Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών

Τρεις γενιές ρωσικής μουσικής: Μιασκόφσκι, Σοστακόβιτς και Βάινμπεργκ. Σπάνια συμφωνικά έργα, η «Φαντασία για τσέλο» και η 25η Συμφωνία, με τον Βύρωνα Φιδετζή (μουσική διεύθυνση) και τον Ρενάτο Ρίπο (βιολοντσέλο). Τρεις διαδοχικές γενιές ρώσικης μουσικής – και ο Σοστακόβιτς, στη μέση, μοιάζει να παίρνει και να δίνει τη σκυτάλη. Ο μαέστρος και η ορχήστρα αποφεύγουν (ηθελημένα) τις λίγο πολύ γνώριμες και αναμενόμενες συμφωνίες του σοβιετικού συνθέτη. Στη θέση τους προτείνουν δύο σπάνια συμφωνικά έργα της ύστερης περιόδου του, γραμμένα με το σίγουρο χέρι ενός «μετρ» της ορχηστρικής γραφής. Η προσθήκη ενός έργου του Βάινμπεργκ έρχεται φυσιολογικά: ο εβραϊκής καταγωγής εικοσάχρονος Πολωνός κατέφυγε στη Σοβιετική Ένωση το 1939 μπροστά στην προέλαση των ναζί. Η ζωή στη θετή του πατρίδα κύλησε κάθε άλλο παρά ανέφελη, είχε όμως την αγαθή τύχη να συνδεθεί με βαθιά φιλία με τον μεγαλύτερό του Σοστακόβιτς και να επηρεαστεί από το ήθος της μουσικής του. Η Φαντασία για τσέλο μαρτυρεί σε κάθε νότα την εκλεκτική συγγένειά της με το έργο του Ντμίτρι Ντμίτριεβιτς. Το πρόγραμμα συμπληρώνεται με την ώριμη 25η από τις συνολικά 27 (!) συμφωνίες που ο Νικολάι Γιακόβλεβιτς Μιασκόφσκι συνέθεσε μέσα σε σαράντα περίπου χρόνια. Ακλόνητα προσηλωμένος στη ρώσικη συμφωνική παράδοση, επιδέξιος χειριστής (όπως και ο Σοστακόβιτς) των ορχηστρικών ηχοχρωμάτων, ο Μιασκόφσκι μας οδηγεί πάνω στη γραμμή που, σαν πεντακάθαρο ίχνος χαραγμένο στην άμμο, συνδέει το συμφωνικό σύμπαν του Τσαϊκόφσκι και της Ομάδας των Πέντε με τη μουσική του μέγιστου –αναντίρρητα– συμφωνιστή του 20ού αιώνα.