Μερικές καίριες ερωταποκρίσεις με τον Παύλο Παυλίδη με αφορμή τον καινούριο του δίσκο «Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο» και τις δύο συναυλίες του με τους B-Movies στο “Gagarin 205” (8 & 9 Απριλίου).
-Από την κυκλοφορία του προηγούμενου δίσκου σου («Στον διπλανό ουρανό») δεν υπάρχει μεγάλη χρονική απόσταση…
Ούτε καν χρόνος δεν είναι! Τα τραγούδια έχουν γραφτεί ταυτόχρονα με τα τραγούδια του προηγούμενου. Πήγαμε στο στούντιο, βάλαμε κάτω καμιά τριανταριά ιδέες και σημειώσεις δικές μου που είχα κάνει στο κινητό! [Η τεχνολογία είναι αυτό που έχει αλλάξει την ταχύτητα και την ποσότητα – όταν σου έρχεται κάτι, υπάρχει πάντα ένα μικρό κασετόφωνο - ή και στούντιο στο χέρι σου!]. Έτσι, χωρίς να το καταλάβω, μαζεύτηκαν πολλές ιδέες και πήγαμε στο στούντιο με τα παιδιά πριν από δύο χρόνια περίπου και… όλο αυτό ήταν πολύ ξένοιαστο σαν παιχνίδι! Είχαμε πολλές ιδέες και όποια μας άρεσε και καθόταν τη συνεχίζαμε και την προχωρούσαμε. Αυτός ήταν και ο λόγος που βγήκε πολύ υλικό…
-Σαν σύνολο όμως, ο καινούριος δίσκος έχει μια ενότητα και μια συνέχεια ανάμεσα στα κομμάτια του…
Επειδή λοιπόν είχαν μαζευτεί πολλά και διαφορετικά τραγούδια, γι αυτό αποφάσισα πέρσι να κάνω μια ομάδα με τις μπαλάντες και τα πιο ήσυχα και ατμοσφαιρικά κομμάτια και να αφήσω τα πιο allegro και πιο ζωηρά για μια άλλη ενότητα, που είναι ο δίσκος που βγήκε τώρα. Θα μπορούσα να πω πως μπήκαμε πριν από δύο χρόνια στο στούντιο και κάναμε ένα διπλό άλμπουμ που ο κάθε του δίσκος βγήκε με διαφορά ενός έτους!
-Γράφεις περισσότερο με το γκρουπ ή μόνος σου;
Όλα αυτά τα χρόνια γράφω τραγούδια και με τον ένα τρόπο και με τον άλλο. Όταν είμαστε με την μπάντα και αυτοσχεδιάζουμε εύκολα μπορώ να απομονώσω σημεία και να τα κάνω τραγούδια όπως και ο άλλος τρόπος. Αυτή τη φορά είχα δίπλα μου το σημειωματάριο, το μικρό κασετόφωνο… Σε ότι αφορά το στιχουργικό, αυτό είναι πάντα αυστηρά προσωπικό. Ξεκινάς χωρίς πάντα να ξέρεις που θα σε οδηγήσει… Άλλοτε έχεις μια φράση που τη νιώθεις να εξελίσσεται και να μεγαλώνει – να γίνεται ολόκληρο τραγούδι. Και άλλοτε πάνω στη μουσική βλέπεις να υπάρχει ένα μουρμουρητό το οποίο προσπαθείς να «μεταφράσεις» στα ελληνικά.
-Στους τελευταίους δίσκους σου, σε πάρα πολλά τραγούδια σου, διακρίνεται μια έντονη τρυφερότητα.
Η τρυφερότητα… Έχω περάσει διάφορα στάδια, ο καθένας μας κάνει τους κύκλους του, τη δεκαετία του ’90 υπήρχε μια άλλη θεματολογία στους στίχους. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να κάνω κάτι άλλο, να εντρυφήσω σ’ αυτό που λέμε ερωτικό τραγούδι και νομίζω ότι οι τελευταίοι δίσκοι έχουν να κάνουν αρκετά με την τρυφερότητα, μια λέξη που μου αρέσει να χρησιμοποιώ και την καταλαβαίνω πολλές φορές καλύτερα από την αγάπη και από τον έρωτα. Όλα όμως γίνονται με έναν τρόπο αυθόρμητο – δεν σχεδιάζω τίποτα… Ο ήχος με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι στίχοι ταιριάζουν αρμονικά.
-Τι θα παρουσιάσεις στις συναυλίες σου;
Στο Gagarin θα παρουσιάσουμε στο πρώτο μέρος ολόκληρο τον καινούριο δίσκο. Είναι ο πιο συναυλιακός δίσκος που έχουμε κάνει τα δέκα τελευταία χρόνια. Μπορείς να παίξεις το ένα τραγούδι μετά το άλλο χωρίς διακοπή. Είναι η μισή συναυλία… Το δεύτερο μέρος συμπληρώνεται με τα higlights μιας πορείας (προσωπικής, με τα Ξύλινα Σπαθιά κ.λπ. – αυτό κάνουμε σε όλες μας τις συναυλίες.
-Με τι άλλο ασχολείσαι;
Για πρώτη φορά έχω ασχοληθεί με τη μουσική για ένα μοντέρνο μπαλέτο, ένα χοροθέατρο. Από τη Μεγάλη Δευτέρα ως τη Μεγάλη Τετάρτη θα υπάρχει μια παράσταση στο Σύγχρονο Θέατρο. Λέγεται “Beyond Collapse” και είναι σε χορογραφία της Εύης Σούλη με μια ομάδα από αρκετά νέα παιδιά.
-Σαν συνθέτης έχεις και πολλά instrumental κομμάτια. Ίσως θα πρέπει να τα μαζέψεις κάπου…
Σχεδόν σε κάθε δίσκο έχω ένα instrumental – ίσως θα μπορούσα να κάνω ένα δίσκο με αυτά. Καλή ιδέα μου ακούγεται!
Περισσότερες πληροφορίες
Παύλος Παυλίδης & B-movies
Παρουσιάζει το έκτο του άλμπουμ, «Μια πυρκαγιά σ' ένα σπιρτόκουτο», που μόλις κυκλοφόρησε. Ένα ταξίδι πολλών χιλιομέτρων, γεμάτο μουσική, αγάπη, σκέψεις και εικόνες από παραμυθένιους κόσμους αλλά και από τη σκληρή πραγματικότητα.
