Μουσικές που ζωντανεύουν ξανά τα συναισθήματα μιας εποχής που δεν είναι – ή που δεν φαίνεται, έστω – τόσο μακρινή...
Από το 1971 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 45 χρόνια. Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ “Santana III” – και ήταν το τελευταίο που είδε ο Carlos Santana να φιγουράρει στη #1 θέση των charts πριν βγάλει το “Supernatural” το 1999. Ήταν επίσης το τελευταίο με την θρυλική μπάντα που ξέρουμε από το Γούντστοκ. Και ήταν το πρώτο που είχε στη σύνθεσή του τον 17χρονο κιθαρίστα Neal Schon πλάι στον 24χρονο (τότε) Santana. Όλα αυτά μας πάνε σε ένα μουσικό «πακέτο» που για την εποχή του ήταν πρωτοποριακό, καινοτομικό, φρέσκο και, παράλληλα, άκρως δημοφιλές και ψυχαγωγικό. Η ψυχεδέλεια συναντούσε την trippy soul jazz και οι afro-latin ρυθμοί γίνονταν μέρος της rock παράδοσης με έναν τρόπο που ήταν – και παραμένει – μαγικός. Όσο κι αν προχώρησε τη μουσική του στα επόμενα χρόνια ο Carlos με τις πάσης φύσεως μουσικοντολογικές αναζητήσεις του, η τριπλέτα των άλμπουμ “Santana”, “Abraxas”, “Santana III” – και το εξ’ αυτών προερχόμενο “Santana’s Greatest Hits” του 1974 – παραμένει ένα δυνατό κεφάλαιο στην ιστορία της σύγχρονης ηλεκτρικής μας μουσικής. 45 χρόνια αργότερα, οι Carlos Santana (κιθάρα, τραγούδι), Gregg Rolie (πλήκτρα, τραγούδι), Neal Schon (κιθάρα, τραγούδι), Michael Carabello (κρουστά) και Michael Shrieve (ντραμς) βγάζουν το “Santana IV”, διακτινίζοντας τις νεανικές επιθυμίες τους στο σήμερα με έναν τρόπο φυσικό, που ακολουθεί την μουσική / καλλιτεχνική τους εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς αρρωστημένη νοσταλγία αλλά με μια επιθυμία να διατηρήσουν έναν εξανθρωπισμένο ήχο, όπως και τότε, αν και οι (αντικειμενικές) συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά. Πριν περάσουν, λοιπόν, τα 70, οι πέντε μουσικοί – μαζί με άλλους φίλους τους και τον Ronald Isley (των Isley Brothers) σε δυο τραγούδια - φτιάχνουν μουσικές που ζωντανεύουν ξανά τα συναισθήματα μιας εποχής που δεν είναι – ή που δεν φαίνεται, έστω – τόσο μακρινή, ήχους και ρυθμούς για να χορέψουμε, μελωδίες για να ερωτευτούμε, ακουστικό φιλμ που μας πάει πίσω ως feedback για το σήμερα. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο – ας ακούσουμε αυτό το πλούσιο (σε χρονική διάρκεια και σε μουσική ποικιλία άλμπουμ) και θα καταλάβουμε πως το όνομα Santana δεν είναι τυχαίο. Ούτε το gap είναι τόσο μεγάλο. (Rockarolla)
