Οι ήχοι και οι τάσεις που διαμορφώνουν την ελληνική μουσική - και το τραγούδι - μέσα στην 40ετία που κυκλοφορεί το "Αθηνόραμα" είναι πολυπίκιλλοι και δεν μπαίνουν σ' ένα καλούπι. Σε πρώτη φάση έχει ενδιαφέρον να δούμε τους δίσκους με τις μεγαλύτερες πωλήσεις κάθε χρονιάς (και σ' αυτό είχαμε την πολύτιμη βοήθεια της "Ελληνικής δισκογραφίας 1950-2016" του Πέτρου Δραγουμάνου ). Εξετάζουμε αυτή την περίοδο χωρίζοντάς την σε τέσσερις δεκαετίες - και συνεχίζουμε με την δεύτερη (1986-1995)...
1986 Σταμάτης Σπανουδάκης - Ελευθερία Αρβανιτάκη: Κοντραμπάντο Ένας συνθέτης που δουλεύει πάνω σε πραγματικά σύγχρονες βάσεις και μια ιδιαίτερη ερμηνεύτρια που, για πρώτη φορά σε δίσκο, δίνει ατόφιες τις ποιότητές της και έξω από την (καθαρά και αποκλειστικά) λαϊκή φόρμα, φτιάχνουν ένα μικρό αριστούργημα. [Στις δεύτερες θέσεις εκείνη τη χρονιά συναντάμε το μεταμοντέρνο LP «Η αγάπη είναι ζάλη» του Θάνου Μικρούτσικου με την Χαρούλα Αλεξίου, την «Επόμενη κίνηση» της Άννας Βίσση, το εύγλωττο «Ξαρχάκος-Πάριος» και «Τα ανάρπαχτα» του Χάρρυ Κλυνν]
1987 Γιώργος Νταλάρας: Latin Σε μια εποχή που οι ethnic και world τάσεις – και αναζητήσεις – στη μουσική βιομηχανία κορυφώνονται, ο Γιώργος Νταλάρας, για μια ακόμα, ως γνήσιος εργάτης της μουσικής, κινείται έξυπνα και δημιουργικά και βγάζει έναν πολύ ωραίο διπλό δίσκο με αυθεντικά λάτιν τραγούδια αναδεικνύοντας και την δική μας «κλασική» λάτιν πλευρά. Το άλμπουμ, στο οποίο συμμετέχει και ο κιθαρίστας Al Di Meola, πάει πολύ ψηλά. [Εμπνεόμενος, προφανώς, από αυτό, ο Χάρρυ Κλυνν βγάζει το “Natin”, που συναντάμε στη δεύτερη θέση – πολύ πιο κάτω]
1988 Πασχάλης-Αλέξια: Party on the Rocks / Στράτος Διονυσίου: Εγώ ο ξένος Την πρώτη θέση μοιράζονται ένας καθαρά νεανικός δίσκος – με τον Πασχάλη, την Αλέξια, αλλά και τον Τάκη Αντωνιάδη και την Λίτσα Γιαγκούση – και ένας καθαρά λαϊκός, γραμμένος από τον Τάκη Μουσαφίρη για έναν τραγουδιστή με μεγάλο ειδικό βάρος. [Στη δεύτερη θέση ο Γιάννης Πάριος παραμένει «Πιστός» σ’ αυτό που ξέρει]
1989 Γιώργος Νταλάρας: Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς / Γιάννης Πάριος: Σαν τρελό φορτηγό Ωραία χρονιά! Δύο μεγάλοι τραγουδιστές – ο Γιώργος κι ο Γιάννης – και δύο σπουδαίοι συνθέτες: ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Μάριος Τόκας, αντιστοίχως. Τι άλλο να προσθέσουμε; [Πιο κάτω, ο Χάρρυ Κλυνν έχει «Ραντεβού με την εισαγγελία»]
1990 Στράτος Διονυσίου: Ποιος άλλος Περίεργη χρονιά, με δίσκους-συλλογές επιτυχιών και instrumental να κατέχουν τις πρώτες θέσεις των πωλήσεων αφήνοντας την ουσιαστική πρωτοκαθεδρία στον τελευταίο δίσκο του Στράτου Διονυσίου που, πριν από λίγο, είχε φύγει ξαφνικά. Έμεινε μόνο η φωνή του να συνεχίζει να μας ταξιδεύει. [Στη δεύτερη θέση ο Γιάννης Πάριος με το «Κι εγώ μαζί σου»]
1991 Γιώργος Νταλάρας - ΒασίληςΠαπακωνσταντίνου Ζωντανή ηχογράφηση στο Αττικόν Οι συνεργασίες δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων μόνο χρόνων. Εδώ έχουμε μια από τις πιο πετυχημένες πολυστιλιστικές και πολυμουσικές, καταγραμμένη σε ένα εξαιρετικό live άλμπουμ. [Στη δεύτερη θέση ο Αντύπας με το «Καλησπέρα»]
1992 Μάριος Τόκας - Δημήτρης Μητροπάνος: Η εθνική μας μοναξιά Δίσκος που γίνεται πια σήμα κατατεθέν (ανάμεσα σε πολλά άλλα) στη δισκογραφία και το ρεπερτόριο του παμμέγιστου Δημήτρη Μητροπάνου, με την σφραγίδα και την υπογραφή του Μάριου Τόκα. Τίποτα άλλο! [Ακολουθεί ο Γιάννης Πάριος με «Τα νησιώτικα 2»]
1993 Στέφανος Κορκολής: Εφ’ όλης της ύλης Ένας πραγματικά «εφ’ όλης της ύλης» (και στούντιο και live) δίσκος ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη που εκείνη την εποχή προβαλλόταν κυρίως ως νεανικό είδωλο. Φυσικά, ο Κορκολής δεν έμεινε εκεί… [Σε μικρή σχετικά απόσταση ακολουθούν το live της Ελευθερίας Αρβανιτάκη «Η νύχτα κατεβαίνει» και ο Γιάννης Πάριος που παραμένει «Πάντα ερωτευμένος»]
1994 Νότης Σφακιανάκης: Νοτιοανατολικά του κόσμου Εδώ ξεκινάει το «φαινόμενο» (για εκείνη την εποχή) και οι προδιαγραφές ακούγονται μάλλον καλές. [Στη δεύτερη θέση είναι ο Μάριος Τόκας και ο Δημήτρης Μητροπάνος «Παρέα μ’ έναν ήλιο»]
1995 Χάρις Αλεξίου: Οδός Νεφέλης ‘88 Είναι η ώριμη, δημιουργική της περίοδος και η Χαρούλα την γράφει με τρόπο αριστουργηματικό. Τελεία και παύλα! [Ακολουθεί ο Στέφανος Κορκολής με τον δίσκο «Έχω μια διαίσθηση»]
Θα συνεχίσουμε με την τρίτη δεκαετία (1996-2005)
