Ζει ως φυσιοδίφης και όταν δεν χορογραφεί ψαρεύει όνειρα και τα απελευθερώνει στο θέατρο. Η συζήτηση του δημιουργού των Momix Μόουζες Πέντλετον με τη Μαρία Κρύου, με αφορμή την παράσταση «DreamCatcher», μας έδειξε πως ο μαγικός κόσμος των Momix δεν βασίζεται τόσο στην ψευδαίσθηση όσο στην παρατήρηση της λεπτομέρειας.
Είναι αλήθεια ότι ήσασταν πρωταθλητής του σκι; Πώς ξεκίνησε η πορεία σας με τους Momix;
Ναι, ήμουν πρωταθλητής του σκι και από εκεί «ολίσθησα» προς το χορό. Στα 18 μου έσπασα το πόδι μου και ξεκίνησα το χορό ως θεραπεία… Ακόμη είναι θεραπεία και ας ζω από αυτό πλέον. Ήμασταν μια παρέα που γίναμε επαγγελματίες αμέσως μετά την αποφοίτησή μας από το πανεπιστήμιο, το 1971, εφευρίσκοντας το δικό μας στιλ και δημιουργώντας το δικό μας υλικό. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι χορευτές, σε αντίθεση με τους ερμηνευτές που έχουμε σήμερα.
Τι είναι αυτό που κάνετε με τους χορευτές σας, θέατρο, χορός, μαγεία ή παιχνίδι μεταμορφώσεων;
Είναι όλα αυτά μαζί. Είναι δύσκολο να δώσεις ένα όνομα σε αυτό που κάνουμε. Αυτό είναι το «μείγμα» στους Momix κι εγώ είμαι ο «Μο».
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες που έχετε δημιουργήσει, τους Pilobolus και τους Momix;
Από τους Pilobolus αποχώρησα για να ξεκινήσω τους Momix. Στους Pilobolus υπήρχε μια συνεργία: ήμασταν έξι χορευτές και κανένας σκηνοθέτης. Σήμερα είμαι ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Momix αλλά κι εδώ ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουμε βασίζεται στη συνεργασία.
Αν έχω «δει» σωστά μέσα από τα έργα σας, επιχειρείτε μια σύνδεση του συνειδητού με το ασυνείδητο...
Έχετε δίκιο, αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο βαδίζουμε. Αντλούμε ένα μεγάλο μέρος του υλικού από τον αυτοσχεδιασμό, ο οποίος φέρνει στην επιφάνεια ό,τι βρίσκεται βαθιά μέσα μας όπως λ.χ. τα όνειρα.
Ποια είναι η κύρια επιδίωξή σας με το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό σχήμα;
Να δημιουργήσουμε κάτι νέο, όμορφο, παράξενο, κάτι διασκεδαστικό, κάτι που να λειτουργεί ως τόνωση στον θεατή. Αναζητούμε την έκπληξη.
Τι άλλο πρέπει να έχουν οι χορευτές σας εκτός από εξαιρετική σωματική διάπλαση και άψογη τεχνική;
Οι χορευτές μας χρειάζονται επίσης τη φαντασία. Πρέπει να μπορούν να μεταμορφωθούν σε λουλούδι, σε σαύρα ή σε πνεύμα που ζει στη φωτιά.
Είστε ονειροπόλος; Τι σας ενέπνευσε για να δημιουργήσετε το «Dreamcatcher» (ονειροπαγίδα), το σόου που θα δούμε στο Μέγαρο Μουσικής;
Έχω πιάσει μερικά όνειρα ψαρεύοντάς κυρίως σε... τοπικά νερά, αλλά η έμπνευση βρίσκεται παντού, αν είσαι ανοιχτός σε αυτό. Εγώ τα συλλαμβάνω και τα απελευθερώνω στο θέατρο.
Τι θα θέλατε το πάρει το κοινό μαζί του φεύγοντας από την παράσταση;
Εσείς οι Έλληνες έχετε μια λέξη γι’ αυτό: ευφορία... Θέλω να πάρει μια καλή αίσθηση, ελαφράδα, μεγαλύτερη απόλαυση των δυνατοτήτων που προσφέρει η ζωή.
Ποιο είναι το απόσταγμα από τόσα χρόνια δουλειάς;
Δεν είναι δουλειά! Δώστε μου περισσότερο από αυτό ή ίσως λίγο λιγότερο, ώστε να μπορώ να πάρω περισσότερες εικόνες και να «καλλιεργήσω» περισσότερα λουλούδια.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας για το μέλλον;
Η περιβαλλοντική καταστροφή. Έτσι προσπαθώ να ζήσω όσο μπορώ περισσότερο τη στιγμή και να κάνω... ανακύκλωση.
Οι «Μomix» έρχονται στο Μέγαρο Μουσικής στις 24-29/3.
Περισσότερες πληροφορίες
Dreamcatcher
Οπτικοακουστική παράσταση των καλύτερων στιγμών του διάσημου καλλιτεχνικού συγκροτήματος, που διακρίνεται για την εφευρετικότητα και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο συνδυάζει τον ήχο, το φωτισμό, τα εφέ και φυσικά τα σώματα των χορευτών.
