Βασίλης Τσαμπρόπουλος

Το ρεσιτάλ του περιλαμβάνει σημαντικά σολιστικά έργα για πιάνο του Μότσαρτ και του Σοπέν και ολοκληρώνεται με μια ανάγνωση της συγκλονιστικής Δεύτερης Σονάτας του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, στην πρωτότυπη εκδοχή της, του 1913, που ακούγεται σπάνια στις μέρες μας εξαιτίας των ακραίων δεξιοτεχνικών της προκλήσεων, αλλά αναδίδει πάντα το πάθος και την πιανιστική λάμψη της γραφής του μεγάλου Rώσου συνθέτη. Στη μακρά διεθνή του καριέρα, κατόρθωσε να ξεχωρίσει ως «καθαρόαιμος» βιρτουόζος, ικανός να δαμάζει ακόμα και τις πιο απαιτητικές πιανιστικές παρτιτούρες. Με ανάλογη επιτυχία και φαντασία κινήθηκε στο παράλληλο μουσικό σύμπαν της τζαζ· η θητεία του στους δύο αυτούς διαφορετικούς στιλιστικούς κόσμους προσέδωσε στις μεν τζαζ εκτελέσεις του κάτι από τη διαύγεια και την καλώς εννοούμενη εγκεφαλικότητα της λόγιας μουσικής, ενώ συγχρόνως πρόσφερε στις κλασικές ερμηνείες του κάτι από τον αυθορμητισμό και τη φρεσκάδα της τζαζ.