Bocas Meze

Η πιάτσα της Ν. Φιλαδέλφειας έχει παραμείνει κλασική, κυρίως με ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, κεμπαπτζίδικα, μπιραρίες και καφετέριες. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ενδιαφέροντα μαγαζιά, αλλά το "μπουμ" σε καινούργιες ιδέες που έχει αγγίξει την υπόλοιπη Αθήνα δεν έχει φτάσει ακόμη εδώ. Από την άλλη πρέπει να επισημάνουμε ότι η συνοικία έχει χρώμα, άφθονο πράσινο και πολλά παλιά πέτρινα σπίτια με ιδιότυπες στέγες στον ιστορικό πυρήνα του προσφυγικού συνοικισμού που έχει κηρυχθεί διατηρητέος από το 2001.

Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, σε μια γειτονιά που δεν κινούνται και πολλά πράγματα, η απόφαση του Μίλτου Αρμένη να ανοίξει μαζί με τον Δημήτρη Τρυφωνόπουλο το "Bocas Meze", εκεί που παλιότερα βρισκόταν "Η κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος" του δεύτερου, να ταράξει τα νερά. Ο βραβευμένος σεφ μας έχει δείξει ήδη τη δημιουργική του κουζίνα τόσο στον "Ερημίτη" στους Παξούς όσο και στο "Όμικρον" στην Αθήνα. τώρα επιχειρεί ένα νέο concept μαγαζιού που στην πλήρη ανάπτυξή του θα μπορούσε να το δει κανείς ως συναίρεση βολιώτικου τσιπουράδικου, μεζεδοπωλείου και σπανιόλικου tapas bar.

Πρώτα και κύρια, όμως, τον τόνο σ’ αυτό το νεανικό μαγαζί δίνει η πολυχρωμία του, που σε ξεκουράζει και σε ερεθίζει με τη φρεσκάδα της. Είτε μιλάμε για τις γαλάζιες, κίτρινες, μπλε και ροδακινί American chairs στη σάλα είτε για τους φλοράλ και πιπεράτους μουσαμάδες (σπανιόλικη επιρροή), το χρώμα τραβάει την προσοχή και τέρπει, σε μια αυλή με άνετες, βαριές και άνετες ξύλινες καρέκλες με πολλά πυκνά φυτά στην περιφέρειά της και πολύχρωμα λαμπιόνια να τη διατρέχουν εκπέμποντας μήνυμα χαράς.

Η νεολαία και γενικά οι νεότεροι αποτελούν ως επί το πλείστον την πελατεία του "Bocas", αλλά και μεγάλες οικογενειακές παρέες καλοπερνάνε σ’ ένα μαγαζί που ευνοεί τη μοιρασιά των μικρών πιάτων. Το γεγονός δε ότι σερβίρονται σε παλιομοδίτικα γυάλινα πιατάκια, φοντανιέρες, ταρτιέρες με πόδι και άλλα παρόμοια νοσταλγικά σκεύη, δημιουργεί μια ωραία αντίστιξη ανάμεσα στη λαϊκή οικειότητα των μουσαμάδων και την αστική ευγένεια των σκευών.

Η ιδέα αυτού του πολύ μεσογειακού εστιατορίου προκύπτει φυσικά, αφού ο Αρμένης είναι μισός Κερκυραίος και μισός Ισπανός και μπορεί να παντρεύει άνετα την τορτίγια με την ταραμοσαλάτα. Εν προκειμένω, ρωτήστε αν η κουζίνα έχει μόλις ετοιμάσει τη σπανιόλικη ομελέτα, για να τη χαρείτε ζεστή και ζουμερή, παχουλή, με τις πατατούλες της και τα έξτρα αξεσουάρ της ημέρας, ή ακόμη καλύτερα αν είστε μεγάλη παρέα παραγγείλτε μία για το τραπέζι σας. Την ταραμοσαλάτα, πάντως, θα πρέπει σίγουρα να τη δοκιμάσετε διότι εκτός του ότι θα σας έρθει ως πλούσιο ξινούτσικο βελούδο με λάδι μαϊντανού σε βαθύ πράσινο ελεκτρίκ ή και λάδι γαρίδας, τη συνοδεύουν τηγανητά κόκαλα γαύρου και τραγανιστά λέπια από λαβράκι που της δίνουν παιχνιδιάρικη νοστιμιά.

Αυτά τα κόλπα και το χέρι ενός ευρηματικού μάγειρα είναι εμφανή ατού, και αν τα πάντα κινούνταν με τη γνωστή του στιλιστική σαφήνεια, το "Bocas Meze" θα είχε πολύ μεγάλη υπερτοπική απήχηση. Και τώρα έχει, αλλά ο Αρμένης φοβάται τα γευστικά γούστα της γειτονιάς και εμφανίζεται διστακτικός σε διάφορα πιάτα, όπως διαπίστωσα τις δύο φορές που έφαγα από τον Μάιο που άνοιξε. Στον πρωτότυπο γαύρο παναρισμένο με ξανθό και μαύρο σουσάμι και δίπλα του οξύμελι μαύρου σκόρδου λείπει η ένταση που θα τον αναδείξει.

Τα σμυρναίικα σουτζουκάκια τόνου με βουτυράτο πουρέ πατάτας είναι πιο γενναιόδωρο καρύκευμα που θα τα έκανε πιο μερακλίδικα δεν πιστεύω να ενοχλούσε τους συνηθισμένους στις ανατολίτικες γεύσεις Φιλαδελφειώτες. η σαλάτα με φασόλια χάντρες και τσορίθο διψάει για περισσότερο κουνουπίδι και καρότο τουρσί που φωτίζουν με την οξύτητα και το άρωμά τους τη γεύση της. Όπως όμως μου είπε ο ίδιος ο σεφ, ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα του –το καλύτερό του για μένα– είναι οι γοητευτικά dirty γαρδούμπες γαρίδας, ενώ πολλοί δοκιμάζουν τον ευρηματικό και εξαιρετικό συνδυασμό ψητά ροδάκινα με ρέγγα!

Γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι ο Αρμένης πρέπει ν’ αφήσει ελεύθερο το ταλέντο του και τότε ακόμη και τα τολμηρά αμελέτητα με τη γλύκα της σάλτσας μυαλού με μαύρο σκόρδο που καταευχαριστήθηκα, θα βρουν τους πιστούς τους. Στα πιάτα που ξεχώρισα συγκαταλέγω το πρωτότυπο ταρτάρ λαβράκι με σάλτσα αβγολέμονο. την ωραία τάρτα με ηλιόλουστη γεύση ντομάτας, γαύρο και αγκινάρες τουρσί από τον ξυλόφουρνο. το ταρτάρ παλαμίδας με πολύ νόστιμη κρέμα ajo blanco κεντημένη με αμύγδαλα και λωτό και σταφύλια τουρσί. το κουνέλι μαγειρευτό με μελιτζάνα. τον τραγανό μπακαλιάρο με panko, σκορδαλιά παντζαριού και βλίτα φούρνου και τη νεο-παλιακή και ραφιναρισμένη σαρδέλα στιφάδο.

Την πολυσύνθετη παέγια με γαρίδες, αχιβάδες, κοτόπουλο και προβατίνα, πάντως, την περίμενα βόμβα νοστιμάδας, και δεν ήταν, ενώ το μέτριο ribeye είναι άδετο και ξεκρέμαστο δίπλα στην ελαφρώς πικάντικη σάλτσα παστιτσάδα που σε προκαλεί να κάνεις βούτες με ψωμί. Βαριά από το τηγάνι τα τσούρος, ωραία η μετατροπή του μπακλαβά σε παγωτό. Το "Bocas Meze" είναι πολύ κοντά στο επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι, οπότε περιμένουμε την εξέλιξή του χωρίς τους δισταγμούς που βάζουν χαλινάρι στην εκφραστικότητα της κουζίνας.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 11/7. BOCAS MEZE Προύσης 13, Νέα Φιλαδέλφεια, 2102580908. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ.-Κυρ. και μεσημέρι. Κλειστά Τρ. Τιμή: € 15-18 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.