Madeleine Peyroux: Μια σχέση αγαπησιάρικη

Με δίσκο ολοκαίνουργιο κι αισθήματα ευρείας γκάμας, η ιδιαίτερη και ξεχωριστή τραγουδίστρια, σε μια αμοιβαία σχέση αγάπης με το ελληνικό κοινό, έρχεται για άλλη μία φορά στη χώρα μας για μια συναυλία στο «Passport Κεραμεικός» που περιλαμβάνει νέα και παλιά της αγαπημένα κομμάτια.

Έχουν περάσει δύο δεκαετίες από τότε που η Madeleine Peyroux με το πρώτο της άλμπουμ «Dreamland», εντυπωσίαζε κοινό και κριτικούς στο χώρο μιας διευρυμένης jazz. Βέβαια, η μεγάλη επιτυχία ήρθε μερικά χρόνια αργότερα, με το «Careless Love» του 2004, όπου ο πιο πολύς κόσμος γνώριζε μια τύπισσα με κάπως «αλήτικη» εικόνα που μας τραγουδούσε Bob Dylan, Leonard Cohen, Hank Williams, W.C. Handy και άλλα σαν να ήταν η (μετ)ενσάρκωση της μεγάλης Billie Holiday. Φυσικά, κανείς δεν έμεινε σε αυτό της το χαρακτηριστικό. Η κυρίαρχη εντύπωση ήταν πως η 30χρονη (τότε) κοπέλα από την Αθήνα της Τζόρτζια πρωτίστως βίωνε όλα αυτά που τραγουδούσε –κομμάτια που ανήκαν σε μια ευρεία έκταση και γκάμα, χρονική τε και συναισθηματική–, φτιάχνοντας έτσι μια νέα κατάσταση στο ιδίωμα που κατανοούμε ως vocal jazz.

Φυσικά, η Madeleine ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως είναι «καθαρή» jazz τραγουδίστρια και το μόνο που επιμένει να λέει είναι πως απλώς είναι «ένα παιδί που προσπαθεί να τραγουδήσει»! Στην πραγματικότητα αυτό κάνει όλα αυτά τα 20 χρόνια που τη γνωρίζουμε – και το κάνει με έναν τρόπο και μια ποιότητα που δεν αφήνει χώρο για αμφισβητήσεις. Έτσι, έπειτα από έξι άλμπουμ κι ένα best of, ακούμε τώρα το καινούργιο της άλμπουμ «Secular Hymns», που έρχεται να εδραιώσει την εκτίμηση που έχουμε σε αυτήν την εξαιρετική και ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα.

Οι «κοσμικοί ύμνοι» της ηχογραφήθηκαν σε μια εκκλησία του 12ου αιώνα στο Όξφορντσιρ, όπου η Madeleine Peyroux έδωσε μια συναυλία κι εντυπωσιάστηκε από την ποιότητα της ακουστικής του χώρου. Έτσι, με μίνιμουμ ορχηστρικό backing (την κιθάρα της –και τη φωνή της φυσικά– , την κιθάρα του Jon Herington και το μπάσο του Barak Mori) πιάνει 10 τραγούδια από μια ευρεία αισθητική γκάμα και ανάλογο ρεπερτόριο και τα φέρνει στα δικά της αισθητικά κι εκφραστικά μέτρα. Έτσι ταξιδεύουμε από παραδοσιακά spirituals και κομμάτια του Stephen Foster σε τωρινά πράγματα των Tom Waits, Townes Van Zandt και Linton Kwesi Johnson, έχοντας περάσει από την τραγικότητα που εκφέρουν τραγούδια όπως το «If the Sea was Whiskey» του Willie Dixon ή το «Everything I do gonna be funky (from now on)» του μεγάλου Allen Toussaint, που έφυγε πριν από ένα χρόνο πάνω σε περιοδεία.

Αυτό το λιτό κι αισθητικά/ηχητικά τέλειο άλμπουμ της Madeleine Peyroux σφραγίζει την πολλοστή παρουσία της στη χώρα μας (στο «Passport Κεραμεικός», 18/11), σε μια συναυλία/σχέση με το κοινό εντελώς και αληθινά αγαπησιάρικη.