Περιβάλλον που αξίζει από μόνο του την επίσκεψη και φιλοξενεί μια γευστική πρόταση με ενδιαφέρον από τον Γιάννη Στανίτσα.
Το κτιριακό συγκρότημα που μεταξύ άλλων στεγάζει και το νεοαφιχθέν εστιατόριο «Επτά 7» αριθμεί τουλάχιστον εκατόν πενήντα χρόνια ζωής. Υπήρξε στάβλος για κάποια χρόνια, λειτούργησε σαν χάνι και ως εκ θαύματος σώθηκε από την παμφάγο σκαπάνη η οποία κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα κατέστρεψε αισθητικά την Αθήνα. Τελικά, χάρη στο ενδιαφέρον της οικογένειας Τουρκινιώτη απέκτησε το σημερινό του «ευπρόσωπο» πρόσωπο και σταδιακά αρχίζει να αποκτά ενοίκους, ένας εκ των οποίων είναι και το εν λόγω εστιατόριο. Η κύρια είσοδος είναι στην οδό Άστιγγος και η πρώτη επαφή με το χώρο είναι εντυπωσιακή.
Το γυάλινο πάτωμα τόσο στο ισόγειο όσο και στο υπόγειο επιτρέπει την οπτική πρόσβαση σε αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των εσκαφών που έγιναν για την επαναφορά του κτιρίου σε κατάσταση λειτουργίας. Ο χώρος στο σύνολό του είναι σύγχρονος, με το γυαλί, το ξύλο και το μάρμαρο να κυριαρχούν σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από γκρι και κόκκινο χρώμα. Ευρηματικό στοιχείο είναι επίσης και η μπάρα που αιωρείται στο μέσον του χώρου.
Την επιμέλεια των γεύσεων έχει αναλάβει ο γνωστός και έμπειρος chef Γιάννης Στανίτσας. Παρά το γεγονός ότι το «Επτά 7» κάνει τα πρώτα του βήματα, ο Στανίτσας έχει καταφέρει να κάνει μια ενδιαφέρουσα γευστική πρόταση συνεκτική και χωρίς ουσιαστικές αδυναμίες. Το menu κινείται κατά κύριο λόγω στο χώρο της Μεσογειακής λεκάνης με αρκετές πινελιές Ελληνικότητας. Αν και με λιγότερο από ένα μήνα λειτουργίας (το μαγαζί θέλει ακόμα χρόνο για να βρει τις ισορροπίες του), οφείλω να πω ότι δοκίμασα αρκετά ενδιαφέροντα πιάτα.
Χωρίς να μπω σε ιδιαίτερες λεπτομέρειες θα απαριθμήσω μερικά και κυρίως την τάρτα ψητής ντομάτας με τυρί μανούρι, το ριζότο δημητριακών με μαύρο σκόρδο και σπαράγγια, το πολύ καλό γεμιστό λαβράκι και το γεμιστό ρολό κοτόπουλου ελευθέρας βοσκής. Πέραν αυτών όμως, ο κατάλογος κάνει και αρκετές άλλες προτάσεις με ενδιαφέρον πρόσημο που σηματοδοτούν θετικά τη γευστική εξέλιξη του Επτά. Ενδιαφέρον στοιχείο που συμπληρώνει το σύνολο είναι και μια καλοστημένη λίστα με signature cocktails τα οποία επιμελείται ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Γι’ αυτά όμως, θα μιλήσω μετά από μια δεύτερη επίσκεψη.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι το «Επτά 7» είναι μια άφιξη που καλύπτει, και με το παραπάνω, το κενό που άφησαν η μετακίνηση της Χύτρας και η παύση λειτουργίας του Πιλ-Πουλ. Θεωρώ ότι τόσο οι φίλοι και πελάτες του πρώτου όσο και αυτοί που είχαν την τύχη να απολαύσουν τις γεύσεις του Πιλ-Πουλ με θέα τον ιερό βράχο έχουν κάθε λόγο να δώσουν το παρόν και να απολαύσουν τόσο το χώρο όσο και τις γεύσεις που προτείνει ο Γιάννης Στανίτσας. Φυσικά, η προτροπή μου αυτή απευθύνεται γενικότερα και σε όλους τους φίλους του καλού φαγητού.
