Οι δικοί μας Iron Maiden

από τον Λεωνίδα Αρβανίτη

Τι είναι αυτό που κάνει τη σχέση των Iron Maiden και του ελληνικού/αθηναϊκού κοινού ιδιαίτερη;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Τους Iron Maiden τους λατρεύει παράφορα όλος ο πλανήτης. Μάλιστα υπάρχουν χαρακτηριστικές περιπτώσεις χωρών, ειδικά στη Λατινική Αμερική, που στις συναυλίες τους γίνεται πραγματικά χαμός – δεν είναι τυχαία η κυκλοφορία του ζωντανού CD/DVD “En Vivo!” (2012) που ηχογραφήθηκε και φιλμαρίστηκε στο Σαντιάγκο της Χιλής. Όμως οι δεσμοί που έχουμε αναπτύξει, κοινό και μπάντα, είναι πολύ ισχυροί και πάνε τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω. Τότε που οι Iron Maiden επισκέφτηκαν για πρώτη φορά την Ελλάδα. Ήταν το 1988 και η ιστορική “Seventh Tour of a Seventh Tour”, μια περιοδεία με απίστευτα σκηνικά εμπνευσμένα από το εξώφυλλο του έβδομου δίσκου τους και τους ανερχόμενους τότε Helloween ως support group σε πολλές ημερομηνίες. Το αθηνόραμα μάλιστα, πάντα μπροστά στις επιλογές των θεμάτων που παρουσιάζει, τους είχε φιλοξενήσει και στο εξώφυλλο του τεύχους 622, που κυκλοφόρησε 8 με 14 Σεπτεμβρίου 1988.  

Επρόκειτο για μια συναυλία-όνειρο για τους metal οπαδούς της χώρας. Δίνουμε τον λόγο στον Μιχάλη Γούνη, που ήταν τότε ένας 18ρης οπαδός που βρέθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια: «Θυμάμαι τότε για όλους τους πιτσιρικάδες της εποχής, το να έρθουν οι Maiden στην Ελλάδα ήταν κάτι τρομερό, γιατί ήταν στην ακμή τους. Είχαν γίνει κι άλλες συναυλίες, αλλά 25.000 κόσμος σε ανοιχτό γήπεδο και τόσο καυτό όνομα, δεν είχαμε ξαναδεί. Αν θυμάμαι καλά, η προηγούμενη μεγάλη συναυλία ήταν οι Motorhead στο Σπόρτιγκ, τριήμερο».

Ήταν σαν να τους λέγαμε «είσαι το κατεστημένo», «είσαι το σύστημα», «δεν έχεις καμία δουλειά εδώ και οι ερωτήσεις που κάνεις είναι εντελώς ηλίθιες». (Μιχάλης Γούνης, παλιός οπαδός)

Εκτός από τους Motörhead, τα προηγούμενα χρόνια είχαν έρθει επίσης οι Saxon στη Ριζούπολη, οι Black Sabbath (σε μια εποχή που ήταν σε μια σχετική παρακμή) και οι Blue Oyster Cult στη Λεωφόρο. Χαρακτηριστικό κάποιων εξ αυτών των συναυλιών ήταν τα επεισόδια, που πολλές φορές πυροδοτούνταν και από λανθασμένους (;) χειρισμούς από την πλευρά της αστυνομίας που είχε για αρχηγό τον περίφημο Αρκουδέα. Ο συνδυασμός της φήμης των rock και heavy metal συναυλιών ως κοιτίδων οπαδικής βίας και της φήμης των Iron Maiden ως εκπροσώπων του Σατανισμού είχε ως αποτέλεσμα οι νοικοκυραίοι της εποχής να αρχίσουν να ενημερώνονται... μέσω του τύπου φυσικά. Και επειδή μιλάμε για μια εποχή που η ευρύτητα γνώσης σε τέτοια θέματα ήταν ελάχιστη, ρεπορτάζ όπως αυτό της ΕΡΤ με τη Σεμίνα Διγενή έμειναν στην ιστορία...

«Είναι γελοίο να ξαναβλέπεις το ρεπορτάζ εκείνης της εποχής», μας λέει ο Μιχάλης Γούνης, «τότε η προπαγάνδα ήταν τρομερή. Κρατικά κανάλια, δημοσιογράφοι άσχετοι με το αντικείμενο και το είδος, ερωτήσεις προβοκατόρικες. Όποιος τσίμπαγε, έπεφτε στην παγίδα». Ίσως μάλιστα ο Μιχάλης Γούνης να εννοεί τον εαυτό του καθώς αυτός είναι ο νεαρός που στο 7:53 του video απαντάει στην ανεκδιήγητη ερώτηση του δημοσιογράφου για ποιο λόγο ήταν εκείνη τη μέρα εκεί με το αποστομωτικό «όχι για να δω τα μούτρα σου»! Μια απάντηση που είχε και μια συμβολική σημασία καθώς καταδείκνυε τη διαχρονική αντιπαλότητα rock νεολαίας και mainstream τύπου. Ο Μιχάλης Γούνης, 48 χρονών σήμερα, συμφωνεί: «Σαφέστατα υπήρχε κάτι συμβολικό. Ήταν σαν να τους λέγαμε «είσαι το κατεστημένo», «είσαι το σύστημα», «δεν έχεις καμία δουλειά εδώ και οι ερωτήσεις που κάνεις είναι εντελώς ηλίθιες». Όχι επειδή δεν μου αρέσει η μούρη σου, αλλά επειδή ο λόγος που έχεις έρθει είναι μάλλον για να προβοκάρεις και να πεις τα δικά σου».

Ευτυχώς τελικά δεν είχαμε επεισόδια και η συναυλία ήταν μια από τις αντικειμενικά καλύτερες συναυλίες που έχει δει η χώρα μας. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή. Άλλες 10 συναυλίες στην Αθήνα (και 2 στη Θεσσαλονίκη) ακολούθησαν μέσα στα χρόνια, με ορισμένες εξ αυτών να μένουν στην ιστορία. Όπως η εμφάνισή τους στο Κλειστό Περιστερίου τον Οκτώβριο του 1999, για πρώτη φορά με την εξαμελή τους σύνθεση, που όπως μας θύμισε ο Νίκος Λώρης της DiDi Music «είχε γίνει sold out από την προπώληση, γεγονός πολύ σπάνιο για συναυλία με 20.000 κόσμο». Φυσικά για κάθε fan των Iron Maiden ξεχωριστή θέση στην καρδιά του έχει η πρώτη συναυλία που πήγε. Ο Μανώλης Βαρούχας από το ελληνικό fan club των Iron Maiden, Iron Maiden the Greek FC, που έχει δει την αγαπημένη του μπάντα πάνω από 40 φορές, θυμάται με νοσταλγία: «Σίγουρα μοναδική εμπειρία ήταν η πρώτη συναυλία το μακρινό 1998 στο θέατρο Λυκαβηττού με frontman τον Blaze Bayley, όπου αν το δούμε ψύχραιμα, το σόου τώρα είναι απείρως καλύτερο. Αλλά ακόμα και τώρα που έχουν περάσει 20 χρόνια και η ηλικία δεν ξεγράφει. Ήμουν ανήλικος, το ταξίδι από την Κρήτη με συνοδεία, πολύ όμορφες εμπειρίες που χαράχτηκαν για πάντα στην μνήμη».

Πριν όμως από όλες τις συναυλίες τους στη χώρα μας, οι Iron Maiden είχαν προλάβει να μας κλέψουν την καρδιά όταν στο “Somewhere in Time” album του 1986 συμπεριέλαβαν το οχτάλεπτο έπος “Alexander the Great”, ένα κομμάτι που στους στίχους περιγράφει τηλεγραφικά την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ένα κομμάτι που ποτέ τους δεν έχουν παίξει ζωντανά στη χώρα μας, όσο κι αν το κοινό τους το ζητάει. Ευτυχώς έχουμε τους Maidenance, ένα εξαιρετικό ελληνικό tribute band στους Iron Maiden, που στις συναυλίες του δεν το παραλείπει ποτέ. Όπως μας είπε γελώντας και ο κιθαρίστας τους, Θανάσης Χατζηαγάπης, «μάλλον τους αρκεί ότι το παίζουμε εμείς».


Ενότητες