Στον ελεύθερό του χρόνο ο Steve Harris, όταν δεν βλέπει μπάλα, διαβάζει βιβλία, βλέπει ταινίες και μελετάει την πολεμική ιστορία του κόσμου. Όλα αυτά τα θέματα (πλην της μπάλας, αν και την περίοδο του “Virtual XI”, Iron Maiden και ποδόσφαιρο ήρθαν πιο κοντά από ποτέ) βρίσκουν το δρόμο τους στα τραγούδια του συγκροτήματος. Εδώ διαλέγουμε 5 βιβλία και 5 ταινίες που γέννησαν Maiden-ικούς ύμνους (στην πραγματικότητα είναι πάνω από 5 + 5 αλλά κάπου πρέπει να βάλουμε φρένο στο scroll).
Διάβασε Maiden
#1 Διάβασε: Το Φάντασμα της Όπερας του Γκαστόν Λερού
Άκου: “Phantom of the Opera” (από το album “Iron Maiden”)
Το πρώτο υπόδειγμα του Harris-ικού έπους από τον πρώτο δίσκο των Iron Maiden ήταν και η πρώτη ένδειξη ότι ο μπασίστας αρέσκεται στο να μεταφέρει σε τραγούδια την περίληψη των βιβλίων που διαβάζει. Εδώ ασχολείται με το σκοτεινό δράμα του πλάσματος που κατοικεί στα θεμέλια της Όπερας του Παρισιού και ο έρωτάς του για τη νεαρή τραγουδίστρια μετατρέπεται σε φθόνο, εκδίκηση και καθαρή κακία.
Ακούστε το τραγούδι#2 Διάβασε: Οι Φόνοι της Οδού Μοργκ του Έντγκαρ Άλαν Πόε
Άκου: “Murders in the Rue Morgue” (από το album “Killers”)
Συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στην Οδό Μοργκ όπου κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο υπεύθυνος για τους φόνους που συγκλονίζουν τη γειτονιά. Εδώ η εκπληκτική ιστορία του Πόε (που συναγωνίζεται τον Λάβκραφτ για το ποιος είναι ο αγαπημένος συγγραφέας των απανταχού metalheads), ένα από τα αρχετυπικά δείγματα της αστυνομικής λογοτεχνίας, δίνει την ευκαιρία στον Harris να φτιάξει έναν πρώιμο καλπάζοντα ύμνο.
#3 Διάβασε: Dune του Φρανκ Χέρμπερτ
Άκου: “To Tame a Land” (από το album “Piece of Mind”)
Από το Παρίσι πάμε στην Έρημο Άρρακις, εκεί όπου εκτυλίσσεται ένα κορυφαίο δυστοπικό έπος επιστημονικής φαντασίας. Στο αντίστοιχο Maiden-ικό έπος που κλείνει το “Piece of Mind” (που μάλιστα θα λεγόταν “Dune”, αλλά ο Χέρμπερτ που σιχαινόταν το heavy metal δεν τους έδωσε την άδεια), ο Harris μας δίνει τη δική του περιγραφή της μεσσιανικού τύπου ιστορίας.
#4 Διάβασε: Η Μπαλάντα του Γέρου Ναυτικού του Σάμιουελ Τέιλορ Κόλριτζ
Άκου: “The Rime of the Ancient Mariner” (από το album “Powerslave”)
Ένα από τα σπουδαιότερα ποιήματα της αγγλικής λογοτεχνίας, γραμμένο στα τέλη του 18ου αιώνα, είναι υπεύθυνο για ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα του μουσικού οράματος του Harris. Η ιστορία του γέρου ναυτικού που σκοτώνει το άλμπατρος στο ταξίδι στην Ανταρκτική (που ίσως ενέπνευσε τον Μέλβιλ όταν έγραφε το δικό του «Μόμπι Ντικ») ζωντανεύει με μοναδικό τρόπο σε 14 λεπτά.
#5 Διάβασε: Ο Άρχοντας των Μυγών του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ
Άκου: “Lord of the Flies” (από το album “The X Factor”)
Πάλι εδώ ο αρχηγός (μαζί με τον Janick Gers) επιλέγει ένα μεγάλο έργο της λογοτεχνίας. Το βιβλίο του Γκόλντινγκ από το 1954 θεωρείται κλασικό στο πώς περιγράφει μια μικρογραφία της κοινωνίας σε κρίση, με ήρωες μικρά παιδιά. Το κομμάτι με τον Blaze Bayley στα φωνητικά είχε κυκλοφορήσει σε single, αγαπήθηκε, αλλά όχι τόσο ώστε να μείνει κλασικό.
Δες Maiden
#1 Δες: Τα Παιδιά των Καταραμένων (Άντον Λίντερ, 1963)
Άκου: “Children of the Damned” (από το album “The Number of the Beast”)
Έξι αγέλαστα παιδιά με υπερφυσικές δυνάμεις δημιουργούν τρόμο στην παγκόσμια κοινωνία όταν ξεφεύγουν από την παρακολούθηση του στρατού και κρύβονται σε μια εκκλησία, σε ένα θρίλερ (suspense shocker όπως το έλεγαν) που αποτελεί μια άτυπη συνέχεια του «Χωριού των Καταραμένων» - το οποίο παρεμπιπτόντως έκανε remake ο Τζον Κάρπεντερ το 1995. Το κομμάτι των Maiden διατηρεί μια αλλόκοτη αίσθηση και ήταν η πρώτη μεγάλη ερμηνεία του Bruce Dickinson.
#2 Δες: Τα Γεράκια των Θαλασσών (Ρόμπερτ Ουάιζ, 1958)
Άκου: “Run Silent Run Deep” (από το album “No Prayer for the Dying”)
Μεγάλο blockbuster της εποχής που έφερε για πρώτη φορά μαζί στην οθόνη δύο μεγάλους σταρ, τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τον Μπαρτ Λάνκαστερ, για μια κλασική αντιπαράθεση δύο δυνατών προσωπικοτήτων σε ένα υποβρύχιο με φόντο την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Όσο για το κομμάτι, «μαγικό και πολύ υποτιμημένο», το χαρακτηρίζει ο Μανώλης Βαρούχας του ελληνικού fan club και γι’ αυτό μάλλον φταίει ο δίσκος στον οποίο φιλοξενείται.
#3 Δες: Ξεχωριστή Μέρα (Τζόελ Σουμάχερ, 1993)
Άκου: “Man on the Edge” (από το album “The X Factor”)
Εξαιρετικά ιδιαίτερη ταινία που παρουσίαζε τον απλό άνθρωπο-γρανάζι των καπιταλιστικών 90s να το «χάνει» εντελώς και να μετατρέπεται σε ψυχοπαθή τιμωρό των καθημερινών παραβατών, με τον Μάικλ Ντάγκλας να βρίσκεται πραγματικά στο στοιχείο του. Όσο για το κομμάτι, ως πρώτο single με τον νέο τραγουδιστή Blaze Bayley τότε, επένδυσε στο tempo και την απλότητα προφανώς για να «πιάσει» γρήγορα όσους περισσότερους μπορούσε.
#4 Δες: Braveheart (Μελ Γκίμπσον, 1995)
Άκου: “The Clansman” (από το album “Virtual XI”)
Θα ήταν παράξενο να μην διάλεγε το “Braveheart” ο Steve Harris, την ταινία που από την αρχή ως το τέλος βρίθει από το ηρωικό συναίσθημα που το heavy metal πάντα προσπαθεί να πετύχει. Το συγκεκριμένο κομμάτι πετυχαίνει επίσης να σώσει το “Virtual XI” (οι βαμμένοι Maiden-άδες έχουν τη φράση «όλα τα Maiden 10/10 και το “Virtual XI” 9»), καθότι όντως μεγαλειώδες. Η αλήθεια είναι ότι απογειώνεται μόνο όταν το τραγουδάει ο Dickinson.
#5 Δες: Το Καταραμένο Σκιάχτρο (Ρόμπιν Χάρντι, 1973)
Άκου: “The Wicker Man” (από το album “Brave New World”)
Σημαντικό βρετανικό cult film της δεκαετίας του ’70 με τον Κρίστοφερ Λι, που λαμβάνει χώρα σε ένα μικρό σκοτσέζικο νησί οι κάτοικοι του οποίου ακολουθούν παγανιστικές πρακτικές που τρομοκρατούν τον αθώο αστυνομικό που προσπαθεί να εξιχνιάσει μια υπόθεση δολοφονίας. Το κομμάτι, που αποτέλεσε το πρώτο single της επιστροφής του Bruce Dickinson στην μπάντα, δεν κάνει ευθεία αναφορά στην ταινία χρησιμοποιώντας την εικόνα του Σκιάχτρου συμβολικά, θυμίζοντάς μας ότι «έρχεται η ώρα μας».
#Bonus
Δες: Οποιαδήποτε ταινία με τον Robin Williams
Άκου: “Tears of a Clown” (από το album “The Book of Souls”)
Προφανώς η αυτοκτονία του Robin Williams συγκίνησε πραγματικά τον Steve Harris που μαζί με τον Adrian Smith έγραψαν ένα υπέροχο, ενήλικο mid tempo το οποίο ο Bruce Dickinson αγάπησε και το τραγούδησε με πάθος.
