© shutterstock
Λίγο πριν απογειωθούμε για τη Βαρκελώνη και το Parc del Forum όπου θα τρέξει και φέτος το μεγαλύτερο μέρος του Primavera (4-8/6) καταγράψαμε τα περισσότερο και λιγότερο γνωστά ονόματα που δεν θα χάσουμε στη φετινή διοργάνωση, αποδεικνύοντας πως ο πολυσχιδής και ταυτόχρονα ισορροπημένος προγραμματισμός του κορυφαίου μουσικού φεστιβάλ έχει κάτι για όλους.
The Jesus Lizard
Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα τι να περιμένω. Ο David Yow κι η παρέα του έφτιαξαν το όνομά τους στα ‘90s παίζοντας τελείως καμμένο noise βγαλμένο από τους εφιάλτες των Sonic Youth, ενώ παράλληλα έκαναν συναυλίες όντας εντελώς "μπαούλα", έχοντας σχετική επαφή με την πραγματικότητα. Θέλω να πω, δεν έχω καμία προσδοκία πως η εμφάνισή τους θα έχει την οποιαδήποτε σχέση με αυτό που ήταν κάποτε. Από την άλλη, το πρόσφατο "Rack" (όχι ο ράπερ) ήταν ένα απροσδόκητα ψιλο-πωρωτικό άλμπουμ, κάτι που δεν είχε κανένα λόγο να είναι μετά από σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια δισκογραφικής απραξίας του συγκροτήματος. Και στην τελική, ελάχιστα τραγούδια που θα ακουστούν εκείνες τις μέρες στο Parc del Fòrum θα είναι ελάχιστα καλύτερα από το ωστικό έπος που ακούει στο όνομα "Monkey Trick".
High Vis
Αν και δικαιολογημένα δεν του φαίνεται εκ πρώτης όψεως, το Primavera είναι ένα φεστιβάλ που διατηρεί κοντά στην καρδιά του την hardcore σκηνή. Δεν είναι τυχαίο πως αποτελούσε την αγαπημένη ευρωπαϊκή διοργάνωση του αείμνηστου Steve Albini που έπαιζε κάθε χρόνο εκεί με τους Shellac, το όνομα του οποίου πέρσι κόσμησε μία από τις σκηνές του θεσμού. Έτσι, πλάι στα κορυφαία pop και indie ονόματα, το Primavera φροντίζει το lineup του να περιλαμβάνει και μερικά hardcore σχήματα πρώτης γραμμής. Φέτος, εκτός από τους Turnstile και τους Chat Pile, μια ακόμα μερακλίδικη επιλογή αποτελούν οι Λονδρέζοι High Vis. Το συγκρότημα που έχει στα μπαγκάζια τους έναν από τους καλύτερους περσινούς δίσκους, το ψυχωμένο "Guided Tour", δίνει σταθερά παθιασμένα σόου και εμφανίζεται στο Parc del Fòrum δέκα λεπτά μετά το τέλος του σετ της Sabrina Carpenter, δηλαδή 01.25 το ξημέρωμα. Κι αν εδώ δε συνοψίζεται ο μούλτι κούλτι μεταμοντέρνος σουρεαλισμός του Primavera, δεν ξέρω τι άλλο παράδειγμα να δώσω. Γ.Κ.Π.
Sabrina Carpenter
Αν πω ότι δεν ξέρω κάθε λεπτό της περιοδείας της πιο hot νεαρής pop star απ’ έξω, χορευτικά, τραγουδιστικά και σκηνογραφικά θα είναι ψέμα. Μαζί με όλο τον κόσμο του TikTok έχω παρακολουθήσει από όλες τις διαφορετικές οπτικές γωνίες την βγαλμένη από τα πιο ροζ εφηβικά όνειρα κρεβατοκάμαρα που στήνει επί σκηνής, για ένα πιτζάμα πάρτι που δεν θυμίζει τίποτε άλλο. Πόσο από αυτό το περιβάλλον θα φέρει στο σόου που ανεβάσει στο Primavera την Παρασκευή 6/6 μένει να φανεί, αλλά αυτό το σασπένς ανεβάζει ακόμα περισσότερο την ανυπομονησία μας. Κάποια acts αξίζει να τα δεις τον καιρό που γιγαντώνονται και η ευρηματική star με τα απίθανα λογοπαίγνια, τον άφθονο αυτοσαρκασμό και την απόλυτη έλλειψη σοβαρότητας είναι σίγουρα ένα από αυτά που θα έχω να λέω ότι παρακολουθούσα στις δόξες του. Have we tried that position? Σε μερικές μέρες θα ξέρουμε.
Tramhaus
Πάντα είμαι στο ψάξιμο για το νέο postpunk σχήμα που θα γίνει η επόμενη ψύχωσή μου για μερικούς μήνες και οι Tramhaus έχουν κερδίσει επάξια τη θέση τους στην αντίστοιχη λίστα. Η πεντάδα από το Ρόντερνταμ δεν φοβάται να πειραματιστεί με τον ήχο, απ’ το καθαρόαιμο shoegaze έως την πιο βρώμικη ροκ, αλλά κυρίως φημίζεται για την αστείρευτη ενέργεια που χαρίζει απλόχερα στα live της. Δεν εφηύραν την πυρίτιδα, αλλά το όνομά τους θα έστεκε άνετα στο λεξικό πλάι στη λέξη coolness· όσοι τους προλάβατε πέρσι στο Release Athens τη βραδιά των Pulp θα έχετε μια ιδέα σε τι αναφέρομαι! Α.Φ.
Black Country, New Road
Οι BCNR μπήκαν στον μουσικό χάρτη του μυαλού μου πολύ αργότερα από τη στιγμή που έπρεπε: το ντεμπούτο τους, ‘For the first time’ μου πέρασε απαρατήρητο και, ενώ άκουσα το ‘Ants From Up There’ στο πλαίσιο της Blogovision, δεν του έδωσα τη σημασία που του άξιζε. Έπρεπε να περάσω ένα χωρισμό "δεύτερο χέρι” (aka να χωρίσει ο καλύτερός μου φίλος) για να εκτιμήσω τους συχνά ασυνάρτητους στίχους, την φωνή του Isaac Wood που σπάει και ανά στιγμές ακούγεται απελπισμένη, τον λυρισμό, την παραμυθένια αφήγηση. Και όταν ο front-man Isaac αποχώρησε από την μπάντα και οι υπόλοιποι πήραν τον δικό τους δρόμο (BCNR, friends forever), έκαναν ένα πανέμορφο λάιβ στην Αθήνα και εγώ τους παρακολούθησα μαγεμένη. Μάλλον δε θα ακούσω το ‘Ants From Up There’ στο άμεσο μέλλον, αλλά είναι σίγουρο πως το σετ τους θα είναι ηλιόλουστο, παιχνιδιάρικο και το λιγότερο εξαιρετικό. M.B.
Miss Bashfull & DBBD
Μερικές φορές, ακόμη κι αν έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι τα short form videos θα μείνουν μακριά σου, ένα από τα viral τραγούδια του TikTok φτάνει στα αυτιά σου και εγκαθίσταται μέσα στον εγκέφαλό σου χωρίς να θες. Ηλεκτρονική μουσική, ένα λίγο ασόβαρο ντάπα ντούπα που όμως είναι εθιστικό και άκρως χορέψιμο. Εντάξει, μπορεί και να ήθελα λίγο να εγκατασταθεί στον εγκέφαλό μου. H Miss Bashful είναι από αυτές τις τύπισσες που θα μπορούσες να τις πεις "ποιήτριες της γενιάς τους”. Εκείνη είναι που ζωγράφισε την εικόνα: μόνη στο Βερολίνο, με μία μίνι φούστα, ένα τσιγάρο και μερικά ναυαγημένα όνειρα, κανέναν στον κόσμο που την αγαπάει, μία "sad slut, ‘cause sluts get sad, too”. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μένουν ξύπνιοι συχνά μετά τα μεσάνυχτα (και μπορεί η επόμενη μου δήλωση να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη), αλλά για την Miss Bashful και τους Turnstile, θα το κάνω. M.B.
Turnstile
Δεν θυμάμαι καν πώς τον ανακάλυψα, αλλά πάντα επιστρέφω στον τρίτο δίσκο τους, "Glow On". Δεν έχει τόση σημασία αν δεν ακούτε hardcore punk ή νοιάζεστε περισσότερο για τις pop star headliners του φεστιβάλ. Ακούστε. Turnstile. Ακόμα κι αν δεν ψηθείτε τόσο, τουλάχιστον θα εκτιμήσετε όσα έχουν προσφέρει στο είδος την τελευταία δεκαετία. Παρότι θα τους απολαύσουμε πολύ σύντομα στο Θέατρο Πέτρας, στην παρθενική τους εμφάνιση στην Ελλάδα, προσωπικά ανυπομονώ και για το live τους στο Primavera. Οι Turnstile είναι από τα τελευταία acts που θα δούμε στο φεστιβάλ και η ιδέα να κοπανιέμαι στις 3 τα ξημερώματα (αυτά να βλέπετε όσοι γκρινιάζετε που στην Αθήνα οι headliners συχνά βγαίνουν στις 11.30 και δεν προλαβαίνετε τα ΜΜΜ) με τα "Holiday", "Blackout" και ό,τι (ελπίζω πως) θα παίξουν από τον επερχόμενο δίσκο τους, "Never Enough", μου φαίνεται ο καλύτερος τρόπος έναρξης του συναυλιακού καλοκαιριού. Ειρ.Ν.
Horsegirl
Δεν είμαι τόσο φαν του indie, όμως οι Horsegirl δεν άργησαν να με κερδίσουν. Αν και δεν τις ακούω συστηματικά, έχω ενθουσιαστεί που θα τις δω στις 7/6. Όσοι γουστάρετε Sonic Youth, The Breeders και Stereolab, ακούστε τον πρώτο τους δίσκο, "Versions of Modern Performance", που γράφτηκε όταν οι Αμερικάνες ρόκερ ήταν ακόμα στο λύκειο. Τα τραγούδια τους έχουν μια ανεμελιά που ενίοτε αποζητώ στη μουσική, αλλά και μια έντονη δόση νοσταλγίας, αφού θυμίζουν αρκετά τις κλασικές indie μπάντες που λατρεύουν οι γονείς μας. Πες την "dad music" ή κάτι που θα έπαιζε σε τίτλους τέλους ταινίας, πάντως η μουσική τους είναι ό,τι πρέπει για καλοκαιρινή συντροφιά: στην παραλία, στο αμάξι, σε περιπάτους, ακόμα κι όταν κάνεις δουλειές στο σπίτι. Ειρ.Ν.
Μείνετε συντονισμένοι στο athinorama.gr για τις ανταποκρίσεις μας από το Primavera 2025.
