Δύο ακόμα βραδιές με τον Διονύση Σαββόπουλο στον Παρνασσό

Μετά το sold out των προηγούμενων παραστάσεων προστίθενται άλλες δυο βραδιές. Έτσι, ο Σαββόπουλος τερματίζει με "Το Φορτηγό" στον Παρνασσό την Παρασκευή και το Σάββατο 16 και 17 Δεκεμβρίου.

Τον Νοέμβριο του 1966, ακριβώς πριν από μισόν­ αιώνα, κυκλοφόρησε το «Φορτηγό» του Διονύση Σαββόπουλου, ένας δίσκος θεμελιακός όσο και ρηξικέλευθος για την ελληνική δισκογραφία. Δώδεκα τραγούδια με κιθάρα και φωνή, που με τον τρόπο και την τεχνοτροπία τους εγκαινίασαν μια νέα αισθητική αλλά και μια ολόκληρη νέα «σχολή» στο ελληνικό τραγούδι και διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τους τότε έφηβους και νέους. εξακολουθώντας να επηρεάζουν και τις επόμενες γενιές μέχρι τις μέρες μας. Δώδεκα τραγούδια που έλκουν την καταγωγή τους περισσότερο από την αγγλοσαξονική φολκ μπαλάντα παρά από οτιδήποτε ελληνικό. Ο ίδιος ο Σαββόπουλος είχε υιοθετήσει στην πράξη την εικόνα του hobo, που είναι πολύ οικεία στην αμερικανική λαϊκή μουσική παράδοση, με πιο προφανή παραδείγματα τον Woody Guthrie και, φυσικά, τον Bob Dylan από τον οποίο εμπνέεται τα μάλα ο ­Διονύσης, όχι μόνο μουσικά αλλά και στο ποιητικό σημείωμα που υπογράφει στο οπισθόφυλλο του δίσκου.

Ο τροβαδούρος Σαββόπουλος ωστόσο κουβαλάει μαζί του και όλη την κουλτούρα της Θεσσαλονίκης από την οποία (προ)έρχεται, ποιητική τε και μουσική. Και με ένα πηγαίο ένστικτο μεταμορφώνει οτιδήποτε τον αγγίζει, προσωπικό ή κοινωνικό, πολιτικό ή καλλιτεχνικό, σε υπέροχα τραγούδια που στα δικά μας αφτιά ηχούσαν πρωτογενώς, σε ένα κλίμα urban λαϊκό και ταυτόχρονα pop, νεοκυματικό και πολιτικά στρατευμένο παράλληλα. Όμως ο Διονύσης ξεφεύγει από όλα αυτά, δεν κατατάσσεται πουθενά. Και είναι ο Σαββόπουλος που αρχίζουμε να αγαπάμε… Ακόμη και το εξώφυλλο του «Φορτηγού», φτια­γμένο από τον Αλέξη Κυριτσόπουλο, σχεδόν μόνιμο πλέον παρτενέρ του Διονύση σε ό,τι αφορά τα εικαστικά, είναι το κάτι άλλο! Και όλα τα τραγούδια του δίσκου, «Συννεφούλα», «Τα κορίτσια (που πηγαίνουν δυο δυο)», «Το Δέντρο», «Οι παλιοί μας φίλοι», «Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη» κ.λπ., θα είναι πάντα μαζί μας.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα δώδεκα – είναι και τα άλλα που έκοψε η λογοκρισία και κυκλοφόρησαν σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, με το δίσκο «Δέκα χρόνια κομμάτια»: «Αμνηστία ’64», «Παράγκα», «Το θηρίο», «Σωματική ανάγκη», «Μια θάλασσα μικρή», «Στη συγκέντρωση (της ΕΦΕΕ)», «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας», «Η θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη». δυο-τρία, μάλιστα, είχαν κυκλοφορήσει στις 45 στροφές πριν από το «Φορτηγό». Όλα αυτά, έπειτα από πενήντα χρόνια, τα έχουμε συγκεντρωμένα σε δύο διήμερα (2-3 και 9-10/12) στην αίθουσα Παρνασσός. Ο Διονύσης Σαββόπουλος επαναπροσεγγίζει τον νεανικό και μποέμ εαυτό του με τα τραγούδια του τότε, αλλά με τα εκφραστικά μέσα και τις δυναμικές του σήμερα. Έχοντας μαζί του την Κατερίνα Πολέμη, τον Θέμο Σκανδάμη και την Εύη Μάζη – τρεις νέους μουσικούς, τραγουδιστές και τραγουδοποιούς. Και, φυσικά, τους υπερ-δεξιοτέχνες Γιώτη Κιουρτσόγλου και Δημήτρη Λάππα.