
Μουσική με πλήθος από εικόνες, εμπειρίες και εκπλήξεις – όπως συμβαίνει σ’ ένα πραγματικό, συναρπαστικό ταξίδι

Σε όλη του την πορεία – έτσι όπως αυτή έχει δισκογραφηθεί – ο πιανίστας Γιώργος Ψυχογιός δείχνει μια σαφέστατη οικειότητα με την τέχνη του αυτοσχεδιασμού σε τέτοια επίπεδα που να υπερβαίνει την συνήθη υπερ-δεξιοτεχνική προσέγγιση και ερμηνευτική ευχέρεια που συνήθως διακρίνει τους προικισμένους μουσικούς της jazz ή της κλασικής. Ο Γιώργος Ψυχογιός είναι μεν βιρτουόζος – όμως την δεξιοτεχνία του την έχει ως όχημά του για το ταξίδι. Και εδώ το «ταξίδι» είναι σαφέστατο – και, παράλληλα, πολύμορφο. Η έμπνευση σ’ αυτό το άλμπουμ (“Mechanism”) είναι ο θρυλικός μηχανισμός των Αντικυθήρων, που πολλοί από εμάς έχουμε θαυμάσει την τεχνική του σύλληψη, σχεδίαση και υλοποίηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας. Μια ανάλογη σύλληψη, σχεδίαση και υλοποίηση έχει σ’ αυτή του τη μουσική – ή, μάλλον, τις μουσικές – ο Γιώργος Ψυχογιός. Τέσσερις συναρτήσεις (με μουσικές παραμέτρους) του «Μηχανισμού», διαφορετικές μεταξύ τους που όμως, όλες μαζί, συντείνουν στην άψογη «υπολογιστική» του λειτουργία. Ο “Mechanism I” έχει σχέση με την σαφήνεια και τη λιτότητα της παλιάς, καθαρής jazz των αρχών του 20ου αιώνα. Ο “Mechanism II” είναι μια πραγματική σολιστική Οδύσσεια, ένα μοναχικό ταξίδι στο πιανιστικό σύμπαν της ευρύτερης δυνατής γκάμας, από την κλασική ως την αβάν γκαρντ, με ποικίλες jazz εικόνες και όψεις μέσα του. Είναι σαφές εδώ (στα 35 λεπτά που διαρκεί το κομμάτι, από live ηχογράφηση στην αίθουσα «Παρνασσός») γιατί η αυτοσχεδιαστική ευστροφία του Γιώργου, πέρα από την εμφανέστατη δεξιοτεχνική της υλοποίηση, έχει εντυπωσιάσει ακόμα και μουσικούς του επιπέδου του Keith Jarrett. Στον “Mechanism III” έχουμε μια αίσθηση επιστροφής στο ευρωπαϊκό film noir με την χαρακτηριστική cool και post bop αίσθηση. Και ο “Mechanism IV” ολοκληρώνει και το δικό μας ταξίδι με έναν τρόπο που είναι ο δρόμος του Ραχμάνινοφ, έτσι όπως μας οδηγεί σ’ αυτόν ο Γιώργος Ψυχογιός. Ένα άλμπουμ μεστό και ώριμο, με πλήθος από εικόνες, εμπειρίες και εκπλήξεις – όπως συμβαίνει σ’ ένα πραγματικό, συναρπαστικό ταξίδι. [Artway-Technotropon]
PS. Το γκρουπ (όπου δεν είναι σόλο πιάνο, δηλαδή) συμπληρώνουν ο Δημήτρης Παπαδόπουλος (τρομπέτα με σουρντίνα), ο Περικλής Τριβόλης (κοντραμπάσο) και ο Σεραφείμ Μπέλλος (ντραμς).