«Ευγενή άσματα»

Τραγούδια ελαφρά/λυρικά, οπερέτες, αμανέδες και επιθεωρησιακά νούμερα, προερχόμενα από και προοριζόμενα για τα λαϊκά αστικά στρώματα της εποχής και όχι μόνο. Με κυριότερο χαρακτηριστικό το ανατολικό και δημοτικό στοιχείο, σε συνδυασμό με την δυτική αρμονία και με κυρίαρχο έναν ερωτικό αλλά και σκωπτικό στίχο. Συνθέσεις των σημαντικότερων συνθετών του μεσοπολέμου, γνωστών (Π. Τούντας, Γ. Δραγάτσης Δ. Σέμσης κ.α) και αγνώστων, ερμηνευμένες από τους σημαντικότερους τραγουδιστές/ριες της εποχής (Κ. Νούρο, Δ. Αραπάκη, Α. Νταλγκα κ.α) με λαϊκό, δημοτικό ή και λυρικό τρόπο, μας παραδίδουν ένα φαινομενικά ανομοιογενές υλικό, που ωστόσο κατάφερε να ομογενοποιηθεί και να ενώσει τους κρίκους για τη δημιουργία μερικών "Ευγενών ασμάτων", του ρεμπέτικου στον μεσοπόλεμο.