Η Nico του "Chelsea Girl" και των Velvets, η "ιέρεια" μιας alternative pop μουσικής attitude, είναι το μοντέλο σε τρία χαρακτηριστικά εξώφυλλα δίσκων - πριν η ίδια ακολουθήσει τη μουσική. Ικανοποιώντας μια φετιχιστική ανάγκη που φέρει, εκ φύσεως και θέσεως, η "επιστροφή" του βινυλίου, αναφερόμαστε σ' αυτούς
Η Nico είναι Pop Icon. Οι περισσότεροι την γνωρίζουν κυρίως από τη συμμετοχή της στους Velvet Underground και από το πρώτο άλμπουμ του γκρουπ με εκείνο το θρυλικό εξώφυλλο (τη «μπανάνα») του Andy Warhol. [Τραγουδάει τα “I’ll Be Your Mirror” και “All Tomorrow’s Parties”] Ένα κλάσμα από αυτούς που τη γνωρίζουν έχουν ακολουθήσει με ενδιαφέρον την πορεία της και, εκ των πραγμάτων, την έχουν αναγάγει σε cult φυσιογνωμία. [Κι εγώ μαζί τους!] Πολύ λίγοι όμως ξέρουν πως ανάμεσα σε όλες τις δραστηριότητές της (pop icon, τραγουδίστρια, μουσικός, ηθοποιός, μοντέλο μόδας) η Christa Paffgen – αυτό είναι το όνομά της και με αυτό ήταν γνωστή πριν πάρει το μικρό όνομα του σκηνοθέτη (κ.λπ.) Νίκου Παπατάκη – έχει ποζάρει και για εξώφυλλα δίσκων.
Το πιο γνωστό από τα εξώφυλλα που ποζάρει είναι το άλμπουμ του πιανίστα της τζαζ Bill Evans, “Moon Beams”, που κυκλοφόρησε το 1962 από την Riverside. Κλασικό και όμορφο πιάνο τρίο.
Από όποια πλευρά κι αν το δεις, είναι όμορφο!
Το εξώφυλλο του άλμπουμ “Blues is a Woman Gone” του σχετικά άγνωστου – αν και έχει κυκλοφορήσει μερικούς δίσκους στην Atco/Atlantic – Casey Anderson κεντράρεται στο εκφραστικότατο πρόσωπό της και, φυσικά, στο όμορφο διαπεραστικό βλέμμα της. Δυνατή αίσθηση - πανσπάνιος δίσκος!
Τέλος, το «Pop Goes Trumpet” του γερμανικού lounge pop jazz γκρουπ The Tatoos, που βγήκε το 1967 – την εποχή που η Nico μόλις είχε βγάλει το πρώτο της άλμπουμ, “Chelsea Girl” – δίνει έμφαση στο καλλίγραμμο γυμνό κορμί της! Από εκεί και μετά, τη Nico την συναντάμε στα εξώφυλλα των δικών της δίσκων. [Ας προσέξουμε τις "διπλές" τρομπέτες - ευρεσιτεχνία των μελών του γκρουπ. Με κάποια έμπνευση από Dizzy Gillespie]
