O Tigran Hamasyan παραδίδει ένα προσωπικό πιανιστικό σάουντρακ

Η περσινή sold out συναυλία του στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό έδειξε στην πράξη ότι ο Tigran Hamasyan είναι όχι μόνο ένα από τα μεγαλύτερα πιανιστικά ταλέντα της εποχής μας αλλά και μία από τις πληρέστερες δημιουργικές δυνάμεις στο χώρο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής που έχει μια ξεκάθαρη world jazz βάση. Φυσικά, αυτό είναι γνωστό και από τη δισκογραφική εξέλιξη και ανέλιξη αυτού του μοναδικού Αρμένιου πιανίστα εδώ και μία δεκαετία. Με μουσικές που εδράζονται στην καθαρή πολιτισμική του κληρονομιά αλλά αποκτούν, με τρόπο μαγικό, ένα διεθνικό (και καθαρά τζαζικό) αντίκρισμα μόλις τα χέρια του Tigran αγγίξουν τα πλήκτρα του πιάνου.

Το φετινό του mini LP «For Gyumri» (κυκλοφορεί –σε όλα τα φορμά– από την εταιρεία Nonesuch) αναφέρεται στη γενέτειρά του, την πόλη Γκιουμρί της Αρμενίας· εκεί γεννήθηκε επίσης ο Έλληνας μεγάλος μύστης/συνθέτης G.I. Gurdjieff. Κατά κάποιον τρόπο εδώ ο Tigran μας δίνει τη συνοπτική του μουσική ταυτότητα: είναι σόλο πιάνο, με μουσικές άκρως μελωδικές, που ο πιανίστας-συνθέτης αντλεί από την πλούσια μουσική παράδοση της χώρας του αλλά και της ευρύτερης μεσανατολικής περιοχής. Αναφορές με ιστορικό βάθος, που ο Tigran εξελίσσει με τέτοιον αυτοσχεδιαστικό/δημιουργικό τρόπο ώστε ο ακροατής έχει την αίσθηση ενός ημίωρου ηχητικού φιλμ με όμορφες φανταστικές εικόνες και απτές αισθητικές συγκινήσεις.

Το «For Gyumri» αποτελεί συνέχεια του περσινού του άλμπουμ «An ancient observer» (επίσης από την εταιρεία Nonesuch). Είναι μια θέαση του σύγχρονου κόσμου μέσα από τα (μουσικά) μάτια ενός καθαρά διεθνικού καλλιτέχνη, ο οποίος, έχοντας μεγαλώσει και ζήσει στο Λος Άντζελες, επιστρέφει πια κι εγκαθίσταται στην πατρίδα του και παρατηρεί συνολικά τον κόσμο, μέσα από όλη την γκάμα της έντεχνης δυτικής μουσικής και με τη… διαύγεια που πιθανόν του δίνει η υψομετρική βαθμίδα του Αραράτ.

Καθαρά, μέσα από τα πλήκτρα του πιάνου του, ο Tigran Hamasyan δημιουργεί τον δικό του μουσικοποιητικό κόσμο, έχοντας φυσικά υπόψη του όλη τη μουσική του παιδεία: το rock και το hard rock των Led Zeppelin και άλλων, η τζαζ του Thelonious Monk, του Bill Evans και του Keith Jarrett, το χιπ χοπ και το groove της πόλης όπου έζησε και μεγάλωσε, η σύγχρονη electronica, η αρμένικη παράδοση του Komitas κ.ο.κ. Αυτή του τη μουσική, τη γεμάτη μελωδίες και εικόνες, την οποία, κλείνοντας τα μάτια στο Μέγαρο Μουσικής, τη Δευτέρα 26 Νοεμβρίου, μπορούμε να τη νιώσουμε ως το προσωπικό μας σάουντρακ.