© John Williams
Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από την πρώτη σας συναυλία στην Ελλάδα (2013). Έχετε διαμορφώσει, πλέον, κάποιον ορίζοντα για το τι να περιμένετε από τη χώρα μας και το κοινό της;
Πάντα είχαμε φανταστικό κοινό, κάθε φορά που παίξαμε στην Ελλάδα. Είναι μια υπέροχη χώρα, με υπέροχους ανθρώπους. Πρόσφατα, μάλιστα, πήγα διακοπές στη Δονούσα, ενώ βρέθηκα και στην Αθήνα. Τα πέρασα φανταστικά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση όταν προσπαθείτε να βρείτε χώρους για τον αυθορμητισμό ή τον αυτοσχεδιασμό, καθώς παρουσιάζετε ζωντανά τις γνώριμες συνθέσεις σας;
Έχει να κάνει με το να βρεις μια ισορροπία. Η οποία θα επιτρέπει μεν στη μουσική να παραμένει αναγνωρίσιμη και να διαθέτει "μελωδικότητα", μα ταυτόχρονα θα δημιουργεί και χώρο γι' αυτόν τον αυθορμητισμό που λες και για τους αυτοσχεδιασμούς που εμπλουτίζουν τις συναυλίες μας.
Εξίσου σημαντικό –ίσως και ακόμα πιο δύσκολο– είναι και το να τα κάνεις όλα αυτά να ηχούν ως ένα "σφιχτό" σύνολο, το οποίο την ίδια στιγμή θα δίνει και την εντύπωση ότι είναι ελεύθερο, έχοντας εξερευνητικές διαθέσεις.
Και στη δημιουργική διαδικασία στο στούντιο; Τι είναι πιο σημαντικό; Οι συγκεκριμένες ιδέες; Τα όρια; Ίσως κάποια μοτίβα;
Πριν ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις πάντα μαζευόμαστε και αποφασίζουμε πώς περίπου θα είναι ένα νέο άλμπουμ, σε πολύ γενικές γραμμές. Θέτουμε δηλαδή ορισμένες βασικές παραμέτρους γύρω από αυτό, ενώ φτιάχνουμε και μια playlist με κάποιες επιρροές μας.
Είναι κάτι που πραγματικά βοηθά στο να μένουμε στην πορεία την οποία επιθυμούμε. Έτσι, επίσης, αποφεύγεται και το να σπρώχνουμε το υλικό προς διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά και το να κουβεντιάζουμε διαρκώς γύρω από τι ακριβώς προσπαθούμε να φτιάξουμε.
Εξακολουθούμε και βρίσκουμε τη μουσική σας να καταχωρείται στην "τζαζ", ωστόσο το πρόσφατό σας Monument (2021) θα άρεσε πολύ και σε όσους ακούν καλλιτέχνες σαν π.χ. τον Bonobo. Έχουν κάποιο νόημα οι ταμπέλες για την ταυτότητά σας ως συγκρότημα;
Υποθέτω ότι πάντα υπάρχει μια σαφής τζαζ επιρροή, όμως έχεις δίκιο: αυτό που παίζουμε δεν είναι τζαζ –τουλάχιστον όχι στη συμβατική της, πιο αναγνωρίσιμη μορφή. Νομίζω ότι η πιο ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη μουσική είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί, γιατί πάντα στέκεται ανάμεσα σε διαφορετικές επιρροές. Όσον αφορά εμάς, λοιπόν, νιώθω χαρούμενος που δεν ανήκουμε τόσο ξεκάθαρα σε κάποιο συγκεκριμένο είδος.
Πάντως, παρά τις αλλαγές στον ήχο σας μέσα στα χρόνια, το hang drum παραμένει, λειτουργώντας ως ένα είδος "συμβόλου" για τη μουσική σας. Νιώσατε ποτέ να το βαριέστε; Χρειάστηκε κάπως να "επανασυνδεθείτε" μαζί του;
Και σε αυτό νομίζω ότι έχεις δίκιο, πράγματι λειτουργεί σαν σύμβολο για τη μπάντα: αποτελεί κομμάτι της ταυτότητάς μας, κάτι πολύ σημαντικό. Είναι άλλωστε και ο λόγος που προσπαθούμε κι εμείς να το διατηρούμε, καθώς δίνει στους οπαδούς μια βάση στην οποία μπορούν να "κλειδώσουν". Επιπλέον, είναι σπουδαίο εργαλείο όσον αφορά τη συνθετική διαδικασία και ταιριάζει άψογα με τις μινιμαλιστικές μας αναφορές, γιατί, χρησιμοποιώντας το, δημιουργείς σύντομα ρυθμικά μοτίβα.
Από την άλλη, βέβαια, στους δίσκους των τελευταίων ετών γύρω στα μισά μας κομμάτια δεν το περιείχαν καθόλου. Οπότε θα έλεγα ότι, όσο ο ήχος μας μετακινείται προς καινούριες κατευθύνσεις, τόσο μειώνεται και η εξάρτησή μας από το hang.
Φέτος συμπληρώνονται και 15 χρόνια από τον δίσκο Knee-Deep In The North Sea (2007) και σίγουρα γνωρίζετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα σας ακολουθούν επειδή τότε αισθάνθηκαν κάτι σαν έρωτα-με-την-πρώτη-ματιά. Το θεωρείτε ορόσημο για όσα μπορούσαν να γίνουν οι Portico Quartet εκείνης της εποχής;
Οπωσδήποτε, είναι και για μας το θεμέλιο. Το φτιάξαμε σε μια εποχή κατά την οποία ήμασταν ακόμα φοιτητές, οπότε δεν θα έλεγα ότι πολυξέραμε τι κάνουμε. Σίγουρα, πάντως, υπάρχει μια γοητευτική αφέλεια σε αυτό.
Είναι ορόσημο, γιατί όλα για μας χτίστηκαν χάρη στο Knee-Deep In The North Sea. Από την άλλη, βέβαια, το έχουμε ξεπεράσει πια, τόσο σαν άνθρωποι, όσο και ως μουσικοί, αφού στην πορεία εντάξαμε στον ήχο μας και διάφορες άλλες επιρροές, μα και περισσότερες εμπειρίες.
Μέσα στο 2021 κυκλοφορήσατε 2 δίσκους, το Terrain και το Monument. Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάτι καινούριο ή είναι νωρίς;
Για την ώρα δεν έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε. Περιμένω ότι αυτό θα συμβεί γύρω στα τέλη του 2023, ώστε να κυκλοφορήσουμε κάποιο νέο άλμπουμ μέσα στο 2024.
Αλήθεια, τι μουσική έχεις απολαύσει το τελευταίο διάστημα;
Να μια μικρή λίστα δίσκων που μου άρεσαν τα τελευταία χρόνια:
Forgiveness - "Next Time Could Be Your Last Time" (2022)
Laurence Pike - "Prophecy" (2020)
Deep Learning - "Evergreen" (2022)
Hania Rani & Debra Czocher - "Inner Symphonies" (2021)
