«Μπελ: ο Δράκος και η Πριγκίπισσα»
Ένα είδος που μέχρι πρότινος αγνοούνταν από τις μαρκίζες των κινηματογράφων, παρά το γεγονός πως και στην Ελλάδα αφορά ένα πολυάριθμο φανατικό κοινό, τελευταία το συναντάμε όλο και συχνότερα στις ντόπιες μεγάλες οθόνες. Τα anime, τα οποία για περίπου δύο δεκαετίες ήταν ένα είδος που δεν απασχολούσε τα εγχώρια γραφεία διανομής, πλέον έχουν σταθερή παρουσία στα κινηματογραφικά προσεχώς. Πιο συγκεκριμένα, από τον περασμένο Νοέμβριο που έκανε πρεμιέρα στα ξαφνικά το "One Piece Film: Red" (Γκόρο Τανιγκούτσι) – χωρίς να προβληθεί στους δημοσιογράφους, αλλά γεμίζοντας τις αίθουσες όπου έπαιξε, βλέπουμε στα σινεμά ένα anime το μήνα. Την ταινία του franchise που αγαπά ο ολυμπιονίκης Μίλτος Τεντόγλου, έχουν διαδεχθεί μέχρι σήμερα ακόμα πέντε anime, αριθμός ο οποίος πρόκειται να αυξηθεί.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει η νέα εταιρία διανομής Digital Soul Entertainment, η οποία ειδικεύεται στα anime, έχει ήδη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα μεταγλωττισμένες σειρές και ταινίες τους είδους, έχοντας ως στόχο να αυξήσει τα νούμερά της. Με την τάση του anime, λοιπόν, να κερδίσει έδαφος και στη χώρα μας, επικοινωνήσαμε με το συνιδρυτή και εκπρόσωπο του γραφείου Φώτη Μιχαηλίδη, ο οποίος απάντησε στις ερωτήσεις του "α".
Η εταιρία σας εμφανίστηκε πριν λίγα χρόνια και φαίνεται να επικεντρώνεται αποκλειστικά στο anime. Τι ήταν αυτό που σας κινητοποίησε να κάνετε το συγκεκριμένο άνοιγμα στην ελληνική αγορά;
Μελλοντικά θα έρθουν και τίτλοι οι οποίοι δεν είναι anime αλλά ναι, λόγω της αγάπης μας για το συγκεκριμένο είδος, η οποία μας ώθησε να ξεκινήσουμε την εταιρία, ένα μεγάλο μέρος των κυκλοφοριών μας είναι τα anime.
Γνωρίζοντας ότι υπάρχει ένα σημαντικό κοινό και στην Ελλάδα, το οποίο ως τώρα ήταν στο περιθώριο και λαχταρούσε να δει στη μεγάλη ή την μικρή οθόνη αγαπημένους τίτλους και στα ελληνικά, σκεφτήκαμε ότι ίσως άξιζε μια προσπάθεια. Ειδικά μιας και την τελευταία δεκαετία -αν όχι και λίγο περισσότερο- ελάχιστοι σχετικοί τίτλοι έρχονται στην χώρα μας. Έτσι, όταν δόθηκε η πρώτη ευκαιρία απόκτησης δικαιωμάτων της anime σειράς "My Hero Academia", κλείδωσε η επιλογή μας και συνεχίζουμε βήμα-βήμα και με ταινίες στην μεγάλη οθόνη.
Με ποια κριτήρια γίνονται οι επιλογές των τίτλων που θα κυκλοφορήσετε, όπως προσεχώς το "Μιράι, η Μικρή μου Αδελφή";
Η επιλογή των τίτλων που αποκτάμε γίνεται κυρίως με κριτήριο το τι θα θέλαμε να δούμε και εμείς στην Ελλάδα ως απλοί θεατές, αλλά και τι θεωρούμε ότι θα έπρεπε να δει σίγουρα κάποιος. Κάτι τέτοιο ήταν, φερειπείν, οι ταινίες "Μπελ: ο Δράκος και η Πριγκίπισσα" και το "Μιράι, η Μικρή μου Αδελφή" του Μαμόρου Χοσόντα, ο οποίος ήταν και υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων για τη δεύτερη. Είναι ταινίες με πάρα πολλά μηνύματα κοινωνικά, πέραν του οπτικού κόσμου που έχει καταφέρει ο σκηνοθέτης να δημιουργήσει και είναι και ταινίες που άπτονται δύο πεδίων· του οικογενειακού και του σινεφίλ, κάτι το οποίο είναι σπάνιο στην Ελλάδα και έχει και πολλά επίπεδα εκπαιδευτικού χαρακτήρα και για τις μικρότερες ηλικίες. Έχουμε αποκτήσει πέραν αυτών, βέβαια, και τίτλους που κυκλοφόρησαν σε πρώτο επίπεδο για οικιακή χρήση μέσω DVD, οι οποίοι ήταν πολύ δημοφιλείς τίτλοι ενός άλλου κλάδου των anime που είναι τα "σόνεν", για πιο εφηβικό κοινό και με περισσότερη δράση.
Άραγε θα δούμε στο μέλλον από εσάς και παλαιότερα εμβληματικά anime εν είδη επανέκδοσης;
Είναι μία σκέψη να φέρουμε τέτοιες ταινίες, στους κινηματογράφους κυρίως, εν είδη εκδηλώσεων περιορισμένων προβολών, ώστε να θυμηθούν κλασικά έργα οι κινηματογραφόφιλοι και οι λάτρεις του είδους, αλλά και να τις μάθουν οι νέοι που πιθανόν δεν τις γνωρίζουν. Δεν θα μαρτυρήσω ονόματα αλλά έχουμε ήδη συζητήσεις, ώστε ίσως στην επόμενη σεζόν να παρουσιάζουμε τέτοιες ταινίες κάποια σαββατοκύριακα σε επιλεγμένα σινεμά. Στη συνέχεια, πιθανότατα να ακολουθήσουν εξειδικευμένες εκδόσεις για home video, για όσους προτιμούν να τα έχουν στις συλλογές τους, κάτι το οποίο έχουμε λίγο ξεχάσει στην Ελλάδα, αλλά κρατά γερά σε αρκετές αγορές του εξωτερικού.
Πιστεύετε υπάρχει κοινό να υποστηρίξει αυτό το είδος των ταινιών στην Ελλάδα; Ή η ανεπτυγμένη δημοφιλία που γνωρίζει στη Δύση δε θα μας αγγίξει;
Σίγουρα υπάρχει ένα κοινό και το αποδεικνύει τον τελευταίο χρόνο, αλλά στην Ελλάδα χρειάζεται μία ευρύτερη εκπαίδευση των θεατών στο κομμάτι του anime, καθώς η πλειοψηφία θεωρεί λανθασμένα πως θα δει κάτι παιδαριώδες ή που αφορά το νεανικό κοινό, εξαιτίας των κινουμένων σχεδίων. Έτσι, όμως, αγνοεί πως τα anime δεν είναι κάτι άλλο παρά μια μορφή έκφρασης που τυχαίνει να δημιουργείται σε τέτοια μορφή και όχι στην κλασική μορφή με ανθρώπους (ζωντανής δράσης), επειδή έτσι έχει περαστεί στην παράδοση των Ιαπώνων. Είναι άλλωστε κι ένας λόγος που εμείς στην Δύση τα διαφοροποιούμε χαρακτηρίζοντάς τα "anime", ενώ οι Ιάπωνες εννοιολογικά λένε απλά "κινούμενο σχέδιο" (σ.σ.: "animation"). Για εμάς ήταν σημαντικό να διαχωριστεί η συγκεκριμένη τέχνη ως κάτι ξεχωριστό στο γενικότερο είδος των κινουμένων σχεδίων. Κατά τα άλλα, εννοείται πως υπάρχουν και συμβατικά έργα τα οποία απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, τα οποία μάλιστα πιστεύουμε ότι σίγουρα θα έχουν αυξημένη ζήτηση στην Ελλάδα, διότι απευθύνονται άμεσα στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες. Αλλά δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα έργα, υπάρχουν και εκείνα που απευθύνονται στον πιο εξεζητημένο θεατή, όπως αυτά των Μαμόρου Χοσόντα και Χαγιάο Μιγιαζάκι ("Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων", "Το Κινούμενο Κάστρο").
Τις ιδιαιτερότητες, λοιπόν, ανάμεσα στο διαφορετικό ύφος των anime, σε αρκετές χώρες τις έχουν αντιληφθεί. Ωστόσο, θα έλεγα πως εδώ χρειάζεται ακόμα μια μικρή εκπαίδευση για ένα μέρος του σινεφίλ κοινού. Επίσης, σίγουρα παίζει ένα ρόλο πως στην Ελλάδα έχουμε μια "δυτικομανία" και κυρίως μια "αμερικανομανία", μιας και μέσω της τηλεόρασης παρακολουθούσαμε ελάχιστο ξένο πρόγραμμα που δεν προερχόταν από τις ΗΠΑ. Όσες ελάχιστες ευρωπαϊκές, για παράδειγμα, παραγωγές παρακολουθούσαμε, τις βλέπαμε κυρίως μέσω των κρατικών καναλιών.
Επομένως, μέχρι σήμερα το κοινό είχε "κλειδωθεί" σε συγκεκριμένα ακούσματα και θεάματα. Μα τώρα που μέσω των υπηρεσιών ροής και του διαδικτύου έχει αρχίσει να αλλάζει αυτό, θεωρώ ότι θα έρθει και η αντίστοιχη εποχή και στην Ελλάδα που θα είμαστε πιο ανοιχτοί σε τέτοιους κόσμους, όπως τα anime. Κάτι τέτοιο άλλωστε έχει συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες και στις μεγάλες αγορές της Δύσης.
