Όλη η Στέγη, αλλιώς: Ξενάγηση στο φαντασμαγορικό Takeover του Stegi.Radio

Υπήρξε μια πραγματικά "μαγική" στιγμή στη διάρκεια της ξενάγησής μας στις τελικές προετοιμασίες του επερχόμενου Stegi.Radio Takeover τριημέρου, όταν, για λίγα δευτερόλεπτα, αισθάνθηκα σαν τον νεαρό πρωταγωνιστή στο βιντεοκλίπ του "New York City Boy" των Pet Shop Boys, καθώς άνοιξε η πλαϊνή πόρτα του πρώτου ορόφου. Γιατί, αντί να αντικρίσω τη γνώριμη κεντρική σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση –όπου έχουμε παρακολουθήσει τόσες και τόσες παραστάσεις– ήταν σαν να βρέθηκα κάπου εντελώς αλλού: η αίθουσα θύμιζε club Δυτικής μεγαλούπολης, με τα ντεσιμπέλ των επιδαπέδιων μπάσων να δονούν επιβλητικά κάτω ακριβώς από τα πόδια σου, καθώς περιδιάβαινες την πίστα που είχε διαμορφωθεί εκεί όπου, μέχρι πρότινος, βρίσκονταν καθίσματα.

Ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της διάθεσης των συντελεστών του διαδικτυακού Stegi.Radio, οι οποίοι θέλησαν να αλλάξουν άρδην την οικεία φυσιογνωμία του κτηρίου της Στέγης για το επερχόμενο Takeover (Παρασκευή 2, Σάββατο 3 & Κυριακή 4/2). Στόχος τους, δηλαδή, δεν είναι απλά η διοργάνωση ενός ακόμα μουσικού φεστιβάλ πόλης με σύγχρονο, διεθνές προφίλ, μα και η ένταξή του σε μια συνολικώς διαφορετική εμπειρία. Η οποία συμπλέει με τις γενικότερες αναζητήσεις του Stegi.Radio, που γιορτάζει, άλλωστε, 3 χρόνια δράσης με αυτό το τριήμερο event (ξεκίνησε, θυμίζουμε, με το όνομα Movement Radio).

Την επιμέλεια του Takeover εγχειρήματος συνυπογράφουν οι καλλιτεχνικοί διευθυντές του Stegi.Radio, ο Voltnoi (Γιώργος Κωνσταντινίδης) και ο Quetempo (Μάκης Κεντεποζίδης), από κοινού με τον Άκη Χοντάση. Οι δύο πρώτοι μας υποδέχθηκαν στο μπαρ του ισογείου, όπου, πριν πάμε να δούμε τα θαύματα της κεντρικής σκηνής, ο Γιώργος πήρε πρώτος τον λόγο, τοποθετώντας το Takeover ως νεότερο κρίκο στην αλυσίδα που ήδη έχει σχηματιστεί από το Strange event του περασμένου Δεκέμβρη και το Borderline Festival 2023. Ο Μάκης, με τη σειρά του, πρόσθεσε ότι η ιδέα για ολική κατάληψη της Στέγης ήρθε από την Αφροδίτη Παναγιωτάκου. 

Στη συνέχεια, ξεκίνησε η διάδραση με αρχιτέκτονες και τεχνικούς που έφερε μια ροή ιδεών, μαζί με τα αναπόφευκτα ερωτήματα για το τι γίνεται και τι δεν γίνεται –αν και στη Στέγη, όπως μας εξήγησε η Βάσω Βασιλάτου από το Onassis Media Office, το μότο με το οποίο δουλεύουν είναι "και να μην γίνεται, γίνεται". Κάπως έτσι, κατέληξαν στις σκαλωσιές που θα υποδεχθούν τον κόσμο στην είσοδο του κτηρίου, διαφοροποιώντας το πώς μπαίνεις και βγαίνεις σε αυτό, αλλά και στο σκέπασμα των αγαλμάτων, με τρόπο που παραπέμπει στο εξώφυλλο των Dead Can Dance για το άλμπουμ "Within The Realm Of A Dying Sun" (1987). Κυρίως, όμως, αποφάσισαν υπέρ της εξαφάνισης των χαρακτηριστικών λευκών μαρμάρων από τα φουαγέ. Ο χειμώνας που ενέσκυψε βοήθησε, μας είπε ο Μάκης, εξηγώντας ότι η κάλυψή τους από μοκέτα φέρνει αίσθηση ζεστασιάς, μα και μιας νέας χρήσης των χώρων, αφού σου δίνεται, λ.χ., η δυνατότητα να καθίσεις και στο πάτωμα.

Από εκεί και πέρα, άρχισε η ξενάγησή μας. Πρώτος σταθμός ήταν η κεντρική σκηνή στον 1ο όροφο, η οποία ανασχεδιάστηκε –όπως ήδη ειπώθηκε– σε πίστα μεγάλου club. Μπαίνοντας εκεί, πέρα από τα ηλεκτρονικά ντεσιμπέλ, τα φοβερά μπάσα και τα μπλε και κόκκινα φώτα τα οποία μας πλαγιοκόπησαν θεαματικά, είδαμε και τον Άκη Χοντάση πάνω στη σκηνή, σε μία από τις απαραίτητες δοκιμές ήχου που γίνονταν ενόψει της εμφάνισης της Helena Hauff (Παρασκευή 2/2, 23.00-00.30), καθώς η Γερμανίδα σταρ της EBM συνηθίζει να παίζει δίσκους βινυλίου στα sets της. Αξίζει να σημειώσουμε, βέβαια, ότι αμέσως πιο πριν θα παίξει και το εγχώριο δίδυμο των Selofan: το Stegi.Radio, άλλωστε, δίνει ιδιαίτερη σημασία στην προβολή ονομάτων από την ελληνική σκηνή, τα οποία απαρτίζουν το 50%, περίπου, των δεκάδων συμμετοχών του Takeover τριημέρου.

Στον ίδιο χώρο, τώρα, θα γίνει και η εμφάνιση των Νοτιοαφρικανών Phelimuncasi (Σάββατο 3/2, 00.15-01.00), ενός σχήματος "ακριβοθώρητου", όπως το χαρακτήρισε ο Μάκης Κεντεποζίδης, το οποίο εκπροσωπεί το χορευτικό στυλ gqom, που στα δικά μας αφτιά φέρνει σε παρακλάδι του χιπ χοπ. Αμέσως πριν, επίσης, θα παίξουν και οι περίφημοι Plaid (από τα εμβληματικά σχήματα που σχετίστηκαν με τον ήχο της Warp), οι οποίοι θα διαδεχθούν επί σκηνής τη Nalyssa Green. Η 3η μέρα, έπειτα, στοχεύει σε μια εμπειρία "σβησίματος" ύστερα από ένα διήμερο έντασης, φιλοξενώντας καλλιτέχνες από το ambient εύρος, με το κυρίως ενδιαφέρον να στρέφεται στον Alessandro Cortini, πρώην κιμπορντίστα των Nine Inch Nails.

Μετά τη σύντομη club εμπειρία μας μεταφερθήκαμε στον Εκθεσιακό Χώρο -1 της Στέγης, που τον βρήκαμε να αναδομείται εξίσου ριζικά. Αρχιτεκτονικά, πρώτα-πρώτα, αφού, πέρα από την πρόβλεψη για μπαρ, τετραγωνίστηκαν και οι κολώνες του, ώστε να δημιουργηθούν περιθώρια να ακουμπάς το ποτό σου. Στο ταβάνι, εντωμεταξύ, λάμπες φθορίου θα αναλάβουν να αναβοσβήνουν ρυθμικά, ενώ το φόντο της σκηνής διαθέτει μια κουρτίνα επηρεασμένη από τον κινηματογραφικό κόσμο του David Lynch, η οποία δύναται να λάβει διάφορους χρωματισμούς: οι τεχνικοί έκαναν μια επίδειξη για χάρη μας και είναι αλήθεια ότι, όταν επικράτησε το κόκκινο, έλειπε μόνο η Julee Cruise: θα της ταίριαζε γάντι, αν βρισκόταν ακόμα κοντά μας.

Εδώ η στόχευση των δύο πρώτων ημερών είναι σε ένα πρόγραμμα που θα απευθύνεται σε νεαρότερες ηλικίες. Την Παρασκευή 2/2, ας πούμε, θα παίξει ο Pink Siifu, αλλά και το εγχώριο χιπ χοπ δίδυμο ΧΑΡΑ & ΕΧPE, ενώ το Σάββατο 3/2 το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στη θορυβώδη, punk αισθητική των Prison Religion. Την Κυριακή 4/2, πάλι, οι προβολείς στρέφονται στον 81χρονο Αμερικανό πολυοργανίστα Laraaji (δημιουργό του άλμπουμ "Ambient 3: Day Οf Radiance", σε παραγωγή Brian Eno), ο οποίος θα ξετυλίξει τις new age ανησυχίες του παρέα με την ελληνικής καταγωγής ηχοθεραπεύτρια και καθοδηγήτρια ονείρων Arji OceAnanda. Οι δυο τους, μάλιστα, θα παρουσιάσουν κι ένα εργαστήριο διαλογισμού το μεσημέρι του Σαββάτου 3/2, στο Galaxy Studio. Η είσοδος σε αυτό θα είναι ελεύθερη, όμως είναι απαραίτητη η προκράτηση θέσης, καθώς θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Σειρά, κατόπιν, πήρε η μικρή σκηνή, στον 5ο όροφο. Εισερχόμενοι δεν συναντήσαμε αλλαγές, αφού στόχος ήταν η διατήρηση της γνώριμης εικόνας της, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει ως auditorium, όπως επεσήμανε ο Μάκης: ένας χώρος για μουσικές που προσφέρονται για να τις ακούσεις καθισμένος αναπαυτικά, αλλά και για τις προβολές ταινιών του Takeover, για τις οποίες ανέλαβε να μας μιλήσει ο Γιώργος.

Εδώ, λοιπόν, θα φιλοξενηθεί ο avant-folk ήχος των Širom από τη Σλοβενία κι ένα νέο έργο του "δικού μας" Veslemes, που προϋποθέτει τη χρήση όλων των μεγαφώνων της αίθουσας (αμφότεροι θα εμφανιστούν την Παρασκευή 2/2), αλλά και μια συναυλία από το Παιδί Τραύμα (Σάββατο 3/2, 22.15-23.45). Κι όσον αφορά τις ταινίες, Παρασκευή μετά τα μεσάνυχτα θα προβληθούν οι σπάνιες, πολιτικοποιημένες δημιουργίες της μαύρης βρετανικής κολεκτίβας Black Audio Film Collective "Who Needs A Heart" (1991) και "Handsworth Songs" (1986). Σάββατο νύχτα, έπειτα, θα ακολουθήσουν τα ιδιαίτερα φιλμ του Βερολινέζου visual artist Rainer Kohlberger "Answering The Sun" (2022) και "The Electric Kiss" (2024), αλλά και το συζητημένο "The Atrocity Exhibition" του Jonathan Weiss (1998).

Τελευταίος σταθμός της ξενάγησής μας, έπειτα, στάθηκε το Φουαγέ του 4ου ορόφου, το οποίο επίσης βρήκαμε να αναδιαμορφώνεται. Κι εδώ, δηλαδή, το οικείο μάρμαρο έχει καλυφθεί από μοκέτα, με μια σειρά από ευμεγέθη πουφ να δημιουργούν χώρο χαλαρά καθήμενων απέναντι από ένα ραδιοφωνικό booth, που θα εκπροσωπήσει τις υπόλοιπες πτυχές του Stegi.Radio. Την Παρασκευή 2/2 θα φιλοξενηθεί μια συζήτηση του Κωστή Νικηφοράκη των Black Athena με τον Κώστα Μαρωνίτη περί κουλτούρας και μπάλας (21.00-22.00), αλλά και η κουβέντα του παραγωγού Mamorinos Sebgo από τη Μπουρκίνα Φάσο με την Ειρήνη Αντωναράκου για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση (20.00-21.00). Εδώ θα λάβει χώρα κι ένα σπέσιαλ chill out set με την υπογραφή της Entropia Records (την ίδια μέρα, 22.00-03.00), αλλά κι ένα live radio broadcast από τους BUILTONSOIL (Σάββατο 3/2, 21.00-03.00).

Απώτερος σκοπός, λοιπόν, είναι, τριγυρίζοντας στους χώρους δράσης του Takeover, να αποκομίσεις μια συνολική εικόνα για το Stegi.Radio: και για το φάσμα των ηχητικών του προτάσεων, αλλά και για το πού στέκεται, γενικότερα, απέναντι σε ό,τι ορίζουμε ως "επικαιρότητα". Συμμετέχοντας σε ένα πάρτυ με πολλές μουσικές (και όχι μόνο) πτυχές, στο οποίο προσκαλείσαι τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά. 

Κι ένα tip, τέλος, για να απολαύσει κανείς το Takeover με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: όπως διευκρίνισε η Βάσω Βασιλάτου, ένα τριήμερο εισιτήριο εξασφαλίζει την άνεση μιας all access πρόσβασης. Κάθε μία από τις σκηνές, ωστόσο, διαθέτει τη δική της χωρητικότητα, οπότε, εάν θέλετε να δείτε κάτι πολύ, πρέπει να προνοήσετε να φτάσετε στη σχετική αίθουσα πριν την αναγραφόμενη ώρα έναρξης.