Māris Morkāns©
Πριν λίγους μήνες τον απολαύσαμε στο Ηρώδειο όπου υποδύθηκε το ρόλο ενός κακού κριτικού που πιστεύει ότι η μουσική του Μπετόβεν, του Σοπέν, του Προκόφιεφ, και άλλων σπουδαίων συνθετών είναι κουραστική και θλιβερή. Τώρα ο κορυφαίος ηθοποιός Τζον Μάλκοβιτς επιστρέφει στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης από 9 έως 12 Φεβρουαρίου στην πολυαναμενόμενη παράσταση "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι" του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές. Το τρομερό παιδί του ρωσικού θεάτρου που σαρώνει τις σκηνές της Ευρώπης, εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς σκηνοθετών, Τιμοφέι Κουλιάμπιν, που γνωρίσαμε στην Ελλάδα στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2018 με τις συγκλονιστικές "Τρεις αδερφές" του Άντον Τσέχοφ δοσμένες εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα, καθοδηγεί τον διακεκριμένο με υποψηφιότητες για Όσκαρ, Τζον Μάλκοβιτς και την εξίσου παγκόσμιου βεληνεκούς, με θαυμαστή κινηματογραφική και θεατρική καριέρα, πολυβραβευμένη Λιθουανή ηθοποιό Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε σε ένα από τα πιο μυστηριώδη έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου. Η Ελλάδα και η Κεντρική Σκηνή της Στέγης γίνονται ο πρώτος σταθμός της διεθνούς περιοδείας της παράστασης μετά την πρεμιέρα της στο Dailes teātris, στη Ρίγα της Λετονίας, τον Μάιο του 2022.
"Αν βαδίζετε έξω, αυτήν την ώρα και σ' αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα, εγώ, μπορώ να σας το προμηθεύσω". Το έργο του Κολτές (1986), γραμμένο στο ύφος των φιλοσοφικών διαλόγων του 18ου αιώνα, έχει δύο πρόσωπα: τον ντίλερ και τον πελάτη. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τι ακριβώς αφορά η συνάντησή τους, ποιο είναι το αντικείμενο του πόθου και ποιο το ντιλ τους. Κανένας δεν λέει τα πράγματα όπως είναι. Ίσως γιατί κάτι ανείπωτο ελλοχεύει, το οποίο φωτίζει η σκηνοθεσία του Τιμοφέι Κουλιάμπιν με τον Τζον Μάλκοβιτς και την Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε να εναλλάσσονται στους ρόλους του πελάτη και του ντίλερ.
Hi-tech κάμερες παρακολουθούν διαρκώς τους ήρωες του έργου, αποκαλύπτοντας σταδιακά τι είναι εκείνο που κρύβεται πίσω από τις λέξεις και τις υπεκφυγές τους: μια παλιά υπόθεση παιδοφιλίας. "Κάνουμε μια παράσταση για έναν σκοτεινό πόθο, αξιόποινο και αναγνωρίσιμο ως έγκλημα σε κάθε κοινωνία σύμφωνα με τον Νόμο. Υπάρχουν δύο ηθοποιοί στη σκηνή, αλλά στην ουσία ένα και μόνο πρόσωπο. Στο υποσυνείδητό του συμβαίνουν όλα" δηλώνει ο σκηνοθέτης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Oleg Golovko, ο ηχητικός σχεδιασμός του Timofey Pastukhov, ο σχεδιασμός του βίντεο του Alexander Lobanov, οι φωτισμοί του Oskars Paulins και η χορογραφία της Anna Abalikhina.
Λίγο προτού συμπληρώσει τα 70 του χρόνια, ο Τζον Μάλκοβιτς εμφανίζεται για πρώτη φορά στη Στέγη. Παιδί της σκηνής του Σικάγου και της Νέας Υόρκης –προτού τον απορροφήσει το Χόλιγουντ σε μερικούς από τους πλέον φλεγόμενους και δαιμόνιους ρόλους "κακών" της 80’s και 90’s κινηματογραφικής ιστορίας– ο Μάλκοβιτς επανέρχεται επιλεκτικά στο θέατρο, τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως ηθοποιός. Με την πρώτη του ιδιότητα, έχει τιμηθεί με το βραβείο Molière (Γαλλία) και το βραβείο Milton Shulman (Ηνωμένο Βασίλειο). Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάλκοβιτς συμπρωταγωνιστεί με τη διακεκριμένη Λιθουανή ηθοποιό Ινγκεμπόργκα Νταπκουνάιτε. Θα έλεγε κανείς πως αποτελούν ένα καλλιτεχνικό ζευγάρι, έχοντας τουλάχιστον δέκα συνεργασίες στο θέατρο και το σινεμά. Σταθμός στην κοινή τους πορεία θεωρείται το μιούζικαλ "The Giacomo Variations” (που στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στο σινεμά, σε σκηνοθεσία Michael Sturminger), αλλά και η ρωσική ταινία "About Love”.
Μέσα από μακροσκελείς και υπαινικτικούς μονολόγους, οι δύο χαρακτήρες της "Μοναξιάς” επιδίδονται σε μια ελλειπτική γλωσσική μονομαχία, όπου φωλιάζουν τόσο ο ρεαλισμός όσο και η ποίηση. Όπως παρατηρεί και ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, "υπάρχουν δύο ηθοποιοί στην παράστασή μας, μα μόνο ένας χαρακτήρας. Θα περάσουμε τον περισσότερο χρόνο στο υποσυνείδητο, στους εφιάλτες ενός ατόμου που δεν θα εμφανιστεί ποτέ στη σκηνή. Αντίθετα, θα δούμε δύο φιγούρες να αντιμάχονται σ’ έναν τεταμένο, συναισθηματικό και περίπλοκο διάλογο. Είναι ο διάλογος ενός ατόμου με τις δικές του κρυφές επιθυμίες και τους φόβους. Είναι η ιστορία της ανθρώπινης πολυπλοκότητας, η οποία είναι κάτι ανεπιθύμητο, ακατάλληλο, σχεδόν άσεμνο. Αυτός ο κόσμος δημιουργεί εσωτερική διχόνοια, δυσαρμονία που σκοτώνει το άτομο από μέσα σαν κάποια θανατηφόρα ασθένεια".
Το έργο "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι” ανέβηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1987 από τον Patrice Chereau και στην Ελλάδα το 1995, στο Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε), σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός υποδυόταν τον ρόλο του ντίλερ και ο Ακύλλας Καραζήσης εκείνον του πελάτη.
Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 18 ετών | Στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους | Στις 10 Φεβρουαρίου ακολουθεί συζήτηση μετά την παράσταση | Η προπώληση ξεκινά στις 19 Ιανουαρίου, 5 μ.μ.
Διαβάστε Επίσης
