
Με το νέο της single "Red Flag", η Vassilina επιστρέφει πιο στοχευμένη και αιχμηρή από ποτέ — και ταυτόχρονα εγκαινιάζει μια νέα εποχή τόσο στη δισκογραφία της όσο και στη σκηνική της ταυτότητα. Σε συνεργασία με την Dolly Vara και την KIKI Records, το κομμάτι λειτουργεί σαν ένα ηχητικό κάλεσμα ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γεμάτο dark pop ένταση, glitchy beats και στιχουργική ακρίβεια που δεν χαρίζεται.
Σε αυτή τη συνέντευξη, η Vassilina μιλά στο "α” με την ίδια ευθύτητα που χαρακτηρίζει και τη μουσική της: για τα red flags της ζωής και της σκηνής, για την queer κοινότητα που της δίνει δύναμη, για τη μετάβαση από το Femmeland σε ένα ακόμα πιο προσωπικό project — και για το πώς χτίζει βήμα-βήμα έναν κόσμο όπου κάθε τραγούδι είναι και μια μικρή απελευθέρωση.
Το "Red Flag” μιλά με τόσο άμεσο τρόπο για την τοξική αρρενωπότητα, το ghosting και γενικά τις απαράδεκτες συμπεριφορές που για μεγάλο μέρος του κόσμου δεν είναι απλά αποδεκτές αλλά και συχνά κουλ. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να γράψεις ένα τόσο στοχευμένο κομμάτι;
Life and straight cis men! Hahaha.
Ένιωσα την ανάγκη να βάλω σε λέξεις και ήχο μια σειρά από εμπειρίες που συχνά κανονικοποιούνται. Δεν είναι όλα απλώς "bad luck” στα ερωτικά — υπάρχουν μοτίβα, και αυτά ήθελα να τα κατονομάσω. Όλες το έχουμε βιώσει. Έγραψα ένα κομμάτι για να το αφιερώνουν οι φίλες μου στα situationship τους.
Η συνεργασία σου με τη Dolly Vara φέρνει μια "εκρηκτική" ενέργεια στο τραγούδι. Πώς προέκυψε αυτή η σύμπραξη και πώς δούλεψε η μεταξύ σας χημεία στο στούντιο αλλά και στα γυρίσματα του κλιπ;
Της έστειλα το κομμάτι, της άρεσε αμέσως και μπήκαμε κατευθείαν στο mood. Η συνεργασία ήταν αυθόρμητη, με αληθινή χημεία — και στο στούντιο και στο γύρισμα. Ό,τι και να πω για την Dolly θα είναι λίγο! Το ταλέντο της, η φωτιά της, η καλοσύνη της, το πόσο αστεία είναι. Νιώθω πολύ τυχερή για αυτή τη συνεργασία και που τη γνώρισα!

Το video του "Red Flag” έχει fierce pop αισθητική και dark χιούμορ. Πόσο σημαντικό όμως είναι και το οπτικό κομμάτι στη δουλειά σου;
Η εικόνα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου. Δεν τη βλέπω απλώς ως συνοδευτικό του ήχου — είναι μια δεύτερη γλώσσα, εξίσου εκφραστική. Με ενδιαφέρει κάθε τραγούδι να χτίζει έναν ολόκληρο κόσμο, και αυτός ο κόσμος να αποτυπώνεται τόσο ηχητικά όσο και οπτικά. Το video του Red Flag ήταν μια ευκαιρία να στήσουμε ένα τέτοιο σύμπαν — ανάμεσα στο dark pop, το χιούμορ και την υπερβολή. Νιώθω ότι βρίσκεται στο ίδιο οπτικό σύμπαν με το Bad Omen, το πρώτο μου single, και αισθητικά κουβαλάει μέσα του και το Femmeland. Είναι μία από τις δουλειές που νιώθω ότι με εκφράζουν απόλυτα.
Η συνεργασία με τη Μαρία Κουτρουμπή στο concept, τη σκηνοθεσία και το art direction/styling του Vinyl Face, καθώς και τα visuals με τη Χαρά Σπαθή, ήταν από τις πιο δημιουργικές και ουσιαστικές εμπειρίες που έχω ζήσει. Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη, κοινό όραμα — και το πιο σημαντικό, καθόλου ego. Νιώθω πολύ τυχερή που έχω μια ομάδα που καταλαβαίνει βαθιά τον κόσμο μου και τον μεταφράζει οπτικά με τρόπους που δεν θα μπορούσα να φανταστώ μόνη μου. Το αποτέλεσμα με αντιπροσωπεύει 100% — είναι από εκείνες τις σπάνιες συνεργασίες όπου δεν χρειάζεται να εξηγείς πολλά. Απλώς δημιουργείτε.
Από το "Femmeland” μέχρι το "Red Flag” φαίνεται πως χτίζεις ένα προσωπικό σύμπαν που διαρκώς εξελίσσεται. Αν και δεν έχει μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα, πώς θα περιέγραφες τη μετάβαση από εκείνο το project στο σήμερα;
Το Red Flag είναι πιο άμεσο και εξωστρεφές. Ίδιος κόσμος, αλλά πιο δυναμικό.

Η συνεργασία σου με το νέο label της KIKI σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο. Τι σε τράβηξε σε αυτό το label και τι ελπίζεις να χτίσετε μαζί;
Αυτό που με τράβηξε στην KIKI ήταν ότι πίστεψαν από την αρχή σε μένα και στο όραμά μου χωρίς να προσπαθήσουν να το "πειράξουν” ή να το φέρουν στα μέτρα κάποιας φόρμουλας. Υπήρξε αληθινό ενδιαφέρον για το τι θέλω να πω και πώς θέλω να το πω. Δεν ένιωσα ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι ή να "μαλακώσω" τις γωνίες μου για να χωρέσω. Αυτή η αίσθηση εμπιστοσύνης και κατανόησης είναι σπάνια, ειδικά όταν πρόκειται για μουσική που κινείται έξω από τα κλασικά πλαίσια. Ελπίζω ότι μαζί μπορούμε να χτίσουμε κάτι που να ανοίγει χώρο και για άλλες φωνές σαν τη δική μου — χωρίς εκπτώσεις.
Ως καλλιτέχνις με DIY καταβολές, τι σημαίνει για σένα να βρίσκεσαι πια υπό την ομπρέλα ενός label;
Έχοντας μια εξαιρετική συνεργασία με την Inner Ear Records, ήθελα να δοκιμάσω κάτι νέο, καθώς ο ήχος μου αλλάζει και στρέφεται ίσως πιο πολύ στην pop. Διατηρώ τον πυρήνα του project μου και ψάχνω συνεργασίες που το ενισχύουν — όχι που το αλλοιώνουν. Το σημαντικό είναι να υπάρχει κατανόηση και ελευθερία και να μπορεί ένα label να σε στηρίξει στα επόμενά σου βήματα.
Συνθέτεις, ερμηνεύεις και πειραματίζεσαι οπτικά και ηχητικά. Τι σημαίνει για σένα το να δημιουργείς ανεξάρτητα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα;
Σημαίνει να κάνεις τα πάντα μόνη σου. Είναι κουραστικό αλλά και δημιουργικά απελευθερωτικό. Δεν υπάρχει "σωστός τρόπος”, άρα μπορείς να φτιάξεις τον δικό σου.

Υπάρχει σήμερα ένα ενεργό καλλιτεχνικό community γύρω από τη fem ενδυνάμωση και την queer έκφραση. Τι ρόλο παίζει αυτή η κοινότητα για εσένα;
Η κοινότητα γύρω από τη fem ενδυνάμωση και την queer έκφραση είναι για μένα στήριγμα και πηγή έμπνευσης. Έχω μάθει πολλά από queer και τρανς καλλιτέχνες και τα φιλενάδια μου — όχι μόνο αισθητικά, αλλά και στον τρόπο που διεκδικούν τον χώρο τους και μιλούν με την τέχνη τους. Πολλά από αυτά που θεωρούμε "ποπ” ή fashion σήμερα ξεκίνησαν από εκεί, κι όμως πολύ σπάνια τους δίνεται η αναγνώριση που αξίζουν, ειδικά στις τρανς γυναίκες.
Ως θηλυκότητα, το να υπάρχω στη σκηνή με τον δικό μου τρόπο είναι κάτι βαθιά προσωπικό αλλά και τραυματικό. Στα live που παίζω με queer κοινό, νιώθω ότι μπορώ να εκφραστώ πραγματικά — χωρίς να αισθάνομαι πάνω μου το βλέμμα που πρέπει να ελέγξω ή να διαχειριστώ. Αυτό το αίσθημα ελευθερίας είναι σπάνιο και πολύτιμο, και τα ευχαριστώ όλα τους πραγματικά γιατί για πρώτη φορά άρχισα να αγαπώ εμένα και το σώμα μου και να μπορώ να πειραματιστώ και να ανθίσω.
Πώς φαντάζεσαι την ιδανική σκηνή για να παρουσιάσεις το "Red Flag” ζωντανά; Τι είδους performance θα ήθελες να στήσεις γύρω από αυτό;
Νομίζω αυτό που ζήσαμε στον Λυκαβηττό με τη Nalyssa Green ήταν ένα όνειρο.
Ποια είναι τα απόλυτα red flags για σένα;
Gaslight, βρίζω τις πρώην μου, είμαι αντι-woke, ζηλεύω, βλέπω την ψυχολόγο με τα κυάλια.
Θα ήθελα, μόνο αν είσαι άνετη με αυτό, να μας πεις δυο λόγια για όσα συνέβησαν λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του "Red Flag" και την κυκλοφορία ενός κομματιού με ίδιο τίτλο και πανομοιότυπο κόνσεπτ μία μέρα πριν από το δικό σου με τη Dolly Vara.
Δεν θα ήθελα να δώσω έκταση. Το έχω αφήσει πίσω μου.
Τι ετοιμάζεις για τη συνέχεια;
Το επόμενο κομμάτι, Δολίνη ft. Tsolimon, βγαίνει 12/6. Πολύ διαφορετικό από το Red Flag. Και έπειτα το άλμπουμ: ελληνόφωνο, δυναμικό και πιο προσωπικό.