Με αφορμή το νέο συμφωνικό του έργο, που παρουσιάζεται σε πρώτη εκτέλεση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 18-19/10, ο συνθέτης μας μιλάει για τη δουλειά του πάνω στο ποίημα του Σεφέρη αλλά και για τις άλλες large scale δουλειές του.
Μίλησέ μας για το νέο σου έργο «Ερωτικός λόγος». Έχει γραφτεί πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, ένα από τα νεανικά έργα του, που όμως θεωρείται εμβληματικό. Η σύνθεσή μου είναι ένα μουσικό έργο –και όχι τραγούδι– που έχει γραφτεί πάνω στο ποίημα, ακολουθώντας τη φόρμα και το περιεχόμενό του, αλλά με τη μορφή της ανάγνωσης. Σε αυτήν τη μορφή ο ποιητής δημιουργεί τις δικές του «παγίδες» μέσα στο ποίημα ώστε να σε «υποχρεώσει» σε εσωτερικές επαναλήψεις. Δηλαδή δημιουργεί τέτοιες συνθήκες ώστε το «μάτι» να χρειάζεται να πάει πάλι πίσω και μετά να συνεχίσει.
Αυτήν τη φόρμα, με διαδοχικές «αναγνώσεις» τη θεωρώ πιο σημαντική από ένα σονέτο π.χ. και σε αυτήν την περίπτωση δημιουργώ ένα παλίμψηστο από διαφορετικές γραφές τέχνης (ποίηση και μουσική) – παλίμψηστο όπως ακριβώς στην αρχαιολογία, όπου ανακαλύπτεις φέρ’ ειπείν έναν πάπυρο με πολλές γραφές από διαφορετικές εποχές. Ο «Ερωτικός λόγος» ερμηνεύεται από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα (της ΕΡΤ), σε διεύθυνση Μιχάλη Οικονόμου, ενώ στην αφήγηση του ποιήματος του Σεφέρη είναι ο Νίκος Καραθάνος.
Παρατηρώ ότι τελευταία επικεντρώνεσαι περισσότερο στη σύνθεση εκτενών έργων.
Αυτά τα έργα απαιτούν περισσότερη σκέψη και περισσότερο χρόνο σε ό,τι αφορά τη δημιουργία, ενώ σε επίπεδο παραγωγής κι εκτέλεσης τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα και απλά. Ανάμεσά τους όμως γράφω και τραγούδια.
Όταν πρόκειται να γράψεις κάτι συμφωνικό ή κάτι εκτενές, απομονώνεσαι κάπου;
Υποχρεωτικά! Όμως απομονώνομαι εντός της ημέρας στο σπίτι μου στην Αθήνα – και όχι σε κάποιον πύργο στη Μάνη. Βρίσκω το χρόνο μέσα στο ρεαλισμό της καθημερινότητας, με κλειστά τα τηλέφωνα και ξενυχτώντας. Εξάλλου, το ειδυλλιακό περιβάλλον δεν με απασχολεί, διότι όταν συνθέτω πρέπει να έχω τα μάτια «μέσα» και όχι έξω! Σε αυτά τα δεκάωρα ή δωδεκάωρα «αυτοεξορίας» εμφανίζεται και το μαγικό δεκάλεπτο που μου βγαίνει ένα τραγούδι – ένα ορατόριο μπορεί να γεννήσει ένα ζεϊμπέκικο...
Τα μεγάλα σου έργα κυκλοφορούν;
Κυκλοφορούν οι «Μέρες του Επιταφίου», ένα έργο σε ποίηση Νίκου Γκάτσου, με τον Μανώλη Μητσιά, την ΚΟΑ και τον Λουκά Καρυτινό, όπως και οι «Μύθοι του Αισώπου» για παιδιά και μεγάλους, με την Καμεράτα και τον Γιώργο Πέτρου. Παράλληλα κυκλοφορεί και η «Μπαλάντα της οδού Ατθίδων» με τον Γιώργο Φλωράκη, σε ποίηση Διονύση Καψάλη. Έπονται το «Χρονικό ενός πρώιμου φθινοπώρου» και το «Σατυρικόν», που είναι σχεδόν έτοιμο.
