21 δυνατά μουσικά ραντεβού του φθινοπώρου

Δυναμικές μουσικές του κόσμου, λεπτή pop, βαλκανικά χρώματα, κλασικό γαλλικό chanson, τσιγγάνικα βιολιά, ιδιόμορφη και λεπταίσθητη jazz, urban blues, gospel και πολύ rock! Rock σε όλες του τις εκφάνσεις: punk, post, metal, thrash, folk, classic κ.ο.κ. Αυτή είναι η μουσική σφραγίδα του φθινοπώρου που έχουμε μπροστά μας.

Η φθινοπωρινή σεζόν ξεκινά με ένα πραγματικά μεγάλο αστέρι. Η Buika ξεχωρίζει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο σε μια διευρυμένη σκηνή world μουσικής, συνδυάζοντας οτιδήποτε έχει σχέση με την αφρικάνικη καταγωγή της και την επίκτητη ισπανική κληρονομιά της. Πρακτικά πρόκειται για μια μεγάλη και ιδιαίτερη φωνή, που εκτείνεται σε ό,τι έχει σχέση με το flamenco και την αφρο-ιβηρική παράδοση, με την gypsy attitude και την jazz ιδιομορφία, με τη latin ηχορυθμία και το soul feeling. Η ίδια η Buika ξέρει ότι μπορεί να τραγουδήσει οτιδήποτε και σε οποιαδήποτε γλώσσα, πράγμα που βαθμιαία τη φέρνει κοντά στις μυθικές τραγουδίστριες του παρόντος και του παρελθόντος. Οι κριτικοί επιμένουν πως είναι κοντά στην Μπίλι Χολιντέι ή στη Σεζάρια Εβόρα από άποψη συγκινησιακής εκφοράς, έτσι όπως τραγουδάει για αληθινή αγάπη κάθε είδους και βαθμού. Η πολυβραβευμένη Αφροϊσπανίδα τραγουδίστρια θα εμφανιστεί εδώ σε ένα ιδιαίτερο project με το τρίο της και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. (Ηρώδειο, 20/9)

Μια άλλη μεγάλη σταρ στο χώρο της διεθνούς pop είναι η Lara Fabian. Η Βελγίδα τραγουδίστρια ξεχώρισε ήδη από τα πρώτα βήματά της και ύστερα από σημαντικές διακρίσεις (όπως η 4η θέση στη Eurovision) προχώρησε σε μια εξω-ευρωπαϊκή πορεία –με επίκεντρο τον Καναδά–, που της έχει χαρίσει μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες. Τραγούδια όπως τα «Je t’ aime», «Je suis malade», «Tout», «Humana», «La Difference», «Si tu m’aimes», «Tu t’en vas», «Adagio», «I will love again», «I am who I am», «Requiem pour un fou», «Broken vow», «Love by grace», «Soleil soleil» έχουν γίνει επιτυχίες που καθιέρωσαν τη Λάρα Φαμπιάν ως μια ποπ ντίβα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Με αρκετά εκατομμύρια πωλήσεις στο ενεργητικό της και με συναυλιακά σόου που εντυπωσιάζουν και παράλληλα συγκινούν, αποτελεί must για τα δεδομένα της σύγχρονης μουσικής showbiz. (OAKA, 21/9)

Η LP θεωρείται φαινόμενο – και μάλλον είναι. Η τεράστια διεθνής αποδοχή και δημοφιλία της κάνουν τη Λόρα Περγκολίτσι (όπως είναι το κανονικό της όνομα) μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή φυσιογνωμία στο σύγχρονο pop/rock κόσμο. Έχει βάλει την υπογραφή της σε επιτυχημένα κομμάτια που ερμήνευσαν η Ριάνα και η Κριστίνα Αγκιλέρα, όμως αν προσέξει κάποιος τη μουσική και τα τραγούδια της θα διαπιστώσει ρίζες και καταβολές που φτάνουν μέχρι τους Velvet Underground και τον Λου Ριντ ή τον Ντέιβιντ Μπόουι­. Και αυτό ανεξάρτητα από το ανδρόγυνο image της LP και τα μαύρα γυα­λιά της. Η φωνή της διαθέτει την καλλιτεχνική πειθώ που μπορεί να μας οδηγήσει σε σπουδαία επιτεύγματα. Προς το παρόν, ας απολαύσουμε τη μουσική και την παρουσία της. (Τεχνόπολη, 23/9)

Με μια ποπ κολεξιόν που διαθέτει μεγάλη ποικιλία από ρυθμούς και συναισθηματικές μελοτροπίες και κρύβει εσώτερες εκρήξεις κι εντάσεις, η μουσική των Kadebostany αναλύεται σε στοιχεία από διάφορες μουσικές του κόσμου και γενικά δείχνει ότι το γκρουπ έχει μια δημιουργική συνέχεια που υπερβαίνει τα τετριμμένα μιας τρέχουσας jazz dance. Το συγκρότημα που έστησε ο Ελβετός παραγωγός Kadebostan με μουσικούς κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη έρχεται τώρα μετά την αναβολή της ανοιξιάτικης συναυλίας του. («Βοτανικός», 23/9)

Η ζωή της κορυφαίας Γαλλίδας τραγουδίστριας γίνεται ένα οπτικοακουστικό θέαμα που από τη φύση του ξεχωρίζει. Είναι το «Piaf! The Shοw» και παρακολουθούμε την πορεία της από τον υπόκοσμο και τα κακόφημα μπαρ της Μονμάρτρης μέχρι τη μεγαλοπρεπή σκηνή του Οlympia. Οι αλησμόνητες μελωδίες της Εντίθ Πιαφ συνοδεύονται από προβολές ανέκδοτου φωτογραφικού υλικού και δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Το ρόλο και τα τραγούδια του «σπουργιτιού» ερμηνεύει ένα από τα λαμπρότερα ταλέντα της σύγχρονης γαλλικής σκηνής, η Αν Καρέρ. (Ηρώδειο, 28/9)

Η πραγματοποίηση ενός ονείρου είναι για τον Sivert Hoyem οι εμφανίσεις του στο Ηρώδειο. Στις πολλαπλές του επισκέψεις στη χώρα μας –και στην Ακρόπολη– τον είχε μαγέψει ο συγκεκριμένος χώρος. Μοναδικό θέατρο και συναυλιακός χώρος, το Ηρώδειο μπορεί να προσφέρει τη μαγεία που χρειάζεται ένας καλλιτέχνης αλλά και να υποβάλει –ως ένα βαθμό– τη φύση και το χαρακτήρα της μουσικής που θα παιχτεί εκεί. Σε αυτό ο Hoyem δεν έχει πρόβλημα: πολλά κομμάτια του, από την περίοδο των Madrugada μέχρι σήμερα, διαθέτουν μιαν εγγενή συμφωνική ποιότητα που μπορεί να προσφέρει δύο ξεχωριστές βραδιές­ σε όλους μας. Με τον Sivert, το γκρουπ του, ένα σύνολο εγχόρδων και τη Μαρί Μανρό ως guest. (Ηρώδειο, 29/9 και 2/10)

Μια μπάντα που παίζει τρυφερή κι αιθέρια ποπ εμπλουτισμένη με γλυκούς dance ρυθμούς και με γυναικεία φωνητικά που σε πιάνουν αμέσως. Μιλάμε για τους St Etienne, το αγγλικό­ γκρουπ που έχει τραγουδίστρια τη Σάρα Κράκνελ και κάνει «γέφυρα» με οτιδήποτε ηχούσε σαν acid house στα ’90s περασμένο σε μια ονειρική –ή κινηματογραφική– φόρμα. Και είναι άνθρωποι που αγαπούν την ομώνυμη γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα. («Gagarin», 30/9) Οι Jethro Tull υπήρξαν ένα από τα πιο σημαντικά γκρουπ στην ιστορία του rock, παρότι ο rock προσδιορισμός δείχνει να κάθεται κάπως άβολα πάνω τους.

Ο leader τους Ίαν Άντερσον είχε μια ισχυρή βάση στη βρετανική folk, μια χαρακτηριστική φωνή, μια ικανότητα να παίζει πολλά όργανα και η δεξιότητά του στο φλάουτο προερχόταν από μια προσέγγιση ανάλογη με αυτήν του σπουδαίου τζάζμαν Ρασάν Ρολάντ Κερκ. Συνεπώς, και μόνο από αυτήν τη θεώρηση, οι Jethro Tull ήταν το κάτι άλλο – κι έδωσαν στο rock μια σειρά από θαυμάσια άλμπουμ, μερικά από τα οποία εξακολουθούν να τοποθετούνται πολύ ψηλά ως μουσικές αισθητικές αξίες. Ο Ίαν Άντερσον, αρχηγός, βασικός συνθέτης και τραγουδιστής των Jethro Tull, θα μας παρουσιάσει ένα best of της μουσικής του γκρουπ. (Τεχνόπολη, 1/10)

Η ταξιδιάρικη post rock μπάντα God is an Astronaut καθυστέρησε λίγο λόγω σοβαρού τραυματισμού του ντράμερ, όμως η νέα ημερομηνία έχει ήδη κλειστεί και οι Ιρλανδοί έρχονται «οπλισμένοι» με μουσικές που κάποτε ακούγαμε από προχωρημένα σχήματα του krautrock ή τους Tangerine Dream. Αυτό κι αν είναι κομπλιμέντο! («Fuzz», 1/10)

Η αγαπημένη του αθηναϊκού κοινού Τσιγγάνικη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης, μετά την πρώτη της συναυλία που ήταν sold out από νωρίς, κάνει και μια δεύτερη. Εκατό μουσικοί, η τσιγγάνικη «αφρόκρεμα» της Ουγγαρίας, που παίζουν ενστικτωδώς, χωρίς παρτιτούρα, μακριά από κάθε πρωτόκολλο. μουσικοί που αυτοσχεδιάζουν, επεμβαίνουν και κάνουν παραλλαγές χωρίς ποτέ να προδίδουν τις συνθέσεις – αντίθετα τις εμπλουτίζουν και τις ζωντανεύουν. Παίζουν με την ελευθερία μιας αυθόρμητης τσιγγάνικης γιορτής αλλά και με την ακρίβεια και τον απόλυτο συγχρονισμό ενός βιενέζικου κλασικού συνόλου. (Ηρώδειο, 3/10)

Βιενέζικα βαλς κάτω από την Ακρόπολη με την Ορχήστρα του Γιόχαν Στράους. Μιλάμε για τη Wienner Johann Strauss Capelle, το μουσικό σύνολο που ίδρυσε η περίφημη μουσική δυναστεία των Στράους και το συνόδευε σε όλη του τη θριαμβευτική μουσική επέλαση από τη Βιένη στον κόσμο. Η ορχήστρα έρχεται στην Αθήνα με τους διάσημους μουσικούς της, σπουδαίους Βιενέζους χορευτές και τη σοπράνο Αλεξάντρα Ράινπρεχτ, για μια μοναδική μουσικοχορευτική πανδαισία. (Ηρώδειο, 8/10)

Βορειοϊρλανδικό γκρουπ με καθαρά noisy pop κατευθύνσεις εμπλουτισμένες με ιδιότροπες μελωδικές τεχνοτροπίες, οι Girls Names γνωρίζουν ιδιαίτερη επιτυχία – και όχι μόνο σε underground καταστάσεις. Αντίθετα, τους αρέσει να είναι περίπλοκοι, συναισθηματικοί και, συνήθως, ανοιχτοί σε όλες τις διατιθέμενες αρτίστικες επιδράσεις. Έρχονται για να παρουσιάσουν τον καινούργιο τους δίσκο «Arms around a vision». («Death Disco», 10/10)

Αποτελούν τη σχεδόν απόλυτη προσωποποίηση της έννοιας «post rock». Οι Explosions in the Sky από το Τέξας χτίζουν με άνεση πάνω σε χαλαρά drones από ηλεκτρικές κιθάρες και κορυφώνουν τη μουσική τους σαν σε τελετουργία, οδηγώντας περίπου σε έκσταση το ακροατήριό τους. Η Αθήνα έχει ζήσει την εμπειρία ενός… εκρηκτικού live του γκρουπ πριν από κάποια χρόνια, αλλά οι ίδιοι οι Explosions θέλησαν να αποτραβηχτούν για ένα διάστημα και να ανασυγκροτηθούν. Επανήλθαν τώρα με το άλμπουμ «The Wilderness» και τους έχουμε ξανά εδώ. («Gagarin», 15-16/10)

Με πάνω από 30 χρόνια συναυλιακής και δισκογραφικής δράσης, οι Annihilator είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο ξακουστά και αναγνωρίσιμα μεταλλικά γκρουπ που διαθέτει η καναδική rock σκηνή. Δημιούργημα του πολυπράγμονα μουσικού Τζεφ Γουότερς –το μόνο σταθερό μέλος τους–, οι Annihilator εξακολουθούν να δίνουν μαθήματα thrash. («Πειραιώς 117 Academy», 28/10)

Οι Allah-Las επανέρχονται στη χώρα μας με την ιδιαίτερη και άκρως νοσταλγική ποπ γλυκύτητά τους. Έχουν καινούργιο δίσκο («Calico review») και με τη μουσική τους ξέρουν να συντηρούν την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Εκτός όμως από την Καλιφόρνια, η μουσική τους μας πάει και στο swingin’ London. Και το ευχαριστιόμαστε! («Πειραιώς 117 Academy», 12/11)

Είκοσι χρόνια μετά το δισκογραφικό της ντεμπούτο η Madeleine Peyroux κυκλοφορεί το δίσκο «Secular hymns». Πρόκειται για τραγούδια καθημερινά, όμορφα, σέξι, που η Μαντλέν τα βλέπει σαν ύμνους για έναν πολύ απλό λόγο: «Αφού η μουσική είναι ο πνευματικός μας βίος, τα τραγούδια μας που είναι ξεχωριστά, ατομικά και δικά μας, δεν μπορεί παρά να είναι ιερά!» Το «Secular hymns» είναι μια όμορφη μείξη από funk, blues και jazz που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες και αποτελεί το βασικό άξονα στο φετινό tour της. («PassPort Κεραμεικός», 18/11)

Μια ξεχωριστή blues/gospel τραγουδίστρια είναι η Sharrie Williams. Προέρχεται από gospel/soul περιβάλλον κι έτσι η εκφραστική της χρωστάει πολλά σε κλασικές ερμηνεύτριες του ιδιώματος, ενώ παράλληλα κλείνει το μάτι στις σύγχρονες groovy και funky τάσεις και κατευθύνσεις. Την επιτυχία της στην Αμερική (όπου την αποκαλούν «πριγκίπισσα των rockin’gospel blues») ακολούθησε η αναγνώρισή της στη Δυτική Ευρώπη, όπου το blues εξακολουθεί να είναι σε μεγάλη ζήτηση. («Half Note Jazz Club», 18-21/11)

Με 37 χρόνια ιστορίας πίσω τους, οι And Also the Trees χτίζουν πάνω σε μια ποιητική μουσική που αντικατοπτρίζει στη σύγχρονη μουσική τη βρετανική ύπαιθρο. Με άλλα λόγια, το σχήμα φτιάχνει με τη μουσική και την ποίησή του έναν κόσμο παρελθοντικό και γοητευτικό, παραμένοντας όμως σε σύγχρονες ράγες κι ευαισθησίες και δείχνοντας ότι η τέχνη τους είναι άφθαρτη. («Death Disco», 19/11)

Οι Stranglers, θέλοντας και μη, αποτελούν μια ολόκληρη ιστορία που ναι μεν βγαίνει μέσα από τα punk δεδομένα, αλλά επί της ουσίας δεν έχει σχέση με αυτήν την πρακτική. Στην πορεία, μάλιστα, οποιαδήποτε οργή ή σκληράδα ραφινάρεται με τέτοιον τρόπο που κατατάσσει το γκρουπ στα κλασικά του καθαρού rock. Και η ιστορία τους αυτή είναι γεμάτη ωραία τραγούδια, που έχουν πάρει μιαν άφθαρτη θέση σε κάθε rock ανθολογία. («Πειραιώς 117 Academy», 20/11)

Ο Στου Μπλοκ είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής στο χώρο του heavy metal και αυτό είναι που δίνει στους Iced Earth, το γκρουπ από την Τάμπα της Φλόριντα, επιπλέον πολλούς πόντους δημοφιλίας. Εδώ, στα μέρη μας, οι Iced Earth είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. («Gagarin», 26/11)

Είναι σίγουρα το πιο δημοφιλές­ γκρουπ του thrash metal. Οι Testament από την Καλιφόρνια, με σχεδόν 30ετή επιτυχημένη δισκογραφική παρουσία, κινούνται στο χώρο με μόνο κίνητρο να παίζουν τη μουσική που τους αρέσει και ταυτόχρονα τους κάνει αρεστούς σε πλήθη κόσμου που αρέσκονται σε σκληρή, αλλά ουσιωδώς δομημένη ηλεκτρική μουσική. Το γκρουπ του Έρικ Πίτερσον δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους μεγάλους των μεταλλικών κατασκευών. Αντιθέτως. («Gagarin», 29/11)