Αλεξάνδρα Κομνηνού - Ίρις Λουκά

Η μουσική του Σοστακόβιτς αντικατοπτρίζει τον κβαντικό κόσμο: απρόβλεπτη, ενάντια στους κλασικούς νόμους, γεμάτη άλματα και καινοτομία. Στη συναυλία, η Αλεξάνδρα Κομνηνού (πιάνο) και η Ίρις Λουκά (βιολί/βιόλα) ερμηνεύουν τις σονάτες του για βιολί και βιόλα, αποκαλύπτοντας την ομορφιά του νέου μουσικού σύμπαντος. Ο κόσμος μας δεν είναι ένας κλασικός κόσμος. Και η μουσική του Σοστακόβιτς, δεν είναι κλασική. Σε ένα κλασικό σύμπαν, δεν θα υπήρχε ζωή. Η ακτινοβολία, θα διέλυε την ύλη κι εμάς μαζί. Η ύπαρξη των ατόμων θα ήταν αδύνατη. Ο κβαντικός κόσμος στον οποίο τελικά υπάρχουμε είναι γεμάτος κβαντικά άλματα ενάντια σε κάθε σταθερή και συστηματική πρόοδο, εξάρσεις που σπάνε τους κλασικούς νόμους και πηγαίνουν τη Φύση και την Τέχνη μπροστά. Αυτή είναι η μουσική του Dmitri Schostakovich που διαισθητικά και ιδιοφυώς, και όπως πολύ πρόσφατα προτεινε με μελέτη της η ερευνήτρια του Harvard Bridget Queenan, στηριζόμενη στα πειράματα του Max Planck με χορωδία, περικλείει αυτούς τους κβαντικούς νόμους της ζωής, σε κάθε φράση των αριστουργημάτων του και οι κυματομορφές τους σπάνε τα όρια του ανέφικτου κλασικού και μας δείχνουν την ομορφιά του νέου μουσικού μας σύμπαντος και αποχαιρετώντας μας με την σονάτα για βιόλα και πιάνο, που ήταν και το τελευταίο έργο της ζωής του.