Η δυναμική πιάτσα της Βούλας ενισχύεται με ένα νέο θαλασσινό μαγαζί επιπέδου. Κλασικές ιδέες και νεολογισμοί, αλλά και κάποιες αδυναμίες που εύκολα διορθώνονται.
Mε ζωντάνια στη Βούλα: Μπορεί η Βούλα να είναι ένα από τα πιο ήσυχα προάστια της Αθήνας αλλά η πλατεία της στη Βασιλέως Παύλου είναι ολοζώντανη, γεμάτη εμπορικά καταστήματα και παντός είδους εστιατόρια και ταβέρνες. Στην καρδιά της, λοιπόν, άνοιξε πριν από δύο μήνες ο «Λούτσος» δίνοντας σύγχρονη όψη στην οικειότητα της ταβέρνας. Το δικό του λευκό περίπτερο πάνω στην πλατεία ξεχωρίζει από τη στιβαρότητα και την ποιότητα της κατασκευής του, δημιουργώντας έναν καλαίσθητο χώρο όπου το ξύλο το χαίρεσαι στη διχρωμία του φυσικού και του λευκού. Απέναντι, στη σάλα του, το ξύλο έχει εφέ ξεβαμμένο γκρι τζιν, με ωραίες ντεκαπέ σανίδες, και η ατμόσφαιρα είναι πιο εστιατορική.
Σύγχρονη θαλασσοφαγία: Στην κουζίνα βρίσκεται η ομάδα που γνωρίζουμε από τους «Ψαράδες», οπότε οι προτάσεις έχουν και κλασικό χαρακτήρα αλλά και διάθεση για νεολογισμούς. Μια πρώτη αίσθηση του μαγειρικού τους στιλ παίρνεις με το καλωσόρισμα της φάβας που έρχεται διακριτικά δουλεμένη με σόγια σος και θυμάρι, σε μια κρέμα που έχει βάθος – πιστεύω ότι και αυτή η εκδοχή πρέπει να βρει τη θέση της στον κατάλογο, εκτός από τη στάνταρ φάβα. Από την άλλη μεριά, η ταραμοσαλάτα είναι μια εξαιρετική ανάλαφρη κρέμα με τη χαρακτηριστική της γεύση να δίνει το «παρών» και το ξινό του λεμονιού να την ηλεκτρίζει σε μια πεντανόστιμη υπερβολή ελληνικότητας. Λεπτομέρεια αξιοσημείωτη το ωραίο ελαιόλαδο και το ευγενικό κρίταμο τουρσί που το συνοδεύει.
Η κουζίνα έχει μια διάχυτη διάθεση να προσθέσει ασιατικούς τόνους, ή ακριβέστερα το καραμελάτο umami τους, σε αρκετά πιάτα. Η επιρροή είναι εμφανής στο χταπόδι, αλλά τελικά ίσως να ήταν καλύτερο να μη σκεπάζεται η φυσική του γεύση καθώς έρχεται άψογα ψημένο με τσαγανό στη μαστιχωτή σάρκα του. Ο τόνος επίσης, αρκετά διαφορετικός απ’ ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, θυμίζει τόσο σε υφή όσο και σε γεύση τρυφερό κρέας και συκώτι μαζί, πασπαλισμένος με σουσάμι και σερβιρισμένος με μια γλυκόξινη σάλτσα από πετιμέζι και λευκό μπαλσάμικο που κοντράρεται όμορφα από πικρή ρόκα.
Γενικά, όσα φαγητά δοκιμάσαμε ήταν προσεκτικά μαγειρεμένα με μία μοναδική αστοχία: τις τηγανητές γαρίδες που η βαριά, παρατηγανισμένη τους κρούστα τις καταπιέζει πολύ, κι αυτό φαίνεται ακόμη περισσότερο δίπλα στην πολύ ωραία –σαν ανάλαφρο βελούδο– λεμονάτη μαγιονέζα που τα συνοδεύει. Τα αχνιστά μύδια είναι πρωτότυπα καθώς συνδυάζουν στο γευστικότατο ζουμί τους μουστάρδα, σέλερι, καρότο και διάφορα μυρωδικά που καταλήγουν σε μια ωραία γεύση η οποία θυμίζει αναπάντεχα καρύδα· με λίγη προσοχή στο άχνισμα ώστε να μένουν πιο ζουμερά θα γίνονταν αστέρι. Ένα από τα πιάτα που μου τράβηξαν την προσοχή ήταν η καλαμαρομακαρονάδα.
Τη φτιάχνουν με σωστά βρασμένα μακεδονίτικα πέτουρα και μια νόστιμη, κρεμώδη λεμονάτη σάλτσα με πεκορίνο Αμφιλοχίας, σπανάκι, βασιλικό και ντοματίνια. Δυστυχώς, όμως, τα καλά καλαμαράκια σε ροδέλες υποχωρούν κάτω από το πληθωρικό ζυμαρικό και δεν φαίνονται. Από το ψυγείο του μαγαζιού, που είναι γεμάτο με ωραία κομμάτια, διαλέξαμε ολόφρεσκο λούτσο. Τον έψησαν λίγο παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε στη σχάρα, αλλά η αναμφισβήτητη γευστικότητα του ψαριού έγραψε.
Στο φινάλε δεν μπορώ να πω ότι το cheesecake με τρέλανε. Το μωσαϊκό με πικρή σοκολάτα είναι σαφώς καλύτερο, αλλά η αλμυρή σοκολάτα δεν χρειάζεται να μπαίνει σε τόσο μεγάλες δόσεις.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 18/7
ΛΟΥΤΣΟΣ Βασιλέως Παύλου 76, Βούλα, 2114112444. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 20-25 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Παρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.
