Τα ηχητικά φιλμ του Τζον Κάρπεντερ στην Πειραιώς 117

Μετρ της περιπέτειας, της αγωνίας και του τρόμου, ο cult σκηνοθέτης με το έργο που ορίζει μια ξεχωριστή κινηματογραφική τάση, έρχεται ως δημιουργικός συνθέτης σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, πραγματικών και φανταστικών ηχητικών εικόνων. Στη σκηνή της «Πειραιώς Academy 117», 27 Μαΐου.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα –και πολυσυζητημένα– θέματα σε ό,τι αφορά τη σύγχρονη ηλεκτρονική, instrumental, ambient κ.λπ. μουσική τα τελευταία δύο χρόνια ήταν η «επιστροφή» του Τζον Κάρπεντερ, αυτήν τη φορά όχι ως σκηνοθέτη αλλά ως μουσικού. Και μάλιστα ως performing μουσικού καθώς, ως γνωστόν, στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τού Κάρπεντερ οι δύο ιδιότητες, του σκηνοθέτη και του συνθέτη, αλληλοσυμπληρώνονται. Οι δύο δίσκοι του που κυκλοφόρησαν πέρσι και φέτος, το «Lost themes» και το «Lost themes II», δεν έχουν να κάνουν με soundtracking – ή, μάλλον πιο σωστά, αποτελούν ένα φανταστικό σάουντρακ της αλληλουχίας των εικόνων που έχουν στο μυαλό τους ο Τζον Κάρπεντερ και οι συνεργάτες του και, παράλληλα, γίνονται γεννήτριες εικόνων για τη φαντασία του ακροατή.

Και οι δύο δίσκοι, άρτιοι στη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, προϊόντα μιας δημιουργικής –και, φυσικά, no nonsense– electronica, τοποθετούν τον Τζον Κάρπεντερ στην πρώτη γραμμή των συνθετών σύγχρονης μουσικής σήμερα. Από την πρώτη στιγμή της καριέρας του ως σκηνοθέτη, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Τζον Κάρπεντερ είχε την ευχέρεια να συνδέει την εικόνα του με τον ήχο έτσι όπως αυτός ήθελε, δημιουργώντας την πιο ιδανική κατάσταση για τα έργα του. Μπορεί όμως να προέκυψε και πρακτικά ως ανάγκη, καθώς τα περισσότερα από τα πρώτα του φιλμ ήταν χαμηλού προϋπολογισμού και δεν θα μπορούσαν να έχουν την πολυτέλεια της χρησιμοποίησης κάποιου γνωστού συνθέτη.

υτό άλλαξε μετά τις επιτυχίες («Halloween» και «Escape from New York»), και στην ταινία «The Thing» το budget ήταν τέτοιο που μπορούσε στη μουσική να έχει ένα από τα ινδάλματά του, τον Ένιο Μορικόνε. (Εντούτοις, έχει προσθέσει και μερικά δικά του ηλεκτρονικά cues στο σάουντρακ). Σε γενικές γραμμές όμως, οι σπουδαιότερες ταινίες του (cult classics πια, ως επί το πλείστον) έχουν δική του μουσική, με πρότυπα που ταιριάζουν σε έναν πραγματικό μετρ του τρόμου και της αγωνιώδους περιπέτειας.

Όπως όμως σε πολλές από τις αξιόλογες δουλειές του («Escape from New York», «Christine» κ.λπ.) συνεργαζόταν μουσικά με τον Άλαν Χάουορθ, έτσι και τώρα, στην καθαρά μουσική του φάση, ο Τζον Κάρπεντερ έχει δίπλα του τον γιο του, Κόντι Κάρπεντερ, και τον βαφτισιμιό του, Ντάνιελ Ντέιβις, με τους οποίους μπορεί να δουλεύει μαζί συνθετικά ή ακόμα και ως γκρουπ, μπαίνοντας βαθιά σε λαβυρίνθους του post-rock ή της post-jazz ή φτάνοντας ακόμα και σε πτυχές του μετα-industrial θορύβου. Τη μουσική αυτή του Τζον Κάρπεντερ ήρθε η ώρα να την ακούσουμε live, στη σκηνή της «Πειραιώς Academy 117», στις 27 Μαΐου.