Παράσταση που λειτουργεί ως εορταστικό και νοσταλγικό reunion ανθρώπων και μαζί ως κάλεσμα δια ζώσης συνάντησης με τους θεατές που λάτρεψαν μια εμβληματική low budget ταινία του εγχώριου σινεμά.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΓοητευτικό αλλά και άνισο εγχείρημα ενιαίας παρουσίασης δύο άπαιχτων ποιητικών έργων, που συνδέονται εμμέσως μέσα από τις μορφές του μυθικού Δον Ζουάν και του ιστορικού Καζανόβα.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΕνδιαφέρουσα δουλειά, βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Ελένης από το Κωσταλέξι, που ξεπερνάει το στενό δρόμο του θεάτρου ντοκουμέντο αλλά δεν παύει να αφήνει την επίγευση πως βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΤο απολαυστικό μονόπρακτο του Ρώσου συγγραφέα όπου η αμοιβαία απέχθεια μετατρέπεται σε έρωτα, ανεβαίνει σε μία κεφάτη, με μουσικό χαρακτήρα και όλο ενέργεια παράσταση, που λειτουργεί και ως μία γιορτή του ίδιου του θεάτρου.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΤολμηρό και εν πολλοίς επιτυχημένο εγχείρημα αποτελεί το πρώτο έργο της ηθοποιού, που επικεντρώνεται στο θέμα του sex trafficking και το οποίο σκηνοθετεί η ίδια σε μια δυναμική παράσταση.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΜία από τις δημοφιλέστερες μολιερικές κωμωδίες, που σατιρίζει τη θρησκοληψία, ανεβαίνει με στόχο να αναδειχθούν το κωμικό αίσθημα και η διαχρονικότητά της, σε μια παράσταση όπου συνυπάρχουν αισθητικά στοιχεία που ξεκινούν από τον 17ο αι. και καταλήγουν στις μέρες μας.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΤο σύγχρονο γερμανικό έργο που μεταχειρίζεται μία πρωτότυπη θεατρική φόρμα, για να μιλήσει για τη σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ανεβαίνει σε μία καλοκουρδισμένη παράσταση που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΤην ιστορία ενός ταλαντούχου συγγραφέα, που πάσχει από αγοραφοβία και ζει κλεισμένος υπό την τρομερή επιρροή της μητέρας του, αφηγείται το θεατρικό έργο της Μαρίας Δριμή, θίγοντας με πολύ ωραίο τρόπο θέματα όπως η αναζήτηση ταυτότητας, η σύγκρουση τέχνης και ζωής, οι σχέσεις γονέα-παιδιού, ο απογαλακτισμός. Ανεβαίνει σε μία απολαυστική παράσταση με σκηνοθετικό στίγμα και ωραίες ερμηνείες.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥΈνα φόρο τιμής στο θέατρο και τους ανθρώπους του αποτίνει ο Νίκος Καραθάνος, έστω και δια της ανάποδης οδού, δηλαδή παρωδώντας τους. Καταλήγει έτσι σε μια πληθωρική, αριστοφανικού ύφους παράσταση - που απογοητεύει εν μέρει κυρίως λόγω μεγαλύτερων προσδοκιών.
ΓΡΑΦΕΙ: ΤΩΝΙΑ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ