Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να ασχολείσαι με τη χορογράφηση των εικαστικών τεχνών;
Νομίζω ότι αρχικά υπάρχει μια ενδόμυχη ενόρμηση που πηγάζει από την μελέτη και τις σπουδές μου τόσο στον χορό όσο και στον γραφικό σχεδιασμό και τις εφαρμοσμένες τέχνες. Από εκεί και πέρα είμαι παιδί της σύγχρονης τέχνης και άνθρωπος που αγαπώ την έρευνα και τον πειραματισμό ως πρακτική στη χορογραφική δουλειά μου ανεξάρτητα από την παραγωγή ή όχι ενός έργου. Θα έλεγα λοιπόν ότι τόσο στον σύγχρονο χορό όσο και στις εικαστικές τέχνες συναντώ ένα τεράστιο πεδίο σωματικής και πνευματικής ελευθερίας μέσα στο οποίο μπορώ να λειτουργήσω άνετα ως καλλιτέχνης. Με ενδιαφέρει να “σχεδιάζω” σώματα στον χώρο και με ενδιαφέρει ευρύτερα η διαλεκτική σχέση σώματος, ήχου και εικόνας που μπορεί να παράξει χορικές και κινητικές δονήσεις για τον θεατή.
Στήνοντας μια νέα παράσταση θέτεις ερωτήματα στους χορευτές κι εκείνοι προσφέρουν τις απαντήσεις τους;
Θεωρώ οτι η τέχνη γεννιέται απο αμφιβολίες και παράγει αμφιβολίες κάτι το οποίο βρίσκω εξαιρετικά γόνιμο. Κατά συνέπεια η διαδικασία δημιουργίας μιας παράστασης είναι μια περίοδος αλληλοτροφοδοσίας που συνήθως κρύβει εκπλήξεις για τον χορογράφο. Με τον τρόπο που δουλεύω, συχνά οι όροι αντιστρέφονται και ενίοτε είναι οι χορευτές και τα σώματα που θέτουν τις ερωτήσεις προσκαλώντας με να ερευνήσω τις απαντήσεις και αν αυτές υπάρχουν. Είναι μια αμφίδρομη σχέση, με οδηγό μας το ανθρώπινο σώμα, η οποία και αναπτύσσεται στον χρόνο και στον χώρο κατά τη διαδικασία των μηνών πρόβας. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κινητικό υποσυνείδητο του κάθε χορευτή και πως αυτό το ενδόμυχο υλικό, με την ανάλογη κατεργασία, σταδιακά θα μορφοποιηθεί ώστε να αρχίσει να δημιουργεί έργο/περιεχόμενο.
Η παράσταση «SISS / PHUSS: while you carry time our bodies hold history» σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου;
Το έργο μου σίγουρα δεν σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου ωστόσο είναι μια παράσταση που εμπνέεται από τη μυθική αυτή μορφή η οποία πάντα με έλκυε με την γενναιότητα, την τόλμη και την αντιεξουσιαστική φύση της. Άλλωστε με γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν σταματούν να ονειρεύονται, που επιμένουν με κάθε κόστος και που σε τελική ανάλυση η ελευθερία τους έχει μεγαλύτερη σημασία και από την ίδια τους τη ζωή. Στην παράσταση, σε έναν άχρονο και άτοπο σκηνικό χώρο, οι 5 ερμηνευτές/πλάσματα, δημιουργούν έναν δικό τους μετα-μυθολογικό κόσμο, μια νεο-δομή με όρους διαρκούς αυτοθέσμισης. Εκεί, μας προσκαλούν να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο όπως μας προέτρεπε να κάνουμε και ο Αλμπέρ Καμύ όταν έγραφε το δοκίμιο του, Ο μύθος του Σίσυφου.
Η έλλειψη περιορισμών στην τέχνη της εποχής είναι ταυτόχρονα γοητευτική και χαοτική;
Η τέχνη συμπορεύεται με το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό γίγνεσθαι, δεν είναι ποτέ αποκομμένη ακόμα και όταν μοιάζει να προηγείται. Όλες οι σημαντικές τομές που έγιναν στην Ιστορία της Τέχνης, συνέβησαν γιατί στην κάθε ιστορική περίοδο το εκάστοτε κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί ευνοούσε τους καλλιτέχνες να άρουν περιορισμούς, να δημιουργήσουν ρωγμές και να αναδιαμορφώσουν σε ένα βαθμό την οπτική μας στα πράγματα. Σήμερα που σαφώς διακρίνεται μια κοινωνική και πολιτική στροφή σε ένα νεοσυντηρητισμό δυστυχώς για πρώτη φορά παρατηρείται αυτός ο νεοσυντηρητισμός να διεισδύει και στην καλλιτεχνική δημιουργία και όχι να λειτουργεί ανάστροφα. Παρατηρούμε δηλαδή ότι ενώ θεωρητικά υπάρχει αυτή η έλλειψη περιορισμών όπως λέτε, αυτή ακριβώς η έλλειψη έχει “μαλακώσει" τους καλλιτέχνες και αυτό σίγουρα δεν είναι γοητευτικό αντίθετα θα το χαρακτήριζα μέχρι και επικίνδυνο.
Ίδρυσες την ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού Synthesis 748 στο Παρίσι το 2008, ωστόσο η έδρα σας είναι η Αθήνα. Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι υπήρξε μια συγκυρία για να συμβεί κάτι στο χορό, αλλά στην πραγματικότητα δεν άνθησε ποτέ στην Ελλάδα;
Χρειάζεται χρόνος και τριβή για να συμβούν τα πράγματα. Νομίζω ότι τώρα είναι η συγκυρία για να συμβεί κάτι. Τώρα είναι και πιο ώριμες οι συνθήκες και μεγαλύτερη η αναγνωρισημότητα του σύγχρονου χορού τόσο στο ελληνικό κοινό όσο και στο εξωτερικό. Αυτό που λείπει ακόμα στην Ελλάδα είναι το πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτιστικής πολιτικής. Προσωπικά, πέρα από το ότι διαμορφώθηκα ως χορογραφικός καλλιτέχνης στο Παρίσι, αν κάτι άλλο έμαθα τα περισσότερα από δέκα χρόνια που είχα την έδρα της ομάδας μου εκεί, είναι ότι χωρίς γενικό πλάνο πολιτιστικής πολιτικής και χωρίς ειδικό πλάνο χορογραφικής πολιτικής είναι απείρως πιο δύσκολο αφενός να συμβούν πράγματα και αφετέρου να έχουν διάρκεια. Είναι πολύ σημαντική η διάρκεια γιατί η διάρκεια δημιουργεί δυναμική και η δυναμική δημιουργεί άνθηση. Ειλικρινά πιστεύω ότι οι χορογράφοι και οι σύγχρονοι χορευτές στην Ελλάδα κάνουν σχεδόν μια πράξη γενναιότητας με το να συνεχίζουν να εργάζονται δημιουργώντας οι ίδιοι τις συνθήκες και το πλαίσιο σε μεγάλο βαθμό. Αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτή η ορμή τους θα γεννήσει πράγματα.
Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;
Αρχικά εύχομαι να προλάβω να κάνουμε τις προσεχείς παραστάσεις μας στο Θέατρο Ροές μιας και εμάς μας έπιασε το lock down του Μαρτίου 10 ημέρες πριν την πρεμιέρα και ήταν οδυνηρό. Κατά τα άλλα μέσα σε ένα τόσο αίολο καλλιτεχνικό περιβάλλον θα ήθελα να συνεχίσω να εκπλήσσομαι με τα ανεξάντλητα πεδία που η ίδια η φύση του σύγχρονου χορού μου προσφέρει. Καθαρά χορογραφικά, σε αυτή τη φάση εστιάζω περισσότερο στην δημιουργία “παραστάσεων που χορεύουν” και λιγότερο σε παραστάσεις χορού και σε αυτό το πλαίσιο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, αρχές Δεκεμβρίου μπαίνω στο στούντιο για να ξεκινήσω σιγά σιγά την έρευνα μου για το επόμενο project που έχω κατά νου. Αυτό θα είναι μια ιδιαίτερη συνεργασία που περιμένω με μεγάλη όρεξη και αφορά την απόπειρα δημιουργίας ενός χορογραφικού έργου χωρίς ανθρώπινη κίνηση.
Περισσότερες πληροφορίες
SISS / PHUSS: while you carry time our bodies hold history
Ένα άτοπο και άχρονο χορογραφικό σύμπαν για πέντε σώματα, το οποίο επανεξετάζει το μύθο του Σίσυφου.
