Οι Nekrotsoulithra βγάζουν τα κομμάτια που θα ήθελαν να ακούν στα πάρτι τους

Το "Boiler Room Style" live στο "Oddity" υπόσχεται ξέφρενο χάος. Τι καινούριο κουβαλάτε αυτή τη φορά στη σκηνή που δεν έχουμε ξαναδεί σε προηγούμενα live σας;
Όσοι ήταν στα προηγούμενα lives μας στο "Oddity", ξέρουν. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως θα είναι όλο το πυρηνικό Nekrotsoulithra crew και έχουμε όρεξη να γίνει σφαγή.

Το κοινό σας μοιάζει να λειτουργεί σαν τρίτο μέλος του πρότζεκτ. Πόσο σας επηρεάζει ενεργειακά στο πώς εξελίσσεται ένα live; Έχετε φτάσει ποτέ στο σημείο να αλλάξετε επί τόπου setlist;
Η ανταπόκριση του κοινού είναι όντως κάτι που μας κάνει πολύ χαρούμενους και σίγουρα προσθέτει στη συνολική εμπειρία. Shout out σε κάθε άτομο που σκάει στα shows μας και εκτιμάει αυτό που κάνουμε. Το ποια κομμάτια παίζουμε τις περισσότερες φορές εξαρτάται από το τι άνεση χρόνου έχουμε γιατί θέλουμε να παίζουμε όσο περισσότερα κομμάτια γίνεται, από όλες τις φάσεις του project. 

Η αισθητική σας —full face, tracksuits, πάπιες, μπύρες, rave— συνδυάζει trash, χιούμορ και performance art. Πόσο συνειδητή είναι αυτή η επιλογή και πόσο βγαίνει αυθόρμητα;
Χωρίς παρεξήγηση, δε θα το χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση performance art. Όσον αφορά τα ρούχα και το τι πίνουμε, είναι ακριβώς ότι κάνουμε έτσι και αλλιώς στην καθημερινότητα μας, δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό θέλω να πω. Αυτό μπορεί να φαίνεται κάπως σε κάποιον που δεν έχει αυτές τις προσλαμβάνουσες - και δεκτό, αλλά δεν είναι κάποια performance που εξυπηρετεί το live. 

Η μουσική σας αντλεί από power disco, trash pop ’80–’90, rave και hyperpop. Ποιο στοιχείο από αυτά νιώθετε ότι είναι ο "πυρήνας" των Νεκροτσουλήθρα σήμερα;
Στις αρχές του project υπήρχε περισσότερη κλασσική disco επιρροή, τα τελευταία ας πούμε 5 χρόνια έχουμε καταλήξει σε έναν πιο trance ήχο - χωρίς αυτό να σημαίνει όμως πως δεν πειραματιζόμαστε και με άλλα είδη - έχουμε reggaeton tracks, club tracks, πιο ξερά rave κλπ. Ο πυρήνας του ήχου μας θα έλεγα πως είναι ο συνδυασμός όλων αυτών.

Εσείς σε τι mindset μπαίνετε πριν ανέβετε στη σκηνή; Χαβαλές ή πειθαρχία;
Προσωπικά δε θυμάμαι ξεκάθαρα τις περισσότερες φορές πριν ανέβουμε στη σκηνή, οπότε αυτό απαντάει νομίζω την ερώτηση. Χαβαλές δηλαδή αλλά πάντα και με ένα σεβασμό στο ότι ο άλλος έχει έρθει και έχει πληρώσει εισιτήριο να σε δει. Όσο με ξενερώνει όταν ένας artist είναι αγχωμένος, πίνει νεράκια και λέει 200 φορές "ευχαριστώ”, άλλο τόσο με ξενερώνει να πάω να δω κάποιον και αυτός κυριολεκτικά κοιμάται on stage, δεν είναι αλητεία αυτό.

Το χιούμορ και ο σαρκασμός είναι βασικό κομμάτι των στίχων σας. Τι σας κάνει σήμερα να γράψετε ένα κομμάτι: το vibe, κάτι κοινωνικό που σας ενοχλεί ή απλώς μια καμένη ιδέα της στιγμής;
Ακούω συχνά ότι οι στίχοι μου έχουν χιούμορ - ειλικρινά όμως θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει σε ποιους αναφέρεται γιατί δε γράφω κάτι αστείο, συνειδητά έστω. Άν κάνουν κάποιον να γελάνε δεν έχω κανένα πρόβλημα, όμως τους εννοώ όλους και μπορώ να τους κάνω back up - δε θεωρώ πως είναι τόσο υπερβολικοί ως προς κάτι. 

Η πορεία σας έχει DIY ρίζες αλλά πλέον παίζετε σε ολοένα μεγαλύτερα venues. Ποιο είναι το πιο μεγάλο άλμα που έχετε νιώσει μέχρι σήμερα και ποιο σας τρόμαξε περισσότερο;
Αυτή είναι από τις μεγαλύτερες συζητήσεις ever. Έχουμε DIY παρελθόν - αλλά ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτα και στο τώρα. Γράφουμε κάθε νότα και στίχο μόνοι μας, ηχογραφούμε μόνοι μας, κάνω όλα τα artworks, το merch και τα posters μόνος μου ή σε σπίτια φίλων όπου όλοι πετάμε ιδέες, συζητάμε για τα πάντα οι ίδιοι ή με τη βοήθεια φίλων του ευρύτερου team μας. Σίγουρα πλέον παίζουμε σε μεγαλύτερα venues και το κοινό αποτελείται από κόσμο που δεν ξέρουμε, όμως πέρα από αυτό δε βλέπω να έχει αλλάξει κάτι δραματικά. 

Το crew που ανεβαίνει μαζί σας στη σκηνή είναι φαίνεται πάντα πανέτοιμο για κατεδάφιση. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για την ταυτότητα του πρότζεκτ; Θα μπορούσαν οι Νεκροτσουλήθρα να λειτουργήσουν χωρίς αυτή την πλαισίωση στα live;
Το crew που ανεβαίνει είναι η actual παρέα μας. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο πάνω από 10 χρόνια, κάποιους πλέον κοντά 15 ή και παραπάνω. Έχουμε δει ο ένας τον άλλο σε όλες του τις φάσεις ζωής, στα ups and downs και γενικότερα είναι τα άτομα που ήμασταν για μπύρες πριν το live και που θα βγαίναμε έτσι και αλλιώς μετά. Αναγκαστικά λόγω προγραμμάτων έχουμε παίξει - και θα ξαναπαίξουμε -  πιο "μοναχικά” shows, όμως το ιδανικό για εμάς είναι όταν είμαστε όσο δυνατόν περισσότεροι. 

Το ελληνικό "εναλλακτικό" αλλάζει διαρκώς ταχύτητες και μορφές. Εσείς πού νιώθετε ότι ανήκετε μέσα σε όλο αυτό; Στους ρέιβερς, στους φασαίους, στους πιο "σοβαρούς" ή σε κάποιο ενδιάμεσο υβρίδιο;
Στα αλήθεια δε θα θέλαμε να τοποθετηθούμε σε κάποια θέση μέσα σε όλο αυτό. Με τους "σοβαρούς” δε θα θέλαμε να είμαστε σε καμία περίπτωση, δε μας ψήνει καθόλου η σοβαροφάνεια και η τάχα μου δήθεν τέχνη, τα με το ζόρι βαθιά νοήματα κλπ. Τώρα και το "φασαίος” έχει αλλάξει νόημα γιατί όταν ήμασταν πιτσιρικάδες "φασαίους” λέγαμε αυτούς που άκουγαν metalcore, είχαν πολλά piercings και έβγαζαν ποζέρικες pics. Πλέον ο κόσμος το χρησιμοποιεί για να περιγράψει αυτό που εμείς λέμε χίπιδες, οπότε πάλι δεν είμαστε εκεί. Γενικώς, πιστεύω πως δε χρειάζεται να μας κλείσουμε σε κάποιο genre ή "φάση”, κάνουμε αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να βγάζουμε κομμάτια που και οι ίδιοι θα ακούγαμε στα πάρτι μας. 

Αν το live στο Oddity έπρεπε να αφήσει ένα μήνυμα για το μέλλον των Nekrotsoulithra, ποιο θα ήταν; Τι θέλετε να μείνει στον κόσμο όταν φύγει ιδρωμένος και με μπύρα στα ρούχα;
Σίγουρα θα θέλαμε να μείνει στον κόσμο ότι τον ευχαριστούμε που δείχνει τόσο μεγάλη ανταπόκριση και μας στηρίζει γιατί δεν όπως είπα και πριν, δεν είναι δεδομένο ότι του άλλου του περισσεύουν λεφτά για να έρθει να δει την τρέλα σου. Όσον αφορά το μέλλον μας, είμαστε σχεδόν κάθε εβδομάδα στο στούντιο, γράφουμε συνεχώς νέα tracks και σκοπεύουμε να κάνουμε πολλά ακόμα.

> Δείτε όλες τις συναυλίες της εβδομάδας στον οδηγό μουσικής του "α".