10 συναυλίες που ξεχωρίζουν αυτή την εβδομάδα

Magnanimus Trio

Το γκρουπ αποτελείται από τους Χρήστο Μπάρμπας (πιάνο, νέι, καβάλ, φωνή), Δημήτρη Τασούδη (ντραμς, καλίμπα, πιάνο) και Παύλο Σπυρόπουλο (κοντραμπάσο) και αποτελεί ένα από τα πιο δημιουργικά jazz σχήματα που μπορούμε να συναντήσουμε όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η μουσική κατεύθυνση του Magnanimus Trio είναι καθαρά εξελικτική στο πνεύμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής jazz. (Underflow, 17-18/11)

Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου

Το Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου 2017 λαμβάνει χώρα στην Εθνική Λυρική Σκηνή στο ΚΠΙΣΝ κι έχει ήδη ξεκινήσει με το «Piandaemonium», ενώ το κύριο πρόγραμμά του περιλαμβάνει ρεσιτάλ από διακεκριμένους σολίστ όπως οι Ναταλία Μιχαηλίδου (18/11), Πάνος Καράν (19/11), Γκιγιόμ Μπελόμ (24/11), Νίκος Κυριόσογλου (25/11), Αλεξία Μουζά (26/11) στην Εναλλακτική Σκηνή. Παράλληλα, παρουσιάζονται και νέοι πιανίστες ενώ έχει έχει κι ένα masterclass με τη Δόμνα Ευνουχίδου.

Πέτρος Κλαμπάνης

Ο μπασίστας / συνθέτης Πέτρος Κλαμπάνης έχει ήδη δημιουργήσει μια κατάσταση στη νεοϋορκέζικη jazz σκηνή, πράγμα που του ανοίγει δρόμους για ευρύτερα ακροατήρια διεθνώς. Τώρα (18/11) έρχεται στο «Gazarte» με το τρίο του (Kristjan Randalu στο πιάνο και τον Bodek Janke στα drums και τα κρουστά) και με guest την Αρετή Κετιμέ.

«5 πιανίστες – 5 Σάββατα»

Στη δεύτερη συναυλία αυτής της σειράς (στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας, 18/11) ο Θόδωρος Κοτεπάνος μας εξηγεί τι σημαίνει «απληστία των πλήκτρων». Μεταγράφει το πρελούδιο από την όπερα του Βάγκνερ «Τριστάνος και Ιζόλδη» και το οικειοποιείται με τον δικό του πιανιστικό τρόπο, διανθίζοντάς το με δύο έργα του Λιστ.

Laurel Halo

Η Αμερικανίδα Laurel Halo, με βάση το Βερολίνο και με όπλο την πλατειά μουσική της εμπειρία, η οποία εκτείνεται από το techno μέχρι τη free jazz –μέσω της στερεάς κλασικής της παιδείας–, μας έδωσε φέτος το «Dust», ένα άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής όπου κυριαρχούν η ambience και τα ατμοσφαιρικά έως αιθέρια φωνητικά, ενώ οι ηχορυθμίες και τα ηχοχρώματα έχουν αναγνωρίσιμες πηγές από jazz, latin κ.ο.κ. Στο σύνολό του όμως ο δίσκος έχει έναν πειραματικό/δημιουργικό χαρακτήρα που βγαίνει από το πλαίσιο της συνήθους «χρηστικής» electronica. Αυτόν το δίσκο έρχεται να μας παρουσιάσει η Laurel Halo, μαζί με τον ντράμερ Eli Kezler, στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου (18/11).

Melingo

Η καλλιτεχνική αποστολή του Daniel Melingo είναι να ανατρέπει τα δεδομένα και τα προσδοκώμενα – και κυρίως την παράδοση του tango από την οποία προέρχεται. Ο Melingo είναι μια πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη – πράγμα που έχουν διαπιστώσει όσοι τον έχουν δει στις κατ’ επανάληψη εμφανίσεις του στο «Half Note Jazz Club» – στο οποίο ξαναπαίζει από 18 έως 21/11. Τώρα ο Melingo, σπουδαίος ηθοποιός, τραγουδιστής και μουσικός, παρουσιάζει το καινούργιο του έργο, «Anda», μια φελινικών προδιαγραφών ονειρική παράσταση που στρέφεται μουσικά γύρω από την αρτίστικη jazz και το εξωπραγματικό rock tango, εμπλουτισμένη με το ανατρεπτικό του χιούμορ!

Ephemerals

Αυτό που κάποτε ήταν swinging έχει προ πολλού γίνει soulful, πολυμορφικό και πολυάνθρωπο – κρατώντας σαν ζωτικό πυρήνα του τον χαρακτήρα του «εφήμερου». Αν αναφερόμαστε στο σύγχρονο Λονδίνο, τότε η μουσική του «εκπροσώπηση» μπορεί να είναι οι Ephemerals – με ωραίες στιγμές funk, jazz, soul κ.ο.κ. (Κύτταρο, 19/11)

Human Touch

Ο David Lynch (πνευστά, κρουστά), ο Σταύρος Λάντσιας (πλήκτρα, κρουστά) και ο Γιώτης Κιουρτσόγλου (μπάσο, κρουστά) δεν έχουν απλώς γράψει ιστορία στη σύγχρονη ελληνική jazz. Σαν τρίο, αλλά και σαν μονάδες εντός του συνόλου, έχουν καλλιεργήσει μια τέτοια καλλιτεχνική ταυτότητα και μια ποιότητα στη μουσική που, αυτομάτως, δικαιώνει το όνομά τους: Human Touch. (ΚΠΙΣΝ, 19/11)

Lacuna Coil

Έχουν προχωρήσει εξελικτικά μέσα στα χρόνια και έχουν φτιάξει τον δικό τους ήχο και το ξεχωριστό τους gothic βασίλειο αυτοί οι Ιταλοί heavy rockers που ξέρουν να το στηρίζουν στην αυθεντικότητα του σκληρού prog παιξίματός τους και στην ερμηνευτική δυναμική της Cristina Scabbia. (Piraeus 117 Academy, 19/11)

Xiu Xiu

Το προσωπικό αυτό εκφραστικό όχημα του Jamie Stewart βασίζει τη μουσική του (ύπαρξη) στις πειραματικές διαθέσεις που εκφεύγουν ενός τυπικού rock κεκτημένου και τείνουν να διατηρούνται μέσα στο χρόνο – και σε κάθε άλμπουμ που μπαίνει στην κυκλοφορία κάτω από το όνομα Xiu Xiu. Φέτος, δηλαδή στις αρχές της χρονιάς, είχαμε το «Forget». (Temple, 21/11)