Εντυπωσιακό και όμορφο το καινούργιο εστιατόριο της Κηφισιάς με επίκεντρο το ψάρι. Ωραίες προτάσεις αλλά απαραίτητες οι βελτιωτικές ενέργειες.
Yπερπαραγωγή: Είναι σίγουρα μεγαλεπήβολο το σχέδιο των δημιουργών του «Balena». Ο χώρος είναι εντυπωσιακός. Το κτίριο που στέγαζε μέχρι πέρυσι το ιστορικό πιάνο ρέστοραν «Old Times» έχει αλλάξει ριζικά. Στην εξωτερική όψη μοντερνισμός με τοίχους επενδυμένους με ορθογώνια κομμάτια γκρίζας πέτρας, που συνεχίζεται με όμορφο πλακόστρωτο και ωραίες φερ φορζέ πολυθρόνες στην αυλή. Γύρω-γύρω το όμορφο πράσινο περισσεύει και η ατμόσφαιρα είναι χαλαρωτική και κλασάτη. Στο εσωτερικό το μοντέρνο στοιχείο συνδυάζεται με τα απαλά χρώματα της εκσυγχρονισμένης κλασικής επίπλωσης και το ωραίο ξύλινο πάτωμα. Μόνο το κατακόκκινο χολ της εισόδου είναι πασπαλισμένο με μια ωραία απωανατολίτικη μπαρόκ αίσθηση. Το «Balena» θέλει να εξελιχθεί στο «καλό ρεστοράν» των βορείων προαστίων, γι’ αυτό και έχει μελετήσει και υλοποιήσει πολύ προσεκτικά το ντεκόρ του. Το εστιατόριο είναι πολύ μεγάλο και προφανώς μπορεί να φιλοξενήσει κοινωνικές εκδηλώσεις.
Μεταξύ ψαροταβέρνας και εστιατορίου: Το «Balena» παίζει ανάμεσα στα δύο στιλ, έχοντας στο επίκεντρό του το ψάρι. Ανάλογα με την περίπτωση τα καταφέρνει καλύτερα ή χειρότερα. Σούσι δεν πήρα, δοκίμασα όμως σεβίτσε σε δύο εκδοχές, από τσιπούρα και από σκουμπρί και το χάρηκα. Αιχμηρό, κρουστό και ξινούτσικο το πρώτο, ντελικάτο και ακόμη καλύτερο το δεύτερο. Δοκίμασα επίσης ένα ωραιότατο σούπερ μυρωδάτο κους-κους που έχει παρέα του πολύ σωστά ψημένο τόνο, και ευχαριστήθηκα μια αλλιώτικη εκδοχή της σαλάτας τάμπουλε. Μετά όμως ήρθε μια καραβιδόψιχα και με προσγείωσε^ ήταν μεν σχετικά καλά τηγανισμένη αλλά η μέτρια πρώτη ύλη μας στέρησε τη θαλασσινή γλύκα που περιμέναμε. Το ίδιο συνέβη και σε μια –ακριβή– μακαρονάδα^ ωραίες μεν ταλιατέλες με ήπια κρέμα τρούφας αλλά οι γαρίδες που ήταν το κύριο θέμα του πιάτου μας είπαν ελάχιστα πράγματα.
Επιστρέφοντας σε πράγματα παραδοσιακά γευτήκαμε το καλό πρόσωπο της κουζίνας. Μύδια ανάλαφρα αχνισμένα, χυμώδη και ερεθιστικά, αλλά και μια γλώσσα μενιέρ που δεν παίζει μεν στο γήπεδο της φινέτσας αλλά έχει αδιαμφισβήτητη νοστιμάδα αφού τηγανίζεται σε ωραίο βουβαλίσιο βούτυρο. Η μετριότητα ωστόσο καραδοκούσε εκεί που δεν το περιμέναμε. Τα φιλεταρισμένα μπαρμπούνια δυστυχώς αποδείχτηκαν άχαρα, με βαριά τα λαχανικά της γαρνιτούρας τους. Το δίπολο από το φούρνο στην κατάψυξη συνεχίστηκε και στα γλυκά. Έμεινα πολύ ικανοποιημένος από τη βελούδινη και με ωραίο κρακελάρισμα crema Catalana, αλλά εξεπλάγην από τη μετριότητα της τάρτας tatin με σχεδόν καμένα μήλα. Είναι σαφές ότι η κουζίνα έχει δυναμικό, λείπει όμως ο έλεγχος που θα εντοπίζει τις αστοχίες και δεν θα τις αφήνει να βγουν στα τραπέζια. Και κάτι ακόμη^ σ’ ένα σχετικά ακριβό εστιατόριο δεν επιτρέπεται να μην έχουν υψηλή ποιότητα όλες οι πρώτες ύλες… Οι διορθωτικές κινήσεις είναι απαραίτητες σ’ αυτό το φιλόδοξο ωραίο project.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 9/7.
