Rockwave & Ejekt: Rock φιέστα το κατακαλόκαιρο!

Όπως και στην πρώτη φάση τους, τα μεγάλα καλοκαιρινά rock φεστιβάλ της χώρας έρχονται ξανά κοντά κοντά και ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία. Η δεύτερη μέρα του Rockwave είναι στις 19/7, ενώ η δεύτερη μέρα του Ejekt έρχεται στις 23/7, φέρνοντάς μας κορυφαία ονόματα όπως η Lana Del Rey και οι Muse, αντιστοίχως.

ROCKWAVE FESTIVAL, 19/7

Lana Del Rey
Τό αστέρι της sophisticated pop
Για δεύτερη φορά η Lana Del Rey είναι headliner στο Rockwave, καθώς αποτελεί μιαν αδιαμφισβήτητη –και προφανώς αψεγάδιαστη– εγγύηση επιτυχίας. Η ερωτική μελαγχολία είναι το σήμα κατατεθέν της μουσικής και της τραγουδοποιίας της Αμερικανίδας σταρ, πράγμα που συγκινεί πλατιές μάζες στο χώρο της sophisticated pop και του όχι και τόσο adult oriented rock. Γοητευτική φιγούρα, η Ελίζαμπεθ Γούλριτζ Γκραντ κάνει με τα τραγούδια της τα συναισθήματα να ξεφεύγουν από την καθημερινή τριβή και να ανέρχονται στον κόσμο του ονείρου μ’ έναν τρόπο πολύ πιο ανθρώπινο από τα συνήθη δεδομένα της σύγχρονης pop μουσικής κουλτούρας.
Η Lana Del Rey ετοιμάζει καινούργιο άλμπουμ που, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, θα είναι λιγότερο ονειρικό από τα προηγούμενα, σαφώς κοντά στην pop πρακτική αλλά με εμφανείς urban διαστάσεις και παραμέτρους. Μέχρις ότου γίνει αυτό, όμως, έρχεται να μας γοητεύσει για μία ακόμα φορά από τη σκηνή του TerraVibe.

Η Lana Del Rey κατάλαβε πως θα μπορούσε να βγάλει άπειρα τραγούδια μέσα από τις έξι χορδές της κιθάρας, όταν ο θείος της τη μάθαινε να παίζει – κάτι που έγινε τελικά. Αυτό όμως, όπως ήταν φυσικό, γινόταν περισσότερο για πλάκα, με live εμφανίσεις σε επίπεδο παρέας και χωρίς καμία σοβαρή επιδίωξη ή προοπτική καριέρας.

Το τραγούδι πάντως ήταν κάτι φυσικό για τη 18χρονη Ελίζαμπεθ (ή Λίζι, όπως ήταν γνωστή όταν άρχισε να ξεχωρίζει στην underground μουσική σκηνή του Μπρούκλιν). Παράλληλα, σπούδασε φιλοσοφία, γιατί το ενδιαφέρον της ήταν η σύνδεση της έννοιας του θεού με τις επιστημονικές θεωρίες – πράγμα που ίσως να τη βοήθησε στη σύνθεση. Αυτό που σίγουρα όμως την έφερε πιο κοντά στον κόσμο ήταν η εθελοντική της ένταξη σε προγράμματα βοήθειας άστεγων και αλκοολικών νέων. Άλλωστε κι η ίδια, σε νεαρή (νεαρότερη, δηλαδή) ηλικία είχε περάσει από το λούκι...

Στα είκοσί της, η Λίζι Γκραντ είχε ήδη το πρώτο της άλμπουμ (το «Sirens»), που το υπέγραφε με το όνομα Μέι Τζέιλερ (φυσικά, παρέμεινε ανέκδοτο και πρωτακούστηκε μέσω του YouTube επτά χρόνια αργότερα, το 2012). Τα σπέρματα αυτού που ακούσαμε το 2012 στο «Born to die» βρίσκονται εδώ – και οι ποιότητές της ως τραγουδοποιού και τραγουδίστριας είναι εμφανείς.

Ως φυσικό μουσικό προϊόν, η Lana Del Rey –ως Λίζι Γκραντ ακόμα– κυκλοφόρησε το EP «Kill Kill» τον Οκτώβριο του 2008. Ήταν ο προπομπός του άλμπουμ «Lana Del Ray» (με υπότιτλο «a.k.a. Lizzy Grant») που κυκλοφόρησε διαδικτυακά στις αρχές του 2010 και σύντομα αποσύρθηκε από την κυκλοφορία. Το γιατί δεν είναι ξεκαθαρισμένο – πάντως δεν οφείλεται στο «ορθογραφικό» λάθος του ονόματος του τίτλου, καθώς η Λίζι Γκραντ διάλεγε το πιο εύηχο και λατινογενές όνομα «Lana Del Rey» για να συνεχίσει την καριέρα της.

Από εκεί και μετά, όλα άρχισαν να τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς. Τα «Video Games» και «Blue Jeans» έγιναν viral στο YouTube και ξεχώρισαν σε οτιδήποτε θεσμικό ή εξωθεσμικό media event είχε να κάνει με την pop. Ήταν σαφές πως το 2011 ήταν η χρονιά της – ή, τουλάχιστον, το σκαλοπάτι για να ανέβει ψηλότερα. Το άλμπουμ «Born to die» ήρθε στις αρχές του 2012 και σχεδόν αμέσως ξεχώρισε στα charts των προηγμένων μουσικά χωρών, με τις πωλήσεις του να εκτοξεύονται. Ο κόσμος της sophisticated pop είχε βρει το νέο του αστέρι – και η Lana Del Rey σάρωνε τα καθιερωμένα βραβεία (MTV Europ, BRIT κ.ο.κ.).

Αν και λειτουργεί περισσότερο ως ποπ τραγουδοποιός, με τη λογική του single στο μυαλό της, το «Ultraviolence» του 2014 ακολουθεί μια concept τακτική και, φυσικά, έχει περισσότερες κινηματογραφικές διαστάσεις (της φαντασίας) και είναι πιο ενδιαφέρον μουσικά, καθώς η δημιουργός του το δούλεψε μαζί με τον Νταν Άουερμπαχ (γνωστό παραγωγό και μέλος των Black Keys). Ωστόσο, με το «Honeymoon», που κυκλοφόρησε πέρυσι τον Σεπτέμβριο, η Lana Del Rey επιστρέφει στη γνωστή της ονειρική pop κατεύθυνση – σαφώς πιο ώριμη και ολοκληρωμένη.

Allah-Las
Garage surfin’
Γεννήθηκαν ουσιαστικά μέσα σ’ ένα δισκάδικο, το φημισμένο Amoeba Music του Λος Άντζελες, αφού οι Μάθιου Κορέια (κρουστά), Σπένσερ Ντάναμ (μπάσο) και Πέντρουμ Σιαντατιάν (κιθάρα) δούλευαν εκεί, έχοντας την ευκαιρία να ψάξουν το ανεξάντλητο garage και pop ψυχεδελικό υλικό των ’60s. Οι Allah-Las με την προσθήκη του τραγουδιστή-κιθαρίστα Μάιλς Μισό βαθμιαία έγιναν ένα τέλειο γκρουπ που μπορούσε να κινηθεί με άνεση πάνω στην pop-rock nostalgia θρυλικών συγκροτημάτων όπως οι Kinks ή οι Zombies. Οι πρώτες τους δισκογραφικές κυκλοφορίες –δύο 7ιντσα το 2011– εντυπωσίασαν για την πιστότητα και την αυθεντικότητα με την οποία προσέγγιζαν την garage-pop ευαισθησία και αυτό αποτυπώθηκε ατόφιο τόσο στον πρώτο («Allah-Las» 2012) όσο και στον δεύτερο («Worship the sun» 2014) δίσκο τους. Oι Allah-Las με το ξεκάθαρο sixties garage τους σερφάρουν πάνω σε κύματα πρωτο-ψυχεδέλειας και μας ξετινάζουν συναισθηματικά μ’ έναν τρόπο που δείχνει να μεταφέρει την pop της Δυτικής Ακτής στο Swingin’ London.

Iratus
High rap
O Ευάγγελος Γκότοβος ή Iratus είναι rapper, στιχουργός και μουσικός παραγωγός που εδρεύει στον Κορυδαλλό. Έφτιαξε το γκρουπ Niraya μαζί με τον Tom Dzik το 2002 και όλο αυτό το διάστημα αποτελεί από τους πιο ενεργούς rappers της εγχώριας σκηνής. Παρά ταύτα, τα CDs του είναι μετρημένα: τα «Πορφυρένια νύχτα» το 2004, «Φούσκες» το 2010 (αμφότερα από τους Niraya) και τα «Λίγο πριν (Πράξη πρώτη)» και «Κάπου εδώ (Πράξη δεύτερη)» (με το συγκρότημα Fullface), ως μέρη μιας τριλογίας. Το 2012 o Iratus αποφάσισε να κάνει έναν ακόμα δίσκο με τον Tom Dzik, με τίτλο «Άνοιξη» και το 2015 ηχογράφησε το «Αγαπώ βαθιά, μισώ βαθύτερα» που θεωρήθηκε ο δημοφιλέστερος ελληνικός ραπ δίσκος της χρονιάς.

Daphne and the Fuzz
Swingin’ easy
Το γκρουπ στηρίζεται σε vintage swingin’ ήχους και στην ευστροφία της νέας τραγουδίστριας-τραγουδοποιού Δάφνης Λάζου να χρησιμοποιεί πηγαίες μελωδικές εμπνεύσεις που φλερτάρουν με την pop ή τη soul, εφαρμοσμένες σε ιστορίες ερωτικές, νεανικές, ονειρικές που ενώ είναι απόλυτα σημερινές σου δίνουν την αίσθηση πως έρχονται από μια εποχή παρελθούσα. Αυτό δείχνει το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ, το «Daphne and the Fuzz», και ήρθε πριν από μερικούς μήνες για να ζεστάνει καρδιές. The Cave Children Τελευταία στιγμή προστίθενται στο line up του Rockwave οι Cave Children, μια ψυχεδελική pop μπάντα από την Αθήνα. Άρχισαν να παίζουν μαζί το 2013 με την προσοχή τους στραμμένη στην αναζήτηση της μυστικής συνταγής της ποπ τραγουδοποιίας. Στην παρθενική δισκογραφική τους δουλειά, το "Quasiland" (2015, Inner Ear Records), προτείνουν μια αισθητική επηρεασμένη από το ροκ των 60s, την dream-pop, την ατμόσφαιρα των soundtrack του Danny Elfman και την ωμότητα του garage-rock.

TerraVibe Park 37ο χλμ. Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας, κόμβος Μαλακά­σας, Πληροφορίες: Didi Music (2108820426). Στις 4 μ.μ. Είσ.: € 60, 45. Προπώληση (€ 42): Ticket House (Πανεπιστημίου 42, 2103608366), www.ticketpro.gr , www.tickethouse.gr . Λεωφορεία για το TerraVibe αναχωρούν από το Σταθμό Λαρίσης από τις 2 μ.μ. και κάθε μία ώρα. Τιμή εισιτηρίου: € 5 (μονή διαδρομή), € 8 (με επιστροφή).

EJEKT FESTIVAL, 23/7

Muse
Big Stuff
Τη δεύτερη μέρα του Ejekt Festival φέρνει ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα –με όρους πλατιάς μαζικότητας– συναυλιακά events του φετινού καλοκαιριού. Οι δημοφιλέστατοι Muse είναι οι headliners. Γκρουπ αισθητικά ευέλικτο, με γκάμα που ξεκινάει από τις art και prog αποχρώσεις του rock και καταλήγει σε σκληρές ηλεκτρονικές λύσεις με τελικό αποτέλεσμα που μπορεί να δονήσει αποτελεσματικά τις μάζες και, φυσικά, να γεμίσει στάδια. Οι Muse πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Drones».

Ακούγοντάς το, συνειδητοποιεί κανείς την απόφαση του γκρουπ να επιστρέψει στους απλούστερους και πιο άμεσους rock κώδικες του παρελθόντος. Ένα concept άλμπουμ που μιλά για την αυτοματοποίηση των σύγχρονων μηχανών –πολεμικών αλλά όχι μόνο– και την περιθωριοποίηση του ανθρώπου από πολλές πτυχές της ζωής. Αυτό μουσικά μεταφράζεται σε έντονο και δυναμικά παιγμένο σκληρό rock, με όλη τη δεξιοτεχνία στην οποία μας είχαν συνηθίσει παλιά τα διάσημα rock γκρουπ του είδους.

Ο Ματ Μπέλαμι (τραγούδι, κιθάρα, πλήκτρα), ο Κρις Γουόλστενχολμ (μπάσο) και ο Ντόμινικ Χάουαρντ (ντραμς, κρουστά) έφτιαξαν τους Muse το 1994 στο Ντέβονσιρ της Βρετανίας. Προερχόμενοι και οι τρεις από σχολικές μπάντες, αναπτύχθηκαν μέσα σε ένα glam-goth περιβάλλον μέχρι που είδαν (και συνειδητοποίησαν) πως έπρεπε να πάρουν τη μουσική στα σοβαρά, αν ήθελαν να έχουν κάποια τύχη. Και μάλλον την πήραν, καθώς το πρώτο τους άλμπουμ, «Showbiz», κυκλοφόρησε το 1999, έπειτα από δύο ωραία EPs, προτείνοντας μια πολλά υποσχόμενη κατεύθυνση μέσα στο γενικότερο βρετανικό alternative rock περίγραμμα. Με στιλ επιθετικό αλλά και μελαγχολικό ταυτόχρονα, οι Muse έμπαιναν σε μια καλή πορεία όσον αφορά τις rock αναζητήσεις του νέου αιώνα.

Το δεύτερο άλμπουμ του γκρουπ, «Origin of Symmetry» (2001), είχε ακόμα πιο ενδιαφέρουσες μουσικές διαστάσεις και ο τίτλος του ήταν επηρεασμένος από τη γεωμετρία του Διαστήματος, που αναπτυσσόταν μέσα από τη θεωρητική φυσική. Βέβαια, η μουσική είχε να κάνει με το rock – έστω και μέσα από ποικίλους εκλεκτισμούς. Και πάνω που οι Muse άρχισαν να απολαμβάνουν την πρώιμη διασημότητά τους, «πλακώνονται» με τη Σελίν Ντιόν, η οποία θέλησε να χρησιμοποιήσει για το πρόγραμμά της τον τίτλο «Muse», το copyright του οποίου όμως είχε το γκρουπ. (Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα θα λέγαμε εμείς, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα όμως ο Μπέλαμι πέτυχε να μη θεωρηθούν οι Muse… μπάντα συνοδείας της Σελίν Ντιόν και να προχωρήσουν παραπέρα. Το παραπέρα είναι ότι με το πιο σκοτεινό και πιο βαρύ «Abso­lution» του 2003 οι Muse έπιασαν κορυφή σε ό,τι αφορά τα τσαρτ και τις επιτυχίες, τα βραβεία και τη μέγιστη αποδοχή του κοινού σε μεγάλα live events και φεστιβάλ. Επιμένοντας σε μια science fiction θεώρηση της τέχνης τους, οι Muse βγάζουν το «Black Holes and Revelations» το 2006, που εξακολουθεί να τους κρατάει ψηλά στην κορυφή –και σε όλα τα μεγάλα στάδια του κόσμου– ενώ τους φέρνει κι ένα τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ (για την προσφορά τους στην τέχνη και τη μουσική και όχι στην επιστήμη, κάτι που, εξάλλου, μπορεί να θεωρηθεί ισάξιο). Λόγω αυτού –αλλά όχι μόνο– οι Muse διατήρησαν τη δημιουργική τους δύναμη για ν’ ανέβουν ακόμα πιο ψηλά (με τα άλμπουμ «The Resistance» και «The 2nd Law») και σήμερα να εξακολουθούν να είναι στην κορυφή.

Unkle
Trippin’ ’n’ hopin’
Μουσικό όχημα του Τζέιμς Λαβέλ, ενός ιδιαίτερα δημιουργικού ηλεκτρονικού μουσικού και παραγωγού, εδώ και 22 χρόνια, οι Unkle έχουν πίσω τους μια ιδιαίτερα καρποφόρα πορεία που κατά περιόδους έχει δώσει σπουδαία έργα σύγχρονης dance electronica, καθώς ο Λαβέλ φρόντιζε πάντα να συνεργάζεται με κορυφαίους συναδέλφους του. Πιο συγκεκριμένα, από το 1998 που πρωτοεμφανίστηκαν στη δισκογραφία με το έξοχο «Psyence Fiction», οι Unkle μέσω της δισκογραφικής τους παρουσίας έχουν γίνει σχεδόν συνώνυμο του καλού γούστου σε ένα μουσικό χώρο που δεν φημίζεται για αυτή την ιδιότητα-ποιότητα.

Οι Unkle, μέσω των συνεργασιών τους με ονόματα όπως του Τομ Γιορκ, του Ρίτσαρντ Άσκροφτ, του Mike D, του Τζέισον Νιούστεντ, του Μαρκ Λάνεγκαν, των Black Angels, του Τζος Χομ, του Ίαν Άστμπιουρι και πολλών άλλων, έχουν δώσει κομμάτια σαν τα «Eye for an eye», «In a state», «Reign», «Lonely soul», «Rabbit in your headlights», «Burn my shadow», «Restless» κ.ά. Το πρώτο single από το νέο δίσκο τους θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο και στο Ejekt θα απολαύσουμε ζωντανά σε πρώτη παρουσίαση το νέο τους υλικό καθώς και όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους.

Temples
με σύγχρονη νεο-ψυχεδέλεια
Με το προ διετίας δισκογραφικό τους ντεμπούτο, το άλμπουμ «Sun Structures», έδειξαν να καθιερώνονται ως μία από τις πιο σημαντικές μπάντες του νεο-ψυχεδελικού ήχου όπως καταγράφεται στη σύγχρονη βρετανική μουσική σκηνή. Οι Temples δημιουργήθηκαν πριν από τέσσερα χρόνια από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Τζέιμς Έντουαρντ Μπάγκσο και τον μπασίστα Τόμας Έντουαρντ Τζέιμς Γουόλμσλι με σχεδόν «οικοτεχνικούς» όρους και προδιαγραφές. Παρά ταύτα, η επιτυχία ήρθε μέσω του YouTube, και το πρώτο τους άλμπουμ ανέβηκε μέχρι το Νο7 του βρετανικού τσαρτ χάρη σε τραγούδια όπως τα «Shelter Song», «Colours to life», «Keep in the Dark», «Mesmerise». Αυτή την περίοδο οι Temples ετοιμάζουν το δεύτερο άλμπουμ τους και, προφανώς, κομμάτια του θα ακουστούν στο φεστιβάλ. Ilia Darlin Προσθήκη της τελευταίας στιγμής στο line-up του Ejekt η 'Ιλια Πατάπη είναι ότι πιο φρέσκο έχει παρουσιάσει η ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια στην ελεκτροπόπ. Σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει από την EMI η πρώτη της δισκογραφική δουλειά, η οποία ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη με παραγωγό τον Billy Mann.

Πλατεία Νερού κτίριο πεζογέφυρας (δίπλα στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο, στάση τραμ Δέλτα Φαλήρου), Νέο Φάληρο. Στις 4 μ.μ. Είσ.: € 60 (αρένα), VIP sold out. Προπώληση (€ 53): www.viva.gr , buy.tickethour.com, Public, Seven Spots, Ιανός. Η πρόσβαση στην Πλ. Νερού είναι πολύ εύκολη. Με τραμ: στάση Αγ. Σκέπη. Με λεωφορεία: στάση Αγ. Σκέπη, όλα τα δρομολόγια που διασχίζουν τη Λεωφόρο Ποσειδώνος (Α1, Β1, Γ1, 101, 130, 217). Υπάρχει επίσης πάρκινγκ 2500 θέσεων.