Μέσα σε καιρούς αγχώδεις και γεμάτους ανασφάλειες, η μουσική του ιστορικού jazz (plus) group Oregon, το οποίο έρχεται στο «Half Note» στις 12-15/11, είναι χαρακτηριστικά όμορφη κι εξακολουθεί να βρίσκει το δρόμο της μέσα από εντάσεις δημιουργικές, ήρεμες, ποιητικές ή και σχεδόν ουράνιες και, πάνω απ’ όλα, ανθρώπινες.
Στη μουσική –και ιδιαίτερα στα μουσικά στιλ– υπάρχουν ξεχωριστές στιγμές, events, σχήματα κ.λπ. που έχουν καταγραφεί στην ιστορία, διότι πολύ απλά έχουν δημιουργήσει ιστορία ξεφεύγοντας από τον τυπικό ρουν της! Αν πάμε πίσω 45 τόσα χρόνια, σε αυτήν τη μουσική που θεωρούμε –και είναι– popular, θα δούμε το rock να γίνεται ψυχεδελικό και ταξιδιάρικο, την jazz να είναι free και ανοιχτή, τη folk να (επανα)προσεγγίζει εγγενείς κλασικές αναγεννησιακές φόρμες και να βγαίνει να συναντήσει τις μουσικές του κόσμου.
Αν όλα αυτά τα παραπάνω ακούγονται σαν μια ιδανική ονειρική κατάσταση, δεν είναι καθόλου όνειρο, αλλά γίνονται πραγματικότητα στη μουσική ενός γκρουπ, ενός κουαρτέτου που έχει το όνομα «Oregon» κι έρχεται από το Σιάτλ, την πρωτεύουσα της πολιτείας του Όρεγκον. Το χαρακτηριστικό του γκρουπ είναι ότι όλα τα μέλη του έχουν μια εμφανέστατη, βαθιά γνώση της μουσικής και τέτοια ιδιαίτερη δημιουργική δεξιοτεχνία που γεννάει έναν καινούργιο ήχο, μια καινούργια μουσική, που δεν είναι ούτε jazz, ούτε rock, ούτε κλασική, ούτε folk, ούτε blues, αλλά με ένα μαγικό τρόπο περιλαμβάνει και περιέχει όλα αυτά και αρχίζει να κάνει το δικό της ταξίδι.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι τα μέλη του είναι δεξιοτέχνες σε πολλά όργανα: ο κιθαρίστας Ralph Towner, εκτός από κλασική και 12χορδη, παίζει πιάνο –και άλλα πλήκτρα–, τρομπέτα και φλούγκελχορν. ο Paul McCandless ειδικεύεται στα ξύλινα πνευστά (όμποε, αγγλικό κόρνο, σοπράνο σαξόφωνο, μπάσο κλαρίνο αλλά και μουζέτα ή ντενεκεδένιο φλάουτο!). ο Collin Walcott συνδυάζει το σιτάρ του με τάμπλα και αφρικάνικα ή λατινοαμερικάνικα κρουστά αλλά και dulcimer, κλαρίνο ή βιολί. ο Glen Moore είναι σπουδαίος κοντραμπασίστας, όμως στους δίσκους των Oregon τον ακούμε να παίζει και κλαρίνο, βιόλα, πιάνο, φλάουτο.
Έτσι από το γκρουπ ακούμε να βγαίνει μια μουσική που διαθέτει τη δημιουργικότητα της jazz και τη δυναμική του rock, αλλά με μια ονειρική και χαρακτηριστικά ποιητική διάσταση και μια σχεδόν «χίπικη» ηρεμία στις μελωδικές της εντάσεις, που από την πρώτη στιγμή σε γοητεύει και σε ταξιδεύει, δημιουργώντας έναν ήχο πρωτάκουστο, ο οποίος συνδυάζει την κλασική ευρωπαϊκή με τις world μουσικές διαθέσεις. Σπέρματα αυτού του ήχου βρίσκουμε σε ένα από τα πρώτα world jazz groups, το Paul Winter Consort, όπου συναντήθηκαν το 1970 οι τέσσερις προαναφερθέντες μουσικοί και αποφάσισαν να συνεχίσουν μαζί, ως Oregon.
Ο πρώτος δίσκος τους λεγόταν «Music of Another Present Era» και κυκλοφόρησε το 1972 από τη Vanguard, μια σημαντικότατη αμερικανική (κυρίως) folk εταιρεία – όπως και άλλοι οκτώ δίσκοι των Oregon στη δεκαετία του ’70. Ο ήχος τους όμως ταίριαζε περισσότερο στην ευρωπαϊκή ECM, που είχε δημιουργηθεί εκείνο τον καιρό στο Μόναχο. Και μπορεί το γκρουπ να ηχογράφησε σ' αυτήν τη δεκαετία του ’80, αλλά η ECM είχε «στηρίξει» από την αρχή τον ήχο της στον Ralph Towner, ανάμεσα φυσικά σε άλλους καλλιτέχνες. Μάλιστα, στο «Trios/Solos» του 1972 παίζει σύσσωμο το γκρουπ.
Οι Oregon έδωσαν το καλοκαίρι του 1983 μια εκπληκτική συναυλία σε ένα γεμάτο θέατρο του Λυκαβηττού. Την επόμενη χρονιά έχασαν τον Collin Walcott σε αυτοκινητικό δυστύχημα στην (τότε) Ανατολική Γερμανία. Τον αντικατέστησε ο Ινδός εξπέρ των κρουστών Trilok Gurtu και το συγκρότημα συνέχισε απτόητο την επιτυχημένη καλλιτεχνική του πορεία. Τα χρόνια πέρασαν, η μουσική τους όμως δεν έχει χάσει σε δημιουργική σπιρτάδα και μελωδική ομορφιά. Κάθε δίσκος των Oregon (στις εταιρείες Vanguard, ECM, Elektra, CBS, Intuition, Chesky -και στην CamJazz από το 2005 μεχρι σήμερα) έχει την αξία του. Ο Ralph Towner και ο Paul McCandless είναι εδώ, ο Mark Walker παίζει εδώ και χρόνια κρουστά στο γκρουπ, ενώ τον βετεράνο Glen Moore αντικατέστησε προσφάτως ο μπασίστας Paulino Della Porta.
