Είμαι από αυτούς που κάνουν διακοπές τον Ιούλιο. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε διαφορετικό breed εμείς. Στην πέμπτη ομπρέλα που στήνεται στην παραλία γκρινιάζουμε γιατί πλάκωσε κόσμος, ενώ χρησιμοποιούμε με ιδιαίτερη ευκολία την έκφραση «είναι τίγκα το νησί». Ένα μεσημεράκι του Ιουλίου, λοιπόν, καθόμασταν σε μια παραλία των Παξών και σιγοτραγουδούσαμε με τον πεντάχρονο γιο μου το παιδικό τραγούδι «O παγωτατζής» του Γιώργου Χατζηπιερή, φτιάχνοντας πύργους με βότσαλα – άμα θέλετε άμμο, πέφτει λίγο μακριά το διπλανό νησί των Αντίπαξων. Η τρίχρονη Κατερινούλα πετάχτηκε από τη διπλανή ψάθα και είπε: «Ωραίο τραγούδι. Μοιάζει με το “διακόσια στη στροφή και με ρωτάνε μαμά;”». Παγωτό εγώ…
Η αλήθεια είναι ότι το «Mama?» του Sin Boy, του Ypo και των υπόλοιπων κακοντυμένων φίλων τους (τ)ράπερ το έχω ακούσει να παίζει μόνο στα κινητά 7χρονων, άντε 10χρονων αγοριών, τα οποία τραγουδάνε στίχους (π.χ. «θα ’μαι στον Παναμά, που**** δεν παίρνω ποτέ σοβαρά») που αν τραγουδούσα εγώ στην ηλικία τους, θα έβγαινα από την τιμωρία στην καλύτερη περίπτωση το 2020. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι το συγκεκριμένο άσμα μάς προσφέρει μια καθαρή εικόνα για το πώς λειτουργεί σήμερα η ποπ κουλτούρα στη χώρα μας… Μια άγαρμπη μείξη πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης, αθάνατου νεοελληνικού κιτς και βέρου μεταμοντερνισμού.
Η πηγή του κακού είναι οι πολιτιστικά πολύ ισχυρές ΗΠΑ (όλοι δεν ξέρουμε λίγα αγγλικά;), όπου περιθωριακοί τύποι φτιάχνουν τραγούδια που μιλούν για τον «γκάνγκστα» κόσμο τους. Οι εδώ ψευδοπρεσβευτές του (τ)ραπ αντιγράφουν το στιλ, μεταφέρουν το σεξισμό, τη ναρκοκουλτούρα, τον υλισμό και τον άκρατο ναρκισσισμό στη νεοελληνική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας πονήματα όπως το «Mama?» και άλλα πολλά trasho-κομμάτια που μάλλον δεν θέλετε να ακούσετε. Λίγο το πιασάρικο μπιτ, λίγο η λαμπερή κακογουστιά, λίγο το «σαν Αμερική» που περνάει ακόμη, το κομμάτι έφτασε τα 39 εκατ. views στο YouTube – ένα νούμερο τέσσερις φορές πάνω από τον πληθυσμό της Ελλάδας!
Με αυτόν τον viral τρόπο το ραποκουπλεδάκι του «Mama?» περνά στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα της Ελλάδας, με (σχεδόν) τους πάντες να μπορούν να αναγνωρίσουν τη μελωδία και τους «μασημένους» στίχους του. Κι εκεί το μεταμοντέρνο κάνει το θαύμα του... Η κόπια αποκτάει δικές της κόπιες και παίζεται σε πανηγύρι στο Χειμαδιό Ηλείας συνοδεία μερακλίδικου σίνθι ή διασκευάζεται από τον κορυφαίο κιθαρίστα Δημήτρη Μυστακίδη σε (πολύ συμπαθητικό) ρεμπέτικο τραγούδι. Και ποιος ξέρει με ποιον άλλον τρόπο θα μπολιαστεί με την ελληνική παράδοση τους επόμενους μήνες;
Πάντως, για να το ξεκαθαρίσω, εγώ δεν είμαι «Mama»…
