Vittoria Gati

Η αίσθηση που αποκόμισα όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το ιταλικό εστιατόριο του Γιώργου Παπακώστα ήταν αυτή ενός στιλάτου χώρου, με grande στοιχεία, που χαίρεσαι πολύ να κάθεσαι στα τραπέζια του. Μέσα το μαγαζί ήταν όλο ενέργεια από τη μουσική και τα ωραία vibes του κόσμου. Τώρα κάθισα έξω, σε έναν επίσης στιλάτο χώρο, με τραπέζια από λευκό και πράσινο μάρμαρο, όπου η φάση είναι προφανώς πιο ήρεμη. Επώνυμες παρέες, οικογενειακές έξοδοι, αντροσυνάξεις αλλά και ωραίες γυναίκες που βγαίνουν να τα πουν κάθονται στους καναπέδες και στις «χρυσές» μεταλλικές καρέκλες και τα πρόσωπά τους αποπνέουν cool απόλαυση.

Από αυτήν τη σεζόν όμως στην κουζίνα έχει γίνει μια μεγάλη αλλαγή, αφού την ευθύνη ανέλαβε ο Νίκος Καραθάνος, ο οποίος ολοκλήρωσε τον κύκλο του στην ομάδα της «Cookoovaya» και είχε προηγουμένως κερδίσει αστέρι Michelin στη «Hytra». Είναι πολύ ορεξάτος και αυτό είναι εμφανές στο μενού του «Vittoria Gati», το οποίο έχουν δουλέψει από κοινού με τον Παπακώστα και προτείνει πιάτα με κλασική μεν νοστιμιά αλλά και με απρόσμενες πινελιές που έχουν το νακ. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το vitello tonnato: χαίρεσαι λεπτές φέτες μοσχαριού πολύ προσεκτικά μαγειρεμένες, με τη γεύση του κρέατος ραφινάτη, που έχουν πάνω τους μια ελαφριά κρέμα τόνου, κρεμμύδι τουρσί και τηγανητή κάππαρη σαν πινελιά αυστηρότητας αλλά και κυβάκια ωμού τόνου, σαν έξυπνο twist που προσθέτει στο πιάτο φρεσκάδα.

Από την άλλη, υπάρχουν πιάτα απλούστερα, που επίσης παίζουν με πολύ ιδιαίτερα στοιχεία, όπως η burrata: το φρέσκο τυρί με την απαλή γεύση σερβίρεται μαζί με πολύχρωμα ντοµατίνια και νερό αγγουριού, σε ένα πολύ δροσερό, απέριττο σύνολο με γραμμένη γεύση· η ιδιαιτερότητά του είναι ότι τα ντοµατίνια προέρχονται από το 7 στρεμμάτων μποστάνι του «Vittoria Gati». Απ’ ό,τι έμαθα δε, ανάλογα με την εποχή, θα δημιουργούνται ειδικά πιάτα με βάση τα προϊόντα του κτήματος.

Η πίτσα είναι από τα πολύ δυνατά στοιχεία του εστιατορίου από την αρχή της λειτουργίας του. Η ναπολιτάνικη ζύμη ωριμάζει για πέντε ημέρες, και αυτό φαίνεται στις τροφαντές και τραγανές άκρες και στο λεπτό μέσο της, έχει γεύση βαθιά, σαν χωριάτικο ψωμί, και είναι εξ όψεως τόσο ορεκτική που την τρως με τα μάτια. Δοκίμασα δύο διαφορετικές και τις καταχάρηκα. Η πρώτη ήταν μια Diavola με έντονα φρουτώδη σάλτσα ντομάτας, τυρί fior di latte και μια διαβολεμένα ορεκτική κάψα από τσίλι και πικάντικο σαλάμι να την ανεβάζει.

Η Bianca, από την άλλη, έχει ένα μαγνητιστικό umami το οποίο σε κάνει να κολλάς με τη γεύση της, καθώς το μιξάζ των απαλών τυριών (fontina και mozzarella) συνδυάζεται με πουρέ μαύρης τρούφας, που σε κατακτά με την γκουρμέ δύναμή του. Αντιθέτως, το flat bread –με ζύμη χωρίς μαγιά– φαίνεται φτωχό δίπλα στην πίτσα. Πήρα αυτό με μελιτζάνες caponata και πιστεύω ότι, αντί για την ξινή βερσιόν με γιαούρτι, ξύσμα λεμονιού και δυόσμο, η κλασική γλυκόξινη σιτσιλιάνικη συνταγή θα ταίριαζε καλύτερα με την πολύ ωραία homemade bresaola πάπιας.

Στο κεφάλαιο των ζυμαρικών, που φτιάχνονται στην κουζίνα του «Vittoria Gati» με ναπολιτάνικο αλεύρι, μπορείς να ακολουθήσεις δύο μονοπάτια: ένα με κλασικές συνταγές (Bolognese, vongole, pomodoro κ.ά.) κι ένα με τσαχπινιές. Στην casarecce e Anguilla δοκιμάζεις έναν πολύ ασυνήθιστο συνδυασμό από ωραίο καπνιστό χέλι τυλιγμένο με λαρδί, που μελωμένα και τα δύο εκπέμπουν έρωτα κεραυνοβόλο. Η πληθωρική κρέμα παρμεζάνας με σάλτσα πιπεριάς είναι νόστιμη μεν, αλλά βαριά για το χέλι· προσωπικά πιστεύω ότι θα τους ταίριαζε καλύτερα μια σάλτσα λευκή, αρωματική κι ελαφριά.

Τα ravioli ai funghi παίζουν με το δίπολο βουνό - θάλασσα, καθώς γεμίζονται με μανιτάρια και σερβίρονται με σάλτσα porcini και γαρίδες· νόστιμος συνδυασμός, αλλά θα ήταν πιο ραφινάτος αν οι γαρίδες ακούγονταν περισσότερο. Στα κύρια πιάτα, τώρα, ένα κοκοράκι ψημένο στον ξυλόφουρνο με δεντρολίβανο, θυμάρι και λεμόνι σερβίρεται με πάστα casarecce με σάλτσα ντομάτας και μοτσαρέλα, που θυμίζει κουζίνα Ιταλίδας mama.

Η αποφώνηση είναι ακόμη ένα από τα δυνατά χαρτιά του «Vittoria Gati». Το ρυζόγαλο με καραμελωμένα φιστίκια, πασπαλισμένα με καφέ, «πειράζει» όμορφα τις επιδόρπιες μνήμες μας. Το κέικ λεμονιού με σάλτσα λεμόνι και κόκκινα φρούτα είμαι μεστό, με γεύση πυκνή και ηλεκτρισμένη ταυτόχρονα. Καλύτερο όλων όμως είναι το τιραμισού, απαλό και πληθωρικό, λιώνει στο στόμα αφήνοντας επίμονο και φίνο άρωμα καφέ, και μια επίγευση ευτυχίας.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 17/9.

VITTORIA GATI Πλατεία Νυμφών 1, Γλυφάδα, 2108944491. Ωράριο λειτουργίας: All day. Τιμή: € 30-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.