Η πρώτη φορά που άκουσα τον "Αύγουστο" δεν "δένει" με κάποια ρομαντική ή ερωτική ιστορία - ούτε καν στιγμή ή, έστω, mood!
Καλοκαίρι του '84 υπηρετούσα τη θητεία μου. Μετά από μια εξαντλητική άσκηση, ένα ημερήσιο νούμερο και ένα μεσημεριανό γεύμα, πήγα στον λόχο και ξάπλωσα για να ξεκουραστώ - δεν είχα καν τη δύναμη να πάω στο επιλοχάδικο και να κλείσω το ράδιο που έπαιζε! Και εκεί, σαν σε λήθαργο, ένιωσα το κουαρτέτο εγχόρδων να παίζει μέσα στην καρδιά μου και τα λόγια "πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά..." κ.λπ. κ.λπ. Σα να ήμουν κάπου - σε ίση απόσταση από το όνειρο και την πραγματικότητα - προσπαθώντας να πιαστώ από τα λόγια και τις μουσικές του Παπάζογλου. Ξύπνησα δυο ώρες αργότερα - όμως το τραγούδι γύριζε ακόμα μέσα στο μυαλό μου. Ήταν Αύγουστος του '84...
Τον δίσκο "Χαράτσι" τον αγόρασα αργότερα, αρχές του '86, όταν είχα πια απολυθεί. Με τον Νίκο Παπάζογλου δεν μιλήσαμε ποτέ για τον "Αύγουστο" - μόνο για πτήσεις μέσω νεφών!
ΥΓ. Είκοσι χρόνια αργότερα οι Iasis έκαναν μια πανέμορφη διασκευή στο τραγούδι. Κλαρίνο παίζει ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος. https://www.youtube.com/watch?v=qHkPhAJ-9Vo
