Η Klaudia Delmer επιστρέφει από την Μεσσηνιακή της σιέστα!

Μια απλή αφίσα – ούτε σύνηθες δελτίο τύπου καν! – που έλεγε πως η Klaudia Delmer, μαζί με τον Βαγγέλη Φάμπα και τον Δημήτρη Στασινό στις κιθάρες, θα εμφανιζόταν τη δεύτερη Τετάρτη κάθε μήνα – αρχίζοντας από 11 Δεκεμβρίου – στον «Αστερίσκο». Μια σύντομη επικοινωνία που ακολούθησε με έπεισε πως η Klaudia και οι φίλοι της ετοίμαζαν ένα εξαιρετικό πρόγραμμα με τραγούδια του κόσμου (και από όλο τον κόσμο αλλά, κυρίως, ελληνικά) σε ένα πρόγραμμα που έχει τίτλο «Αθήνα – Σαντιάγκο, δυο κιθάρες δρόμο». «Θα λέω τραγούδια που πάντα ήθελα...», λέει η Klaudia, «όπως “The Ballad of Sacco and Vanzetti”, “Σαντιάγκο” των Μπουρμπουλη / Θεοδωρακη , κάτι του Victor Jara, των Beatles κ.λπ. συν κάποια καινούργια...». Αυτό μου αρκούσε για να βρεθούμε για μια συζήτηση μεγάλης διάρκειας καθώς είχαμε πολλά χρόνια να πούμε αφού η Klaudia Delmer είναι πια εγκατεστημένη με την οικογένειά της σε ένα χωριό κοντά στους Γαργαλιάνους και (εξ)ασκεί την τέχνη της – την ιδιαίτερη και γοητευτικότατη μιας ξεχωριστής τραγουδίστριας – εκεί που της πρέπει: μέσα στη φύση!

-Δεν φαίνεται να σου έχει λείψει κάτι όλα αυτά τα χρόνια που είσαι στην επαρχία.
«Τραγουδάω από το πρωί μέχρι το βράδυ! Είναι διαφορετικά όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο ανοιχτό, κοντά στη φύση. Όλα τα τραγούδια που λάτρευα και λατρεύω μου έχουν γίνει προσβάσιμα – βρίσκονται δηλαδή μέσα στο μυαλό μου. Και αισθάνομαι την ίδια άνεση είτε τραγουδάω παραδοσιακό, είτε έντεχνο».

-Δουλεύεις αρκετά εκεί;
«Η δραστηριότητά μου είναι πλήρης στη Μεσσηνία. Θα έλεγα ότι, κυριολεκτικά, με ξεζουμίζουν! Όμως, έχω βρει το χωριό μου και, σε αντίθεση με την πληθώρα των πραγμάτων που συμβαίνουν σε μια μεγαλούπολη όπως την Αθήνα, εκεί νιώθεις ότι αποκτούν μιαν ιδιαίτερη ουσία. Και το κοινό ανοίγει περισσότερο – υπάρχει κόσμος που δεν ενδιαφέρεται να ακούσει «φίρμες», που ασχολείται και με πιο ιδιαίτερα καλλιτεχνικά γεγονότα. Υπάρχει ένα όμορφο μαγαζί στο χωριό μου, πάνω στη θάλασσα σχεδόν, που έχει φέρει Κότσιρα, Βελεσιώτου, Νέγκα όμως ο κόσμος δείχνει να έχει «χορτάσει»! Έτσι, έχω μια μεγαλύτερη ευελιξία να προτείνω πιο ιδιαίτερα πράγματα και να γίνουν δεκτά. Δεν «ψαρώνουν» πια με τα μεγάλα ονόματα! Όμως και τα ακούσματα του ελληνικού κοινού είναι πια πιο multi-culti, πολύ περισσότερο από όσο ήταν πριν από 10 χρόνια».

-Τι θα παρουσιάσεις στα προγράμματά σου εδώ;
«Σ’ αυτό το πρόγραμμα υπάρχουν τραγούδια που πάντα ήθελα να πω αλλά δεν μπορούσα να τα εντάξω σε κάποιο άλλο πλαίσιο – γιατί δεν θα ταίριαζαν – και αυτό το σχήμα με τις δυο κιθάρες, που με συγκινεί ιδιαίτερα και που μπορεί να παίζει τα πάντα, από λαϊκά μέχρι κλασικά, μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Υπάρχουν στο πρόγραμμα και τραγούδια του Βαγγέλη Φάμπα που κάνει σημαντικά πράγματα ως συνθέτης αλλά τα έργα του είναι κάπως «σκορπισμένα» και είναι δύσκολο για έναν ακροατή να τα βρει συγκεντρωμένα. Το πρόγραμμα στον «Αστερίσκο» θα διαμορφώνεται και ανάλογα με τον καλεσμένο – έχοντας πάντα ως πόλους του την Αθήνα και το Σαντιάγκο! Το Σαντιάγκο της Χιλής, βέβαια, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα Σαντιάγκο. Θα ξεκινήσουμε με Victor Jara αλλά υπάρχει και το Σαντιάγκο του Μιχάλη Μπουρμπούλη, που είναι το Σαντιάγκο της Κούβας, όπως και το Σαντιάγκο του Λόρκα (Santiago de Compostela στη Γαλικία, τόπος προσκυνήματος για πολλές χιλιάδες Ισπανούς).

-Υπάρχει κάποιος άξονας που δένει το πρόγραμμα;
«Είναι μια διάχυτη κοινωνική / πνευματική έννοια που διατρέχει τα τραγούδια και το πρόγραμμα μπορεί να ξεκινάει με τον Victor Jara και να καταλήγει στο «Nature Boy» του Eden Ahbez. Επίσης, σίγουρα θα έχω το «The First Time Ever I Saw Your Face» του σκοτσέζικης καταγωγής τραγουδοποιού Ewan MacColl που κι αυτό είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι όπως και το «Ballad of Sacco and Vanzetti» του Ennio Morricone και της Joan Baez. Αλλά και το «Κοίτα με στα μάτια» των Γκάτσου-Χατζιδάκι που αναφέρεται στο Πολυτεχνείο. Όλα αυτά μπορεί να είναι δύσκολο να μπουν σε μια σειρά, όμως θα είναι και ο εκάστοτε καλεσμένος που κάθε φορά, γύρω στη μέση, θα «σπάει» αυτή τη σειρά – όπως γίνεται και στην ζωή μας. Παίρνουμε κάποιες διαφορετικές «ανάσες» από τους επισκέπτες και τους φίλους μας και συνεχίζουμε».

-Οφείλω να πω πως με δύο ωραίους δίσκους στο ενεργητικό σου και με μια γενικότερη καλή παρουσία στα συναυλιακά πράγματα, με σπουδαίες συνεργασίες κ.λπ., η απουσία σου από την κεντρική σκηνή έχει γίνει αισθητή. Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια;
«Τέσσερα παιδιά! Τα έκανα μέσα σε έξι χρόνια – ο μεγάλος μου είναι δέκα και ο μικρότερος πέντε! Το τρίτο είναι κορίτσι. Αν κέρδιζα στο λόττο, ίσως να έκανα ακόμα ένα! Τώρα πάντως νιώθω σα να έχω ξυπνήσει από κάποια «Μεσσηνιακή σιέστα» - αν μπορεί να θεωρηθεί σιέστα το μεγάλωμα τεσσάρων παιδιών – και να βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο όπου έχουν προχωρήσει κάποια πράγματα, έχουν μπει καινούρια πρόσωπα ή και έχουν εξαφανιστεί άλλα. Υπάρχει μια καινούρια γενιά – η Νατάσσα Μποφίλιου ή η Ρένα Μόρφη ήταν μαθήτριές μου στον Νάκα, όπως και ο κιθαρίστας μας, ο Δημήτρης Στασινός, που έχει υπάρξει μαθητής μου στη φωνή. Όμως, πάντα έχω μια θέση στην καλλιτεχνική μας ζωή, έστω και από την περιφέρεια. Γενικά, θέλω οι μουσικές παραστάσεις μου και τα προγράμματα που φτιάχνω να είναι κάτι άλλο, να περιέχουν ένα ταξίδι, κάτι που να σε πηγαίνει κάπου. Δεν θα μου έλεγε τίποτα ένα πρόγραμμα γεμάτο με σουξέ – ακόμα κι αν τα σουξέ ήταν δικά μου».

-Πως βλέπεις, λοιπόν, το «δεύτερο ξεκίνημά» σου;
«Είναι για μένα μια δεύτερη αρχή – η πρώτη σαν Ελληνίδα! Είναι σα να πέρασα την εφηβεία και να μπαίνω τώρα στην καλλιτεχνική ζωή – με τον χρόνο να έχει λειτουργήσει σαν φίλος μου: έχεις ζήσει πράγματα, τα έχεις αφομοιώσει και τώρα είσαι έτοιμη να τα δώσεις. Το πρόγραμμα και οι εμφανίσεις αυτές ταιριάζουν και με τον χειμώνα, με τον κόσμο να είναι πιο συγκεντρωμένος – σε αντίθεση με το καλοκαίρι όπου τα πράγματα έχουν μια χαλαρότητα».

-Τι άλλο ετοιμάζεις;
«Ετοιμάζω και άλλα πράγματα – ένα πρόγραμμα τηλεοπτικό που να έχει σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό, με τα πράγματα που γνώρισα εδώ, και να έχει το τραγούδι σαν όχημα. Συνεχίζω το «ΆνωTerra», που κάναμε στον αρχαιολογικό χόρο της Μεσσήνης με την χορεύτρια Βασιλική Τσαγκάρη και που ελπίζω να κάνουμε στη Σπιναλόνγκα και ξανά στην Μεσσήνη. Είναι ένας «παραστατικός περίπατος» αρχικά, με μουσική και χορό, που καταλήγει σε συναυλία, όπου τραγουδάω κομμάτια διαφόρων συνθετών και ποιητών. Επίσης, συνεχίζεται η συνεργασία μου με τον Μιχάλη Γκανά – με τον ίδιο, με την παρουσία του, όχι μόνο με τα τραγούδια του. Επίσης, ένα άλλο project που ετοιμάζω είναι «Η Κάρμεν έρχεται στην Αθήνα» - αλλά για τις λεπτομέρειές του μπορούμε να μιλήσουμε μιαν άλλη στιγμή».

Θα μιλήσουμε σίγουρα κάποιαν άλλη στιγμή καθώς οι εμφανίσεις της Klaudia Delmer με τον Βαγγέλη Φάμπα και τον Δημήτρη Στασινό στον «Αστερίσκο» ξεκινούν Τετάρτη 11/12 με guest τον Αντώνη Απέργη και συνεχίζονται 8/1/20 (με τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη), 12/2 (με τον Βασίλη Κετεντζόγλου), 11/3 (με τον Αντώνη Μιτζέλο), 8/4 (με τον Ηλία Κατελάνο) και 13/5 (με τον Παντελή Ντζιάλα).
Όπως θα μιλήσουμε και για τις πολλαπλές δραστηριότητες ενός δημιουργικού μουσικού, συνθέτη, παραγωγού κ.λπ. όπως ο Βαγγέλης Φάμπας – μέσα από τη σχετική συνομιλία που είχαμε.