Εδώ θα βρει κανείς τη θλίψη, τον πόνο, την χαρά, το όνειρο… γιατί έτσι είναι – έτσι γράφει η Myriam Alter
Στην περίπτωση της ο τίτλος “Cross / Ways” είναι κατανοητός. Με σεφαραδίτικες μουσικές ή klezmer, με tango που έρχεται πιο κοντά στην Ευρώπη, με τζαζ που ξέρει να γίνεται στοιχείο της καθημερινής μας ζωής και να μην χάνεται στα στενά του Μανχάταν, με μουσικά γλέντια ξεριζωμένων που διαφυλάττουν την εσωτερικότητά τους στις νέες πατρίδες τους. Μουσικές που δεν θα ακούσουμε να κραυγάζουν στα συστημικά media αλλά που αν αφουγκραστούμε θα ισιώσουν τη ρότα της ψυχής μας. Μουσικές που θα μπορούσαν να περιγράφουν σκηνές του Fellini – ή του Bergman, αν ερχόταν πιο κοντά στις ζεστές θάλασσες. Το ακορντεόν του Luciano Biondini, το κλαρινέτο του John Ruocco μαζί με τον Michel Massot (τούμπα, τρομπόνι), τον Michel Bisceglia (πιάνο), τον Nic Thys (μπάσο) και τον Lander Gyselinck (ντραμς) ιχνογραφούν το τοπίο αυτό που δεν είναι τόσο πολυπολιτισμικό όσο ανθρώπινο. Εδώ θα βρει κανείς τη θλίψη, τον πόνο, την χαρά, το όνειρο… γιατί έτσι είναι – έτσι γράφει η Myriam Alter (σεφαραδίτικης καταγωγής, με πατέρα Κωνσταντινουπολίτη και μάνα Θεσσαλονικιά) που ζει στην Ολλανδία και συνθέτει όμορφες μουσικές και παίζει σπάνια (όπως εδώ, πιάνο στην ομώνυμη σύνθεση). Είναι όμως παντού μέσα στη μουσική – και μέσα από τη νοσταλγία δίνει ελπίδα. Μαγικό δεν είναι; (Enja / A&N Records)
