα του συναισθήματός τους, οι τρεις ερμηνευτές (ο ίδιος ο Λίτινας ως Ζαν, η Εύα Παρασκευοπούλου ως Τζούλια και η Αλίνα Αναστασιάδη ως Κριστίν) καταθέτουν μια απροσδόκητη όσο και απόλυτα έγκυρη «ανάγνωση» του έργου.
Χωρίς να είμαι σίγουρη πως κάποιος που δεν γνωρίζει το έργο θα μπορέσει να απολαύσει στο έπακρον την παράσταση, θεωρώ ότι το φλαμένκο αποδεικνύεται ιδανικό εργαλείο για μια χοροθεατρική εκδοχή του συγκεκριμένου έργου. Ο εναρκτήριος χορός του πάθους εξελίσσεται σε χορό του θανάτου και το ερωτικό τρίγωνο του έργου περιδινείται στην επικράτεια του πάθους που συνέλαβε ο Σουηδός δραματουργός, προσδίδοντάς του την αρχετυπική τραγικότητα που ενυπάρχει εξίσου στην ελληνική βακχεία όσο και στο ισπανικό duende.
Ημερομηνία α' δημοσίευσης 19/12/2013
Περισσότερες πληροφορίες
Δεσποινίς Τζούλια
Το κλασικό έργο με θέμα την πάλη των φύλων και των τάξεων παρουσιάζεται σε μια φλαμένκο εκδοχή
