Moorings

Ήταν πάντα από τα εμβληματικά παραθαλάσσια μαγαζιά της αθηναϊκής ριβιέρας και τώρα που ολοκλήρωσε την ανακαίνισή του είναι ακόμη ομορφότερο. Αν εξελίξει και την κουζίνα του δίνοντας προσοχή στις λεπτομέρειες, θα γίνει και από τα πιο δημοφιλή.

Σκηνικό για 007: Υπάρχουν πολλά ρομαντικά παραθαλάσσια εστιατόρια, υπέροχες τοποθεσίες ιδανικές για ρεστοράν. Μερικές φορές όμως η φύση σκαρώνει πολύ ξεχωριστά πράγματα και ο άνθρωπος ευτυχώς υπογραμμίζει την ομορφιά τους, οπότε προκύπτει κάτι ιδιαίτερα μοναδικό. Αν δεν έχετε αντικρίσει το άπαιχτο στρογγυλό λιμανάκι πίσω από το «Moorings», είναι ώρα να το κάνετε.

Στο φυσικό σκηνικό που αντικρίζεις θα μπορούσε άνετα να γυριστεί ταινία Τζέιμς Μποντ στην περίπτωση που ο θρυλικός πράκτορας επισκεπτόταν ξανά την Ελλάδα. Τολμώ μάλιστα να σκεφτώ μια σκηνή που θα ξεκινάει στη μαγική ολοστρόγγυλη παραλία της Βοϊδοκοιλιάς στη Μεσσηνία και θα καταλήγει στο κυκλικό λιμανάκι του «Moorings». Εδώ υπάρχει, δεκαετίες τώρα, το γνωστό cafe-bar-restaurant. Έχει περάσει από 40 κύματα, καθώς πριν από λίγα χρόνια κάηκε η ταράτσα του και το κτίριο παρέμεινε πληγωμένο για μεγάλο διάστημα.

Έτσι σχεδόν δεν το πιστεύεις που το βλέπεις ριζικά ανανεωμένο, με στιλάτη κομψότητα και χαλαρό πνεύμα. Η είσοδος εντυπωσιακή, με τις συστοιχίες των μπλε κεραμικών στα ράφια δεξιά, ενώ στ’ αριστερά βρίσκεται η δραματική κατασκευή της μπάρας από ξύλα διαφορετικού φυσικού χρώματος που προβάλλουν μέσα κι έξω από τη νοητή κατακόρυφο.

Στο πάτωμα μπροστά σου αρχίζει σαν χαλί ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με γεωμετρικά σχέδια από πλακάκια που γράφουν ωραία στο μάτι, γύρω του είναι στρωμένο ανοιχτόχρωμο ξύλινο πάτωμα και στην άκρη διαγράφεται το φωτισμένο πρασινογάλαζο του μικρού κόλπου.

Τα χρώματα στους τόνους της άμμου δίνουν την αίσθηση της cool εξοχικής φινέτσας. Ο χώρος είναι μεγάλος, αλλά αποπνέει οικειότητα. Το κάτω κομμάτι προορίζεται για φαγητό. Επάνω η αισθητική είναι παρόμοια, όμως η διαμόρφωση και ο φωτισμός δημιουργούν ατμόσφαιρα cafe-bar (στην περίμετρο του οποίου μπορείς βέβαια να καθίσεις για φαγητό). Είναι σαφώς το πιο πολυσύχναστο επίπεδο, γεμάτο νέο κόσμο σε ωραία διάθεση. Πολύ συχνά γίνονται εδώ μεγάλες δεξιώσεις.

Ελληνο-μεσογειακά με λίγο εξωτισμό: Μερικά πράγματα είναι φτιαγ­μένα για να τρώγονται μόνα τους, αποφάνθηκε η παρέα μας, αφού δοκιμάσαμε τη γιαπωνέζικου στιλ αχινοσαλάτα. Όλα τα στοιχεία της από μόνα τους ήταν καλά, αλλά η ένταση του συνδυασμού φύκια wakame - σόγια - λάιμ αποδείχτηκε πολύ δυνατή για τη γλυκιά ιωδιούχα λεπτότητα του αχινού που καταπιέστηκε αφόρητα.

Σε μια άλλη, παρόμοιου εξωτισμού σπεσιαλιτέ τα συστατικά δούλεψαν αρμονικά και το ταρτάρ φρέσκου τόνου έδεσε με το αβοκάντο, το τζίντζερ, το λάιμ και τη γλυκιά σόγια, σε ένα πιάτο ήπιων γεύσεων. Και για να ολοκληρώσουμε το Jap κεφάλαιο της δοκιμής, δεν ήταν δυνατό να μη δοκιμάσουμε σούσι, παρόν πλέον σε όλα τα σύγχρονα εστιατόρια που θέλουν να έχουν επαφή με τις τάσεις της εποχής, για να διαπιστώσουμε ότι τα California του «Moorings» είναι ευφάγωτα και σωστά.

Από κει και πέρα, οι προτάσεις του φαγητού καλύπτουν μεγάλη γκάμα γευστικών στιλ, όπως λ.χ οι γεύσεις της γαστρο-ταβέρνας. Τα κολοκυθοπιτάκια με χαλούμι στο φούρνο είναι απλώς συμπαθητικά, αλλά περιμέναμε μια πιο ψαγμένη εκδοχή από ένα τέτοιο εστιατόριο. Αντιθέτως τα μύδια έρχονται άψογα αχνισμένα και χυμώδη, σε έναν πεντανόστιμο ζωμό με λαδορίγανη, πιπεριές και φέτα, και πετυχαίνουν την αίσθηση ενός ωραιότατου comfort food που τα κολοκυθοπιτάκια δεν δια­θέτουν.

Η περιγραφή ενός πιάτου ως «fettuccine με Bolognese αστακού και αφρό μαύρης τρούφας» είναι σαφώς προκλητική με την αίγλη που διαθέτουν τα υλικά της. Περιμένεις λοιπόν, δεδομένης και της τιμής του, κάτι πολύ παραπάνω από μια μακαρονάδα με νόστιμη σάλτσα, όπου το άρωμα και η γεύση του αστακού είναι άφαντα. Θεωρώ το μαγείρεμα στον ατμό μία από τις δυσκολότερες τεχνικές για να βγάλεις φαγητό με ξεχωριστό άρωμα και γεύση. ο αχνιστός μπακαλιάρος με τη γευστική του ουδετερότητα το επιβεβαίωσε και αν δεν υπήρχε και το ελαφρώς λεμονάτο πέστο, το πιάτο θα ήταν πολύ άτονο. Η ταλιάτα ελληνικού μαύρου χοίρου είναι κάπως σκληρή μεν, αλλά πολύ νόστιμη, σερβιρισμένη με ωραιότατες, χοντρουλές τηγανητές πατάτες.

Τα γλυκά στέκονται σε μια πιο ανεβασμένη αντίληψη. Έξυπνος και δροσιστικός ο αφρός ανανά με μπισκότο Oreo και καρύδα, πολύ καλή η κρεμ μπριλέ με τραγανή κρούστα αρωματισμένη με φρούτα του δάσους.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 20/5.