Για μια ακόμα φορά ο Σταύρος Ξαρχάκος μας ταξιδεύει με τη μαγεία του Τσιτσάνη – στο αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, που διοργάνωσε στο Μέγαρο Μουσικής η οικογένειά του.
Ένα πλούσιο songbook όπως αυτό του Βασίλη Τσιτσάνη μπορεί να γίνει ακόμα πιο πλούσιο; Η απάντηση είναι καταφατική και αβίαστη όταν αυτό το υλικό είναι στα χέρια ενός μετρ όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος. Και όταν η ερμηνεία του δίνεται σε μια ομάδα εκπληκτικών μουσικών και δυο ερμηνευτριών που έχουν στενή σχέση και συνάφεια με τη μουσική και την τραγουδοποιία του Βασίλη Τσιτσάνη.
Πριν από μερικά χρόνια είχα την τιμή και την χαρά να παρακολουθήσω μια πολύωρη πρόβα του Σταύρου Ξαρχάκου – και φυσικά είχα την σχεδόν αποκαλυπτική εμπειρία να βιώσω τον τρόπο με τον οποίο χτίζει το μουσικό του οικοδόμημα ένας μαέστρος, ένας πραγματικός αρχιτέκτονας του ήχου...
Εκεί το υλικό ήταν ο «Μεγάλος ερωτικός» του Μάνου Χατζιδάκι. Τώρα (20 και 21 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής) ήταν η ανεξάντλητης ομορφιάς μουσική του Τσιτσάνη – σε ένα αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μας λαϊκού δημιουργού. Και με ένα πρόγραμμα 25 τραγουδιών, ανάμεσα σε μια instrumental εισαγωγή και ένα φορτσάτο τελικό medley, ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος, ένας πραγματικά μαγικός κόσμος, να ανασχεδιάζεται και να μας αγγίζει για μια ακόμα φορά. Ο Ξαρχάκος, μέσα από κάθε τραγούδι, έφτιαχνε και ένα πραγματικό συμφωνικό ποίημα, που έβγαζε στο φως παλιές και νέες αρετές του, δίνοντάς μας ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις και πηγαίνοντας τη μουσική σε άλλα επίπεδα. Με μοναδικές μουσικές – και με ερμηνείες από δυο τραγουδίστριες, την Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, που η κάθε μια από τη μεριά της μπορεί να υπερηφανεύεται για τον δικό της definitive τρόπο απόδοσης μιας μουσικής που είναι κλασική και, την ίδια στιγμή, πολύ νέα.
Ένα μέρος της μαγείας της μουσικής είναι ότι η καλύτερη εκδοχή αυτής της τέχνης εμπεριέχει τη δυνατότητα να σου αποκαλύπτει συνεχώς καινούριες όψεις και διαστάσεις της που δεν είναι πάντα προφανείς ή / και εύκολες στη λήψη τους. Αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο «κανάλι» και ο καταλύτης που θα φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Και εδώ, για τα «100 Χρόνια Βασίλης Τσιτσάνης», ήταν ο Σταύρος Ξαρχάκος.
