«634 λεπτά μέσα στο ηφαίστειο»: αυτό σημαίνει δέκα και μισή ώρες μέσα σε έναν κρατήρα που βγάζει διαφορετικού είδους λάβα, λάβα ηχορυθμική και μουσική, ενώ όλο το τοπίο παίρνει χρώμα από το ιδιαίτερο φως της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Μια μοναδική εμπειρία στη Νίσυρο στις 18 και 19 Αυγούστου.
Ακούγεται μαγικό και ονειρικό, σαν αποκύημα κάποιας κινηματογραφικής φαντασίας, είναι όμως κάτι που συμβαίνει σε πραγματικό χώρο και χρόνο. Στην ηφαιστειακή (και όχι απλώς ηφαιστειογενή) Νίσυρο, την Πέμπτη 18 Αυγούστου, με το που θ' αρχίσει να φεύγει το φως του ήλιου, δεκαπέντε δικοί μας δημιουργικοί μουσικοί παίρνουν τη θέση τους στον κρατήρα Στέφανο –τον πιο γνωστό και «τουριστικό» του νησιού– και ξεκινούν μια συλλογική αυτοσχεδιαστική δράση που θα κρατήσει μέχρι το ξημέρωμα. Όταν θα είναι πια Παρασκευή, 19 Αυγούστου.
Το project αυτό διαθέτει τη μοναδικότητα που υποβάλλει το τοπίο –εκπληκτικό κατά τη σύλληψη που μας παρέχει η νοητική δύναμη της φαντασίας– και οι ποιότητες των μουσικών, που προέρχονται σε γενικές γραμμές από διαφορετικά μεταξύ τους πεδία και ακολουθούν ποικιλόμορφες ιδιωματικές κατευθύνσεις. Η σύλληψη και η εφαρμογή της ιδέας ανήκει στον Κωνσταντίνο Δαγριτζίκο, καλλιτεχνικό διευθυντή και ιδιοκτήτη του «Six D.O.G.S», ο οποίος, σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στήνει αυτό το φιλόδοξο καλλιτεχνικό εγχείρημα. «Έχω επισκεφθεί τη Νίσυρο πολλές φορές», μας λέει ο Κωνσταντίνος, «και κάθε φορά το ηφαίστειο κάτι μου έκανε!
Ώσπου, πριν από δύο χρόνια, το καλοκαίρι του ’14, μου ήρθε η ιδέα πολύ φυσικά. Τη δούλεψα μέσα μου και την εξέλιξα ώσπου, τελικά, κατέληξα σ’ αυτό: να δημιουργήσουμε ένα αυτοσχεδιαστικό σάουντρακ γι' αυτό το άγριο και χαοτικό τοπίο. Η μουσική θα παιχτεί στο βάθος του κρατήρα, την πιο κοντινή έννοια που μπορούμε να έχουμε σε σχέση με τη μήτρα της Γης. Το μουσικό “χτίσιμο” δεν ήθελα να ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο ιδίωμα, να μην είναι metal, ούτε jazz κ.λπ. Ήθελα να είναι αυτοσχεδιαστική η προσέγγιση με όσο γίνεται μεγαλύτερο εύρος. Έχουμε κλασικά και παραδοσιακά όργανα όπως ούτι και κανονάκι, κοντραμπάσο, φλάουτο, ηλεκτρικές κιθάρες, πολλές λούπες, samplers, παράξενους ήχους κ.λπ., σε ένα μουσικό συνονθύλευμα που νομίζω ότι έχει λόγο και αιτία ύπαρξης».
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι αλφαβητικά οι: Γιάννης Αναστασάκης (ηλεκτρική κιθάρα, live sampling), Ταξιάρχης Γεωργούλης (ούτι), Τάνια Γιαννούλη (πιάνο), Dead Gum (ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρονικά, φωνητικά), Μιχάλης Καλκάνης (κοντραμπάσο), Kostadis (modular electronics, μικρόφωνα επαφής, φωνητικά), Σοφία Λαμπροπούλου (κανονάκι), Sebastien Marteau (πνευστά), Ορέστης Μπενέκας (synthesizers, loops), Στράτος Μπιχάκης (data sonification, modular synthesizer), Βασίλης Ντοκάκης (ηλεκτρική κιθάρα, synthesizers, ηλεκτρονικά), Σταύρος Παργινός (τσέλο), Στέλιος Ρωμαλιάδης (φλάουτο), Σοφία Σαρρή (φωνητικά) και Χρίστος Χονδρόπουλος (ντραμς, κρουστά). «Οι δεκαπέντε αυτοί μουσικοί», μας λέει ο Κωνσταντίνος, «δεν έχουν ξαναπαίξει μαζί και κάποιοι δεν γνωρίζονταν καν μεταξύ τους!
Έχουμε κάνει δύο συναντήσεις και η χημεία φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά. Το project θα ξεκινήσει με τη δύση του ηλίου οπότε και θα αρχίσουν να παίζουν μαζί. Ουσιαστικά θα είναι και ένα πείραμα αντοχών – ανάλογα με τις δυνάμεις του καθένα! Θα βρίσκονται σε ένα νοητό κύκλο, όπου ο κάθε μουσικός θα έχει το δικό του ηχοσύστημα και κάποιοι θα μπορούν να βγαίνουν ή να μπαίνουν ξανά – μπορεί σε κάποια φάση να μείνει μόνη της η Σοφία Σαρρή και να τραγουδάει ή ο Χρίστος Χονδρόπουλος να παίζει σόλο ντραμς. Μπορεί να είναι δυο δυο ή τρεις τρεις – κανείς δεν ξέρει την εξέλιξη και τίποτα δεν είναι προσχεδιασμένο. Μπορεί όλο το βράδυ να παίζουν και οι δεκαπέντε!»
Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί: θα το υποβάλλει το τοπίο και η ατμόσφαιρα της μέρας – ή, μάλλον, της νύχτας! «Έχει τύχει να βρεθώ σ’ αυτόν τον κρατήρα σε διάφορες περιστάσεις», επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος. «Έχω δει ανατολή ηλίου μέσα από τον κρατήρα και ήταν φοβερή εμπειρία. Επίσης έχω βρεθεί με πανσέληνο και είναι εκπληκτικό το πώς επειδή ο λευκός και υποκίτρινος κρατήρας φωτίζεται από τη Σελήνη – κυριολεκτικά μπορείς να διαβάσεις βιβλίο!
Τώρα που είναι και η πιο ωραία πανσέληνος του χρόνου, η αυγουστιάτικη, θα είναι κάτι υπέροχο ως σύνολο. Εγώ ήδη το έχω μέσα μου σαν βίωμα: ξέρω το χώρο και τις συνθήκες, ξέρω και τους μουσικούς και όλα αυτά δημιουργούν μέσα μου κάτι πολύ ιδιαίτερο. Αυτό, βέβαια, ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο. Σε άλλους απλώς αρέσει και κάποιοι άλλοι μαγεύονται». Εμείς πάλι πιστεύουμε πως όσοι βρεθούν στη Νίσυρο στις 18 Αυγούστου θα βιώσουν κάτι μοναδικό. Οι υπόλοιποι ίσως θα χρειαστεί να περιμένουν κάτι ανάλογο (στο περίπου) στο αστικό μας περιβάλλον.
