Όταν ακούς "δεν είναι χορτοφάγα" και η σχέση σου με το σινεμά ή/και την τηλεόραση είναι γενικώς καλή, πού αλλού μπορεί να πάει ο νους σου; Μόνο σ' αυτά. Στα ζόμπι, δηλαδή, τα οποία έχουν πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες ταινίες τρόμου, έχουν στοιχειώσει κινηματογραφικές αίθουσες και σαλόνια, έχουν δικαιωματικά την δική τους κατηγορία παραγωγών - σ' ευχαριστούμε προσωπικά, ωστόσο, Τζωρτζ Ρομέρο! - και ολοφάνερα δεν είναι της... σαλάτας ακριβώς όταν μπορούν να έχουν ωμό κρέας για βραδυνό. Από τα ιστορικά Night of the Living Dead ή Re-Animator, έως τα σύγχρονα Train to Busan ή The Walking Dead, τα ζόμπι έχουν διανύσει με το αδέξιο βάδισμά τους διαδρομή πολλών δεκαετιών πια. Δεν τα φοβόμαστε όσο άλλοτε.
Η Sony μάλλον το γνωρίζει, αξιοποιεί λοιπόν την ευκαιρία για να προσφέρει στο κοινό της σύγχρονης οικιακής ψυχαγωγίας τα... Zombies 2.0. Γιατί βλέποντας κανείς για πρώτη φορά τους Freakers, τους βασικούς αντιπάλους του παίκτη στον τίτλο Days Gone που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες αποκλειστικά για PlayStation4, αμέσως καταλαβαίνει πως ναι, τα ζόμπι χρειάζονταν διάδοχο!
Στο μεταποκαλυπτικό σκηνικό του Days Gone έχει αφανίσει την πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού μία μεγάλη επιδημία που ξέσπασε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η επιδημία αυτή άφησε στο διάβα της μόνο δύο είδη επιζώντων: τους ανθρώπους που δεν αρρώστησαν από αυτήν κι εκείνους που αρρώστησαν αλλά... δεν πέθαναν με την συνηθισμένη έννοια. Οι δεύτεροι λέγονται Freakers και δεν έχουν διατηρήσει σχεδόν τίποτε από την ανθρώπινη φύση τους: έχουν μεταλλλαχθεί σε κτήνη δίχως συνείδηση, των οποίων τα ζωώδη ένστικτα οδηγούν σε λυσσασμένες επιθέσεις ενάντια σε οποιονδήποτε βρεθεί στον δρόμο τους. Οι Freakers είναι περισσότερο τρομακτικοί από τα... κουρασμένα ζόμπι που έχεις συνηθίσει για πολλούς λόγους, μα κυρίως για έναν συγκεκριμένο: έχουν διατηρήσει σε σημαντικό βαθμό την ανθρώπινη νοημοσύνη τους. Θα σε κυνηγήσουν μανιασμένα αλλά όχι ανόητα, καθώς ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση της μετάλλαξης και της φθοράς έχουν αίσθηση του κινδύνου όπως τα ζώα. Σε αντιμετωπίζουν λοιπόν σαν θήραμα, όχι τυφλά - και αυτό ισχύει ούτως ή άλλως για τις περιπτώσεις που μιλάμε για μερικούς μόνο Freakers. Γιατί σε άλλες περιπτώσεις πολλοί Freakers μαζί μαζεύονται σε ένα σημείο, μετακινούνται κατά εκατοντάδες και λειτουργούν με το ένστικτο της αγέλης, κυνηγώντας με αντίστοιχο τρόπο.
Πίστεψέ μας: δεν... είσαι έτοιμος, μα καθόλου έτοιμος, γι' αυτό που θ' αντικρύσεις την πρώτη φορά που θα έλθεις αντιμέτωπος με μία ορδή (horde) από Freakers, όπως την ονομάζει το Days Gone. Τότε τα λυσσασμένα πλάσματα του τίτλου δεν επιδεικνύουν νοημοσύνη μεμονωμένα, αλλά σαν ένας μεγάλος, θανατηφόρος οργανισμός: κατακλύζουν μία περιοχή μέσα σε δευτερόλεπτα, τρέχουν κατά δεκάδες κατά πάνω σου απ' όλες τις κατευθύνσεις, ουρλιάζουν μεταξύ τους για να προσελκύσουν περισσότερους στην θέση σου και να σε κυκλώσουν, προσπαθούν να σε στριμώξουν σε αδιέξοδα. Θα πρέπει να επιστρατεύσεις όλη σου την πονηριά πριν πλησιάσεις στο άντρο μιας ορδής από Freakers, και να συγκεντρώσεις όλη σου την ψυχραιμία και την ευθυβολία στη συνέχεια, για να γλιτώσεις. Έχει νόημα να προειδοποιήσουμε πως συχνά αυτό δεν θα είναι αρκετό; Μάλλον όχι! Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του Days Gone, άλλωστε, o Deacon, δεν έχει μόνο τους Freakers ν' αντιμετωπίσει σε αυτόν τον μεταποκαλυπτικά αφιλόξενο κόσμο του τίτλου. Όταν οι κοινωνίες διαλύονται, όπως στην περίσταση μιας επιδημίας που αφανίζει δισεκατομμύρια, οι άνθρωποι ξαναγυρίζουν στα... γνωστά: την οργάνωση σε μικρές φατρίες που μάχονται η μία την άλλη για εφόδια και πόρους - παρά την κοινή απειλή των Freakers - αλλά και την αποκτήνωση τoυ κάθε ατόμου που βάζει την δική του επιβίωση πάνω από εκείνη οποιουδήποτε άλλου. Έτσι ο Deacon θα χρειαστεί να εξοντώσει ουκ ολίγους... κανονικούς, κανονικότατους άλλους επιζώντες που τού στήνουν παγίδες, τού επιτίθενται συστηματικά ή και τελείως τυχαία, απλώς και μόνο για ό,τι τυχαίνει να έχει πάνω του την οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Εκείνο το "ο θάνατός σου, η ζωή μου"... αλλά σε καθημερινή βάση.
Προσθέτεις στα παραπάνω και μία μοτοσυκλέτα που αναβαθμίζεται αλλά θέλει φροντίδα - όχι, σοβαρά θέλει... και καλύτερα να μην ξεμείνεις ποτέ από βενζίνη στη μέση του πουθενά - μία σειρά από διαφορετικά όπλα κατάλληλα για διαφορετικές περιστάσεις, αλλά έναν κόσμο που αλλάζει σύμφωνα με τις ώρες της ημέρας ή τις καιρικές συνθήκες, και... τί έχεις; Ένα αλληλεπιδραστικό θρίλερ επιβίωσης με Zombies 2.0, δέκα φορές περισσότερο τρομακτικό και συναρπαστικό από τις κλασικές μεν, συνηθισμένες δε ταινίες με τα... μη χορτοφάγα ζόμπι. Τζωρτζ Ρομέρο, είναι αληθινά κρίμα που δεν είσαι πια μαζί μας για να καμαρώσεις πόσο μακριά πήγε η Sony τις αρχικές σου δημιουργίες. Θα ήσουν περήφανος!
