Η Marianne Faithfull, υπήρξε ίσως ένα από τα πιο iconic σύμβολα της ροκ εν ρολ δεκαετίας του '60, επαναπροσδιορίζοντας την καριέρα της με μεγάλη επιτυχία περισσότερο από μια φορά και διατηρώντας την αντισυμβατικότητα της περσόνας της μέχρι τέλους. Ξεκίνησε το 1964 με το τραγούδι "As Tears Go By", κερδίζοντας μεγάλη δημοτικότητα στην Αγγλία και τις ΗΠΑ. Στην αρχή της καριέρας της, ήταν πιο αναγνωρίσιμη για τη σχέση της με τον Mick Jagger παρά για τη μουσική συνεισφορά της. Για παράδειγμα ήταν εκείνη που το 1969 έγραψε το "Sister Morphine", των Rolling Stones. 

Η δεκαετία του '70 ήταν γεμάτη προκλήσεις για την ηθοποιό και τραγουδίστρια λόγω του χωρισμού της με τον Jagger και του εθισμού της στα ναρκωτικά. Ωστόσο, το 1979 έκανε μια εκπληκτική επιστροφή με το άλμπουμ "Broken English", που παρουσίασε την ωριμασμένη, πιο ρεαλιστική φωνή της και τη δική της μουσική ταυτότητα. Τα επόμενα βήματά της υπήρξαν διστακτικά και ασταθή, χωρίς να στερούνται όμως ενδιαφέροντος και του ίδιου ανήσυχου πνεύματος που της είχε καθιερώσει. Κυκλοφόρησε ωραίες δουλείες, όπως το "Strange Weather" το 1987. 

Το 2002, επανήλθε στην ηχογράφηση με το "Kissin' Time", ακολουθούμενο από το "Before the Poison" το 2004 και το "Easy Come Easy Go" το 2008, όλα με συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες. Ο δίσκος της "Horses and High Heels" (2011) είναι ένας αρκετά προσωπικός και συναισθηματικός δίσκος, με συμμετοχές των Ed Harcourt και James Walsh και το 2014 επέστρεψε με έναν πιο μελωδικό δίσκο και ποιητική διάθεση, το "Give My Love to London". Το "Negative Capability"  του 2018 ρεξερευνά πιο σκοτεινά και ατμοσφαιρικά μονοπάτια με τη βοήθεια των Nick Cave και Warren Ellis, ενώ στο "She Walks in Beauty" (2021), το πιο πρόσφατο έργο της, η Faithfull ερμηνεύει ποιήματα του 19ου αιώνα, κυρίως των Byron και Shelley, με μια σχεδόν διαλογιστική προσέγγιση.
 

5 τραγούδια της Marianne Faithfull

"As Tears Go By” (1964)

Η Faithfull ήταν πρόσωπο-κλειδί για την πορεία των Rolling Stones, αφού ανακαλύφθηκε από τον παραγωγό Andrew Loog Oldham σε ένα πάρτι του συγκροτήματος και αργότερα έβγαινε με τον Mick Jagger για μια τετραετία. Υπήρξε η έμπνευση για τραγούδια, σαν το "Wild Horses" και το "You Can't Always Get What You Want". Το πρώτο single της και μεγάλο σουξέ της, "As Tears Go By", ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που γράφτηκαν από τον Jagger και τον Keith Richards και αδιαφμισβήτη μια κορυφαία στιγμή της Faithfull.

"The First Time Ever I Saw Your Face” (1966)

Η ηχογράφηση για το ερωτικό τραγούδι "The First Time Ever I Saw Your Face" του ακτιβιστή-συνθέτη Ewan MacColl έγινε λίγο μετά την πρώτη συνάντηση της Faithfull με τον Bob Dylan και προέρχεται από το δεύτερο άλμπουμ της, "Come My Way", σε συνεργασία με τον διάσημο Βρετανό παραγωγό Mike Leander και τον μηχανικού ήχου Gus Dudgeon. Το τραγούδι, όπως και ο δίσκος συνολικά, αντανακλά την φολκ πλευρά της σε αντίθεση με την επιθυμία της δισκογραφικής της να ακολουθήσει μια πιο ποπ κατεύθυνση. Ήταν μια καλλιτεχνική επιλογή θα καθόριζε τη μετέπειτα πορεία της.

"Why D’Ya Do It” (1979)

Ο δίσκος "Broken English", μια μανιώδης σπουδή πάνω στην απεξάρτηση, σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας καλλιτεχνικής φάσης για τη Faithfull. Η απαγκίστρωση από τον σοβαρό εθισμό στην ηρωίνη και η εκ νέου ανακάλυψη της δυναμικής φωνής της μεταφέρονται άλλοτε με διαύγεια και άλλοτε με πανικό μέσα από ανατριχιαστικές ιστορίες, όπως αυτή που αφηγείται στο "Why D’Ya Do It”.

"She” (1995)

Από τον δίσκο "A Secret Life”, σε παραγωγή του αιώνιου συνεργού του David Lynch Angelo Badalamenti αποπνέει μια γνώριμη noir αισθητική. Το "She" σε σύνθεση του ίδιου του Badalamenti, ξεχωρίζει για τη μελαγχολικά ψυχρή μελωδία και τη σκοτεινή ομορφιά του.

"She Walks in Beauty” (2021)

Το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της Marianne Faithfull, "She Walks in Beauty”, σε παραγωγή του βιολονίστα των Bad Seeds Warren Ellis φέρνει στο προσκήνιο μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της βρετανικής ποίησης. Η Faithfull τραγουδά στίχους των Shelley, Wordsworth και Keats, σε μια σκοτεινή, ατμοσφαιρική ηχητική υπόκρουση. Το ομώνυμο κομμάτι βασίζεται στο ποίημα του Λόρδου Βύρωνα, στο οποίο πρωταγωνιστεί μια γυναίκα που περπατά με μια σχεδόν υπερβατική χάρη.