Πιπεριά

Θαλασσινές γεύσεις και απωανατολίτικος εξωτισμός φλερτάρουν με επιτυχία. Ένα εστιατόριο που ξεφεύγει από την πεπατημένη.

Με την πρώτη ματιά ο κατάλογος δίνει το στίγμα. Αχνιστά μύδια με λευκό κρασί, βότανα και σκόρδο και ακριβώς από κάτω πάλι μύδια αλλά αυτή τη φορά με τζίντζερ, σησαμέλαιο και σάλτσα σόγιας που σου κινούν την περιέργεια να τα δοκιμάσεις. Δύο προτάσεις που, μαζί με άλλες ανάλογες προτάσεις, κάνουν την Πιπεριά να ξεφεύγει από την κλασική πεπατημένη της ψαροφαγίας. Το menu είναι τολμηρό και δισυπόστατο. Μπορείς να παραγγείλεις φάβα με καπαρόφυλλα και κρεμμυδάκια, μπορείς όμως να δοκιμάσεις και φιλετάκια πέρκας σε κανταΐφι με γλυκόξινη σάλτσα. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι η Πιπεριά κάνει τα γευστικά της άλματα με επιτυχία και με λίγο μεγαλύτερη προσοχή το αποτέλεσμα μπορεί να δώσει πολύ περισσότερους «πόντους» στο χώρο.

Μια και τα ανέφερα θα ξεκινήσω από τα μύδια. Στην εξωτική εκδοχή τους είναι πραγματικά καλά με βαθιά γεύση και ένα ζουμάκι που σε κάνει να βουτάς συνεχώς το ψωμί. Στην κλασσική το μύδι αναπνέει ελεύθερα, αλλά ο ζωμός χρειάζεται περισσότερη πυκνότητα γεύσης. Από τα ορεκτικά δοκίμασα επίσης μια καλοφτιαγμένη ταραμοσαλάτα, αλλά και τραγανά τσιγαρομπουρεκάκια με φύλλο ρυζιού και ένα ντιπ με εξωτικές γευστικές πινελιές. Τέλος, το τατάκι μαριναρισμένου σολωμού που ήλθε στο τραπέζι έχανε σημαντικά από την υπερβολική γλυκύτητα της σόγια σος. Από τα κύρια πιάτα, τόσο το κριθαράκι γιουβέτσι με γαρίδες και στακοβούτυρο Χανίων, όσο και η πέρκα με σάλτσα miso αξίζουν την προσοχή. Το πρώτο είναι ένα καλό ελληνόστροφο πιάτο που κερδίζει με την παρουσία του στακοβούτυρου. Το δεύτερο είναι μια έξυπνη προσέγγιση της αντίστοιχης συνταγής με μαύρο μπακαλιάρο, που δίνει ενδιαφέροντα χαρακτήρα στην ουδέτερη πέρκα. Μοναδικό αλλά και σημαντικό μειονέκτημα και σε αυτή την περίπτωση είναι η υπερβολική γλυκύτητα της σάλτσας miso. Τέλος, τα επιδόρπια είναι αξιοπρεπή και δεν προδίδουν την συνολική εικόνα, με καλύτερο το τσουρέκι semifreddo.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η Πιπεριά έχει ένα καλό φαγητό με πινελιές που το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον, αλλά και με κάποιες αδυναμίες που εύκολα μπορούν να βρουν λύση. Ευνοείται επίσης και από το χώρο που είναι σύγχρονος, καλόγουστος και φωτεινός. Θα έλεγα ότι παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον από το «κοσμικό παζάρι» (πλην εξαιρέσεων), που γίνεται μερικά τετράγωνα μακρύτερα.