© Dominique Souse
Ακόμα και για τους ακροατές που έχουν εμβαθύνει στη μοντέρνα όψη της πιο λόγιας ευρωπαϊκής δημιουργίας, το όνομα του Γάλλου συνθέτη Maurice Ohana (προφέρεται Μωρίς Οανά) δεν είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα. Τουλάχιστον στην Ελλάδα, γιατί στη δική του πατρίδα αναγνωρίστηκε ήδη από τη δεκαετία του 1960.
Τώρα, πάντως, δίνεται η σπάνια ευκαιρία να καλυφθεί αυτό το κενό, καθώς η φετινή διοργάνωση της Γέφυρας Μουσικής πάνω από τη Συγγρού –η 8η, κατά σειρά– λαμβάνει ως αφορμή την επέτειο 110 χρόνων από τη γέννηση του Ohana (1913) για να στήσει μια σειρά συναυλιών αφιερωμένων στο έργο του. Με στόχο, ασφαλώς, να τον συστήσει καλύτερα, φέρνοντας το εγχώριο κοινό σε επαφή με έναν ηχητικό κόσμο πολυσχιδή και καλά ριζωμένο στη Μεσόγειο.
Καρπός μιας συνεργασίας μεταξύ της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση και του Παντείου Πανεπιστημίου, η Γέφυρα Μουσικής μηδενίζει σε ετήσια βάση τη χωροταξική απόσταση των δύο ιδρυμάτων στη λεωφόρο Συγγρού, έχοντας ως κοινό επίκεντρο τη σύγχρονη ηχητική δημιουργία. Επιπλέον, παρέχει ευκαιρίες σε συνθέτες ή/και σε εκτελεστές που βρίσκονται στην αρχή της σταδιοδρομίας τους ώστε να δοκιμαστούν σε απαιτητικά έργα, με μερικά από αυτά να ακούγονται σε πρώτη εκτέλεση στη χώρα μας.
Το ίδιο θα συμβεί λοιπόν και φέτος, στις τέσσερις αθηναϊκές συναυλίες γύρω από τον Maurice Ohana που θα λάβουν χώρα στην "Αίθουσα Τελετών" του Παντείου Πανεπιστημίου –δύο την Τετάρτη 8/3 κι άλλες δύο την Πέμπτη 9/3– σε επιμέλεια της Λορέντας Ράμου. Ως σύνολο, τοποθετούνται σε ένα πλαίσιο που φέρει τον γενικό τίτλο "Γεωγραφίες, Φιλίες, Αναφορές", αντανακλώντας, έτσι, τη ζωή και το έργο ενός συνθέτη που γεννήθηκε στο Μαρόκο έχοντας ισπανοεβραϊκές (σεφαραδίτικες) ρίζες, μα απόκτησε γαλλική παιδεία και βρετανική υπηκοότητα. Αναλόγως κινήθηκαν και οι καλλιτεχνικές του διαδρομές, στις οποίες η λόγια Ευρώπη του Κλωντ Ντεμπυσσύ και του Ίγκορ Στραβίνσκι συνομίλησε με το φλαμένκο, τους αφροκουβανέζικους ρυθμούς, την αμερικάνικη τζαζ, ακόμα και με την αρχαία ελληνική μυθολογία (σε επίπεδο θεματικών στοχεύσεων).
Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη συναυλία της 8/3 αντλεί από τη μεγάλη αγάπη του Ohana για τη θάλασσα, φιλοξενώντας (μεταξύ άλλων) δημιουργίες για όμποε των νέων Ελλήνων συνθετών Αντώνη Ρουβέλα και Μιχάλη Παλαιολόγου, όπως κι ένα πρόσφατο πιανιστικό έργο της Edith Canat de Chizy, μαθήτριας του Ohana. Η δεύτερη συναυλία της ίδιας μέρας εξερευνά τη σχέση του τελευταίου με την Ισπανία και την Αφρική, μέσω δουλειών υπογεγραμμένων από τους φίλους του Félix Ibarrondo και Édith Lejet, αλλά και από τη νέα συνθέτρια Ισμήνη Μπεκ, σε μια ανάθεση της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για μέτζο σοπράνο (Χρυσάνθη Σπιτάδη) και πιάνο (Παύλος Κόρδης), στηριγμένη στις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923) του επιφανούς ποιητή Rainer Maria Rilke.
Στις 9/3, πάλι, η έναρξη της βραδιάς μας μεταφέρει νοερά στην Ταγγέρη και στη δημιουργική σχέση του Ohana με τον Ντεμπυσσύ, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον συνθέτη και πιανίστα Παναγιώτη Δημόπουλο –ο οποίος θα παρουσιάσει και το έργο του "Τίγγις" (μία ακόμα ανάθεση της Στέγης) σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση. Η τέταρτη και τελευταία συναυλία, έπειτα, καταπιάνεται με τη φιλία μεταξύ του Ohana και του Μστισλάβ Ροστροπόβιτς, έχοντας ως πρωτεργάτες τη Νίκη Χαρλαύτη (θα παρουσιάσει κι ένα νέο έργο για βιολί και τσέλο, σε άλλη μία ανάθεση της Στέγης) και τους Oros Ensemble. Κατακλείδα της, μάλιστα, θα είναι το "Κονσέρτο για Τσέμπαλο (ή Πιάνο) και 5 Όργανα" του Manuel de Falla (1926), το οποίο λέγεται ότι ο Ohana δεν αποχωριζόταν ποτέ.
Η είσοδος στις συναυλίες αυτές είναι ελεύθερη για το κοινό, χρειάζεται όμως η απόκτηση του σχετικού δελτίου. Στον χώρο της εκδήλωσης θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Τέλος, το Σάββατο 18/3 η δεύτερη συναυλία του αθηναϊκού προγράμματος θα παιχτεί και στη Θεσσαλονίκη (με την Κατερίνα Κωνσταντούρου στο πιάνο και τον Xρήστο Τσόγια Ραζακόβ στο όμποε), στο Aμφιθέατρο "Στέφανος Δραγούμης" του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού της πόλης.
Διαβάστε Επίσης
