Cookoovaya

Ηχηρές υπογραφές, πολύ καλό marketing, talk of the town και σύγχρονη ελληνική κουζίνα που ιντριγκάρει.

Η «Cookoovaya» κλείνει σχεδόν ένα χρόνο ζωής, και το project της συνένωσης των δυνάμεων πέντε γνωστών υπογραφών από το χώρο της εστίασης (Σπύρος & Βαγγέλης Λιάκος, Νίκος Καραθάνος, Μάνος Ζουρνατζής, Περικλής Κοσκινάς) καλά κρατεί. Τουλάχιστον σε επίπεδο κοσμοσυρροής και ανταλλαγής απόψεων σχετικά με τα προσφερόμενα, όπως δείχνουν τα στοιχεία και τα σχόλια στις παρέες. Γιατί η «Cookoovaya» συζητιέται, και αυτό είναι ήδη μεγάλη επιτυχία. Το θέμα είναι σε τι οφείλεται αυτό το σουξέ, και μάλιστα μεσούσης της κρίσης.

Από τη μια, τα αδέλφια Λιάκου έχουν δώσει ήδη εξετάσεις και έχουν αποδείξει («Base Grill» και «Travolta») ότι ξέρουν να ανοίγουν μαγαζιά, να τους δίνουν ταυτότητα και να τα γεμίζουν. Από την άλλη, οι επόμενοι τρεις (Καραθάνος, Ζουρνατζής, Κοσκινάς) έχουν ηχηρή υπογραφή, είναι δοκιμασμένοι σεφ και έχουν βραβευτεί επανειλημμένα. Αν, πολύ σωστά, θεωρήσουμε ότι οι δύο πρώτοι είναι το marketing και η ιδέα, ενώ οι υπόλοιποι τρεις εκπροσωπούν τη γεύση, η οποία εντέλει είναι και το προς πώληση προϊόν, καλό θα είναι να τα βάλουμε σε μια ζυγαριά και δούμε προς τα πού γέρνει η βελόνα.

Σε ό,τι αφορά το χώρο, η εικόνα παραπέμπει στις μεγάλες παρισινές μπρασερί που, αν κάθεσαι στη μια άκρη του μαγαζιού, χρειάζεται να σηκωθείς και να αγναντέψεις με προσοχή για να δεις τι γίνεται στην άλλη. Παρ’ όλα αυτά, η «Cookoovaya» των 200 και καθισμάτων δεν πάσχει από ψυχρότητα και κάθε άλλο παρά αντιπαθητική είναι τα μεσημέρια, ακόμα και όταν φιλοξενεί καμιά εικοσιπενταριά άτομα. Ο χώρος είναι φωτεινός, διαμπερής, με μεγάλα ανοίγματα προς το δρόμο και από τις δύο μεριές. Σε αυτό βοηθάνε και τα πολυάριθμα φωτιστικά που κρέμονται από το ταβάνι.

Κατά τ’ άλλα, το ξύλο κυριαρχεί (κυρίως στο πάτωμα, σε συνδυασμό με κεραμικά πλακάκια σε κάποια σημεία), τα τραπέζια είναι άνετα και τα καθίσματα σύγχρονα και αναπαυτικά. Εμβληματικά στοιχεία του χώρου είναι η κρεμαστή κάβα συντήρησης κρασιών και, φυσικά, η ανοιχτή κουζίνα. Όλα αυτά μάλλον έχουν να κάνουν με το marketing, παίρνουν συνολικά θετικό πρόσημο και έχουν ως αποτέλεσμα ένα χώρο ευχάριστο, παρά το γεγονός ότι μερικές φορές, όταν το μαγαζί είναι γεμάτο, η βαβούρα υπερισχύει.

Ας δούμε όμως τι κάνουν και οι τρεις σεφ. Ο κατάλογος είναι πλούσιος, με δέκα σαλάτες και κρύα ή ωμά ορεκτικά, οκτώ πιάτα κατευθείαν από τον ξυλόφουρνο, έντεκα προτάσεις στα κάρβουνα και δέκα στην κατσαρόλα. Σε συνδυασμό με τα υλικά και τις περιγραφές, που έχουν πάντα κάτι ιντριγκαδόρικο να πουν, ο πελάτης κάθε άλλο παρά πλήττει διαβάζοντας. Στη συνέχεια καλείται να επιλέξει. εδώ, αν δεν είσαι σχετικά έμπειρος, τα χάνεις ελαφρά, καθώς δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι είναι πιο ελκυστικό και τι στέκει στο ύψος των ηχηρών υπογραφών που κρύβονται πίσω από το πιάτο.

Γενικά η κουζίνα είναι σύγχρονη ελληνική, με ξεκάθαρη την παρουσία ταλέντου και ιδεών, αλλά και με αστοχίες μη αναμενόμενες με βάση την προϊστορία των δημιουργών. Δεν θα σας κουράσω με άσκοπες περιγραφές. Θα σταθώ μόνο σε δύο πιάτα που περιγράφουν με ανάγλυφο τρόπο τα όσα προανέφερα. Με αρνητικό πρόσημο σηματοδοτείται η μαριναρισμένη γάμπαρη πάνω σε στρώμα φιδέ με τζίντζερ και μια «σάλτσα» γιαουρτιού με δυόσμο. Η γάμπαρη (καλή) δεν είναι κατ’ ίχνος μαριναρισμένη, ο φιδές είναι παραβρασμένος και το τζίντζερ υπάρχει σαν ελαφρά υπόνοια. Μένει το για­ούρτι με τον δυόσμο που «πνίγει» το πιάτο και επιβάλλει με αυταρχικό τρόπο την παρουσία του.

Στον αντίποδα αυτού του πιάτου βρίσκεται το καπνιστό χέλι με λαρδί μαύρου χοίρου. Και τα δύο κάθονται σε έναν πολύ καλό πουρέ από κολοκάσι, που στολίζεται από κρύα σος μαϊντανού. Σε αυτό το αξιοβράβευτο πιάτο, τα πάντα είναι παρόντα: γευστικό βάθος, ισορροπία, πρωτοτυπία και ευγένεια το καθιστούν απαραίτητη επιλογή για το τραπέζι σας. Από τα υπόλοιπα που δοκίμασα, το φουαγκρά με καπνιστό χέλι αδικείται ως πιάτο από την πολύ λεπτή πίτα που δεν καταφέρνει να τα στηρίξει, ενώ αντίθετα το ριζότο με τρούφα, φουντούκι και νιώτικο κεφαλοτύρι αποτελεί καλή πρόταση.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η «Cookoovaya» αξίζει την επιτυχία της. Σε επίπεδο marketing τα αδέλφια Λιάκου έχουν χτυπήσει κέντρο, η ομάδα των σεφ είναι (δικαιολογημένα) αξιόλογος κράχτης και το φαγητό, παρά κάποιες επιμέρους επισημάνσεις, είναι καλό. Από την άλλη, πάλι, τα «βαριά» ονόματα στη μαρκίζα δεν συγχωρούν αδυναμίες. Είναι προφανές ότι, αν δεν έχετε ήδη επισκεφθεί την «Cookoovaya», θα πρέπει να το κάνετε.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 26/10.

COOKOOVAYA Χατζηγιάννη Μέξη 2Α, Ιλίσια, 2107235005. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 32-38 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Vallet service.