Συναρπαστικές no wave μουσικές

Ένα σημαντικό συναυλιακό event φέρνει κοντά τους Swans του Michael Gira και τον δικό μας Ψαραντώνη στο «Gagarin 205», στις 3/3. Με κάποιον τρόπο –και μέσα από μια no wave αισθητική θέαση– οι δυο αυτοί μουσικοί θρύλοι μοιράζονται κοινούς κόσμους.

Είναι εύκολο –και σαφώς γοητευτικό– να κάνει κανείς αναφορές σε μουσικές εποχές που έχει ζήσει και έχει λατρέψει, όπως αυτή η λίαν ενδιαφέρουσα και πολυμορφική του νεοϋορκέζικου no wave των early ’80s που, μετά το «πολιτισμικό σοκ» του punk και παράλληλα με την τυπική ρουτίνα του διάδοχου new wave, χάρισε μια μοναδική παράμετρο δημιουργικής και εκφραστικής ελευθερίας στη σύγχρονη ηλεκτρική (κυρίως) popular μουσική, rock και jazz αλλά και κάποιων world εκφάνσεων, πέραν της αβανγκάρντιας και του όποιου μεταμοντερνιστικού εμβολιασμού. Φυσικά, αυτό που έχει πραγματικά αξία και σημασία είναι το σημερινό αντίκρισμα και όταν έχεις να κάνεις με τους Swans, ως πρόσφατη δισκογραφική παρουσία («The Glowing Man») ή ως επερχόμενη συναυλία («Gagarin 205», 3/3), δεν έχεις παρά να βγάλεις το καπέλο στον τωρινό Michael Gira και την παρέα του και να χαθείς μέσα στους μουσικούς τους μαιάνδρους. Η τωρινή φάση των Swans είναι τόσο δημιουργική και ενδιαφέρουσα που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από όποιες «δάφνες» του παρελθόντος αλλά, αντίθετα, δείχνει να στέκεται απόλυτα αυτονομημένη και εκφραστικά αυτάρκης. Και, φυσικά, σημερινή, επείγουσα και αισθητικά ιδιαίτερη.

Κάνοντας κάποιες αναγωγές και παραλληλισμούς που ξεπερνούν τα πλαίσια και τους περιορισμούς μιας απλής πολιτισμικής τοπογραφίας ή γεωγραφίας, το ίδιο no wave καλλιτέχνης μπορεί να λογιστεί και ο Ψαραντώνης! Ο άνθρωπος που με τον μαγικό ήχο της λύρας του και τη μοναδική φωνή του μπορεί να μας ταξιδεύει πάνω και πέρα από το χρόνο, εκτείνοντας τον (όποιο) τόπο και κάνοντας την «παράδοση» να παίρνει τον πραγματικό της αρχέγονο και δι-ανθρώπινο χαρακτήρα, έχει δείξει στη διάρκεια της μακρόχρονης δημιουργικής πορείας του όχι μόνο να ξεφεύγει από τα αισθητικά όρια μιας folk τέχνης αλλά και να συνομιλεί επί ίσοις όροις –και καθοδηγώντας μερικές φορές– ποικίλους pop πειραματισμούς. Τα διεθνή φεστιβάλ τον έχουν τιμήσει δεόντως και ο Nick Cave παραμένει πιστός φίλος και λάτρης του. Ο Ψαραντώνης μοιράζεται τη σκηνή του «Gagarin 205» με τους Swans σε ένα συναρπαστικό ταξίδι.