Τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου τα νιώθεις δικά σου, μέρος του εαυτού σου, να στοχεύουν με ακρίβεια σε μια σειρά από αισθήματα...
Είχα ακούσει τον δίσκο ήδη από την προακρόαση – και είχα διαμορφώσει μιαν άποψη θετικότατη –, ωστόσο για να τον αγοράσω, περίμενα υπομονετικά ώσπου να δω το εξώφυλλο με το παλιό στερεοφωνικό ραδιοπικάπ και την τηλεόραση να είναι σε μεγάλο μέγεθος στις βιτρίνες των (λιγοστών) δισκοπωλείων. [Κι εμείς είχαμε κάτι ανάλογο, πιο παλιά στο σπίτι μας, στους Αγίους Αναργύρους. Κι αυτό μάσαγε χιλιάρικα – ή, έστω, κατοστάρικα]. Το άλμπουμ «Καλλιθέα» μόλις κυκλοφόρησε σε βινύλιο: διπλό και καλοφτιαγμένο. Και με το που βγήκα από το δισκάδικο, έβλεπα τον τίτλο να γίνεται “BelleVue” ή “Buena Vista” και ένοιωσα ξανά εκείνη την παλιά εφηβική αδημονία να τον βάλω στο πικάπ και να ενωθώ με τους ήχους του. Οι ήχοι της «Καλλιθέας»: αναλογικοί και ζεστοί, παίζουν σε μια ευρεία κλίμακα που πιάνει από γλυκιά ποπ μέχρι που προσεγγίζει συνεσταλμένες αβάν γκαρντ προθέσεις. Τραγούδια που δένονται με μια περίοδο και έναν χώρο, μέσα από ηλικίες που βρίσκονταν διαρκώς εν εκτάσει, με την εφηβεία και μετεφηβεία να γίνονται ποίηση και μουσική που αποκτούν μια γενικότητα – και, πιθανόν, εξειδικεύονται για τον καθένα (μας) ξεχωριστά. Με την «Καλλιθέα» του ο Φοίβος Δεληβοριάς φαίνεται να ξεκαθαρίζει με «παλιούς λογαριασμούς» αντιμετωπίζοντάς τους δημιουργικά και δίνοντάς τους τα απαραίτητα vintage (ηχο)χρώματα που ταιριάζουν σε μια τέτοια «αναδρομή» που, αυτόματα, μετατρέπεται σε flash forward αισθητική επίθεση. Τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου τα νιώθεις δικά σου, μέρος του εαυτού σου. Είναι πανέμορφα – και κάποια από αυτά («Ο ξένος», “Knight Riders”) μπορεί να ηχούν μέσα σου, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, πιο επίμονα και επείγοντα. Όλα όμως, συμπεριλαμβανομένων και των instrumental ιντερλουδίων, στοχεύουν με ακρίβεια σε μια σειρά από αισθήματα που ο Φοίβος και οι φίλοι του επικοινωνούν θαυμάσια και με ειλικρινείς προθέσεις ηχητικής αυθεντικότητας έτσι που ένας δίσκος, αντικειμενικά «δύσκολος» στην perception του, να γίνεται μεγάλη (popular) επιτυχία. Ακόμα και το «σκρατς» στο «Θα σε ξαναδώ» (το τραγούδι που κλείνει τον δίσκο στη μνήμη του Νίκου Ράλλη) δεν θα μπορούσε να λείπει… Ώρα να ξεκινήσω ξανά από την πρώτη πλευρά. [Inner Ear]
Η "Καλλιθέα", εκτός από CD, κυκλοφορεί σε διπλό βινύλιο (με inserted code number για downloading σε ποικίλα looseless ή lossy formats)
